ἀκρίζω
οὐκ ἐπιλογιζόμενος ὅτι ἅμα μὲν ὀδύρῃ τὴν ἀναισθησίαν, ἅμα δὲ ἀλγεῖς ἐπὶ σήψεσι καὶ στερήσει τῶν ἡδέων, ὥσπερ εἰς ἕτερον ζῆν ἀποθανούμενος, ἀλλ᾿ οὐκ εἰς παντελῆ μεταβαλῶν ἀναισθησίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῇ πρὸ τῆς γενέσεως → you do not consider that you are at one and the same time lamenting your want of sensation, and pained at the idea of your rotting away, and of being deprived of what is pleasant, as if you are to die and live in another state, and not to pass into insensibility complete, and the same as that before you were born
English (LSJ)
(ἄκρος)
A go on tiptoe, E.Fr.570. 2 = τὰ ἄκρα ἐσθίειν, Sch.ll.21.12.
German (Pape)
[Seite 82] bei VLL., Berggipfel besteigen u. auf den Fußspitzen gehen; vgl. ἐπακρίζω; die Spitzen beschneiden, Schol. Eur. Or. 265.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκρίζω: (ἄκρος) βαδίζω ἐπὶ τῶν ἄκρων τῶν ποδῶν, ἄκροις ποσὶ πορεύομαι, Ἐτυμ. Μ. 52, 43, Εὐρ. Ἀποσπ. 574, κόπτω τὸ ἄκρον, Σχόλ. εἰς Εὐρ. Ὀρ. 265· πρβλ. ἐξακρίζω.
Spanish (DGE)
1 andar de puntillas E.Fr.570.
2 comerse los brotes falsa etim. de ἀκρίς en Sch.Er.Il.21.12.
Greek Monolingual
(Α ἀκρίζω)
νεοελλ.
1. οδηγώ σε μιαν άκρη, απομονώνω κάποιον
2. αποσύρομαι σε μιαν άκρη, παραμερίζω
3. (για πλεούμενο) πλευρίζω
μσν.
1. τρώω τις άκρες
2. κόβω την άκρη
αρχ.
βαδίζω στις μύτες τών ποδιών.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἄκρος.
ΠΑΡ. αρχ. ἄκρισμα.
ΣΥΝΘ. ἐξακρίζω, ἐπακρίζω, ὑπερακρίζω.
