λίχνος
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
η, ον, also ος, ον E.Hipp.913, A gluttonous, X.Mem.1.2.2, Pl.R.354b, Plb.3.57.7, Gal.6.716; τὰ περὶ τὴν τροφὴν λίχνοι Clitarch. 1 J.: c. gen., τῶν ἐν διαίτῃ ποικιλμάτων Epicur.Sent.Vat.69: metaph., λ. τὴν ψυχήν Pl.R.579b: Comp. λιχνότερος Sophr.62: Sup. λιχνότατος Arist.HA594a6. 2 metaph., curious, inquisitive, E. l. c.; ὄμματα λ. Call.Fr.107, AP12.106 (Mel.); lewd, Crates Theb.4: c. gen., curious after, τοῦ κεκρυμμένου E.Fr.1063.8; c. inf., λ. εἰμὶ καὶ τὸ πεύθεσθαι Call.Fr.98d. II of things, luxurious, appetizing, ὄψα, ἐδέσματα, Gal.Anim.Pass.6.
German (Pape)
[Seite 55] auch 2 Endgn (von λείχω, eigtl. leckend), naschend, naschhaft; Plat. Rep. I, 354 b; τὴν ψυχήν, IX, 579 b; Xen. Mem. 1, 2, 2; Sp., auch subst., Leckermaul, Pol. 3, 57, 7. – Auch übertr. auf andere Sinne, ὄμμα, lüstern, Mel. 39 (XII, 106); vgl. Callim. frg. 107; Ael. bei Suid.; τοῦ κεκρυμμένου, Men. bei Stob. 74, 27. – Adv., λίχνως, Sp.
French (Bailly abrégé)
η, poét. ος, ον :
I. gourmand, friand (propr. lécheur);
II. fig. 1 avide, qui convoite;
2 curieux.
Étymologie: R. Λιχ, lécher ; v. λείχω.
Russian (Dvoretsky)
λίχνος: II ὁ лакомка, обжора Plat., Polyb., Plut.
3, редко
1) любящий покушать, падкий на лакомые блюда, преданный обжорству Xen.;
2) жадный: λ. τὴν ψυχήν Plat. обуреваемый жадностью;
3) любознательный, пытливый (ἡ καρδία Eur.): τοῦ κεκρυμμένου λ. Men. стремящийся узнать скрытое.
Greek (Liddell-Scott)
λίχνος: -η, -ον, ὡσαύτως ος, ον, (√ΛΙΧ, λείχω) «λιχούδης», «λείξουρος», λαίμαργος, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 2, Πλάτ. Πολ. 354Β· λ. τὰ περὶ τὴν τροφὴν Κλείταρχ. παρ’ Ἀθην. 148Ε· - μεταφ., λ. τὴν ψυχὴν Πλάτ. Πολ. 579Β· - λίχνος, ὁ, λαίμαργος ἄνθρωπος, Πολύβ. 3. 57, 7· - συγκρ. -ότερος, Σώφρων παρ’ Ἀθην. 89Α· ὑπερθ. -ότατος, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 4, 1, 2) μεταφ., περίεργος, Εὐρ. Ἱππ. 913· λ. ὄμμα Καλλ. Ἀποσπ. 107, Ἀνθ. Π. 12, 106· μετὰ γεν., περίεργος εἴς τι, τοῦ κεκρυμμένου Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 1. 10. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, πολυδάπανος, ὀρεκτικός, βρώματα Κλήμ. Ἀλ. 170 ζωὴ ὁ αὐτ. 169.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM λίχνος, -η, -ον, θηλ. και -ος)
αυτός που του αρέσουν πολύ τα εκλεκτά φαγητά, λαίμαργος, λειχούδης (α. «οἱ λίχνοι τοῦ αἰεὶ παραφερομένου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες», Πλάτ.
β. «λίχνῳ ὄντι αὐτῷ τὴν ψυχήν», Πλάτ.)
αρχ.
1. μτφ. περίεργος, άπληστος (α. «ἡ γὰρ ποθοῦσα πάντα καρδία κλύειν κἀν τοῖς κακοῖσι λίχνος οὖσ' ἁλίσκεται», Ευρ.
β. «λίχνος εἰμὶ καὶ τὸ πεύθεσθαι», Καλλ.)
2. μτφ. ασελγής
3. (για πράγματα ή φαγητά) α) εκλεκτός, ορεκτικός
β) δαπανηρός, πολυτελής.
επίρρ...
λίχνως (AM)
με λαιμαργία, με αδηφαγία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. λιχ- (μηδενισμένη βαθμίδα της ρίζας λειχ- του ρήματος λείχω «γλείφω») + επίθημα -νος (πρβλ. λάγνος, λύχνος)].
Greek Monotonic
λίχνος: -η, -ον, επίσης -ος, -ον (λείχω)·
1. λιχούδης, λαίμαργος, σε Ξεν., Πλάτ.
2. μεταφ., περίεργος, σε Ευρ.
Middle Liddell
λίχνος, η, ον λείχω
1. dainty, lickerish, greedy, Xen., Plat.
2. metaph. curious, Eur.
English (Woodhouse)
Mantoulidis Etymological
(=λαίμαργος). Ἀπό το λείχω (=γλύφω), ὅπου δές για περισσότερα παράγωγα.
Translations
Albanian: hamës; Arabic: نَهِم, شَرِه; Armenian: որկրամոլ; Bulgarian: ненаситен, чревоугоднически; Catalan: golós; Chinese Cantonese: 為食, 为食; Mandarin: 貪嘴, 贪嘴, 暴食的, 饞, 馋; Czech: nenasytný; Dutch: vraatzuchtig; Estonian: ablas, ahne; Finnish: ahnas; French: glouton, gourmand, goulu; Friulian: golôs; Galician: comellón, lambón, lambaz, galdrumeiro; German: gefräßig, unersättlich; Greek: λαίμαργος; Ancient Greek: γαστρίμαργος, λαίμαργος, λίχνος, ἀδηφάγος; Japanese: 飽くなき; Kabuverdianu: laskadu, guloze, gulós; Latin: edax, gulosus, lurcinabundus; Maori: pukukai, homanga, honekai, pūkino; Portuguese: guloso; Romanian: mâncăcios; Russian: прожорливый, ненасытный; Scottish Gaelic: craosach, gionach; Spanish: glotón, goloso; Turkish: obur
