Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

honestas

From LSJ
Revision as of 13:15, 19 October 2022 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")

Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either

Plato, Apology 21d

Latin > English

honestas honestatis N F :: honor, integrity, honesty; wealth (Plater)

Latin > English (Lewis & Short)

hŏnestas: ātis, f. honestus,
I honorableness.
I (Acc. to honestus, I.) Honorable consideration which a man enjoys, honor, reputation, character, respectability, credit, opp. to turpitudo (class.; cf.: existimatio, dignitas).
   A Lit.: quid est honestas nisi honor perpetuus ad aliquem secundo populi rumore delatus. Lact. 3, 8, fin.: unde pudor, continentia, fuga turpitudinis, appetentia laudis et honestatis? Cic. Rep. 1, 2; cf.: fugiendae turpitudinis adipiscendaeque honestatis causa, id. Tusc. 2, 27, 66; Gell. 1, 3, 23 sq.: nihil esse in vita magnopere expetendum nisi laudem atque honestatem, Cic. Arch. 6, 14; cf.: omnia, quae putant homines expetenda, honestas, gloria, tranquillitas animi atque jucunditas, id. Lael. 22, 84; id. Phil. 7, 5, 14: cogita, ea nobis erepta esse, quae hominibus non minus quam liberi cara esse debent, honestatem, dignitatem, honores omnes, id. Fam. 4, 5, 2: quas familias honestatis amplitudinisque gratia nomino, on account of their character, id. Rosc. Am. 6, 15: honestate spoliatus, id. Rab. Post. 16, 44; cf.: omni jure atque honestate interdictus, Q. Metell. ap. Gell. 17, 2, 7: fautor infimi generis hominum, odio alienae honestatis, Liv. 1, 47, 11: honestatem omnem amittere, consideration, respect, Cic. Rosc. Am. 39, 114: in eoque (officio) et colendo sita vitae est honestas omnis et in negligendo turpitudo, id. Off. 1, 2, 4; Gell. 1, 3, 24: honestati alicujus convenire (with subj. clause), Paul. Sent. 3, 5, 2.—In plur. (= honores): ceteris ante partis honestatibus atque omni dignitate fortunaque aliquem privare, Cic. Mur. 40, 87.—
   B Transf., concr.: causa, in qua omnes honestates civitatis, omnes aetates, omnes ordines una consentiunt, honorable, reputable persons, Cic. Sest. 51, 109.—
II (Acc. to honestus, II.)
   A Honorableness of character, honorable feeling, honor, honesty, probity, integrity, virtue (class.): ubi est autem dignitas, nisi ubi honestas? Cic. Att. 7, 11, 1: nemo est inventus tam perditus, tam ab omni non modo honestate sed etiam simulatione honestatis relictus, qui, etc., id. Rab. Perd. 8, 23 and 24: (qui summum bonum) suis commodis, non honestate metitur ... honestatem propter se expetere, id. Off. 1, 2, 5 and 6; cf.: cum omnis honestas manet a partibus quatuor, quarum, etc., id. ib. 1, 43, 152; and: habes undique expletam et perfectam formam honestatis, quae tota his quatuor virtutibus continetur, id. Fin. 2, 15, 48; Quint. 3, 8, 26: et in laude justitia utilitasque tractantur, et in consiliis honestas, id. 3, 4, 16: sunt qui tradant tanta eum (Staberium Erotem) honestate praeditum, ut, etc., such an honorable, noble character; Fr. honnēteté, Suet. Gramm. 13: quod factum causā publicae honestatis vindictam exspectat, Paul. Sent. 5, 4, 21.—
   B Transf., of things, beauty, grace (very rare): testudinis, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2: si est honestas in rebus ipsis, de quibus dicitur, exsistit ex rei natura quidam splendor in verbis, id. de Or. 3, 31, 125.

Latin > French (Gaffiot 2016)

hŏnestās,⁹ ātis, f. (honestus),
1 honneur, considération dont on jouit : turpitudinem fugere, honestatem adipisci Cic. Tusc. 2, 66, fuir la honte, rechercher l’honneur ; honestatem omnem amittere Cic. Amer. 114, perdre toute considération || honestates Cic. Mur. 87, les honneurs, les dignités ; [sens concret] notabilités : Cic. Sest. 109
2 honnêteté, caractère honorable, beauté morale, noblesse d’âme ; [en phil.] l’honnête, la vertu : fontes honestatis Cic. Off. 3, 96, les sources de l’honnête ; utilitas cum honestate pugnat Cic. Off. 3, 12, l’utile est en lutte contre l’honnête
3 noblesse, beauté : testudinis Cic. Q. 3, 1, 2, beauté d’une voûte ; in rebus Cic. de Or. 3, 125, beauté dans les idées.

Latin > German (Georges)

honestās, ātis, f. (honestus), I) die Ehre, das Ansehen bei der Welt, honestatem amittere, Cic.: studiosissimi appetentissimique honestatis, Cic.: honestatis gratiā, ehrenhalber, Cic. – Plur. honestates, »Auszeichnungen«, die einem zuteil werden, Cic. Mur. 87: u. meton., omnes honestates civitatis, alle ehrenwerten Bürger, Cic. Sest. 109. – II) die Ehrbarkeit, Ehrenhaftigkeit, Anständigkeit, der äußere Anstand, 1) im allg.: vitae, Cic.: ab omni honestate remota, dem Anstande ganz zuwider, Nep.: hinc (pugnat) honestas, illinc turpitudo, Cic. – übtr., v. Lebl., der Anstand, die Schönheit, in rebus, Cic.: testudinis, Cic. – 2) insbes., als philos. t. t., die wahre Ehrbarkeit = die moralische Würde, Tugend, Cic. de fin. 2, 48.