ἀνακεφαλαιόω

German (Pape)

[Seite 191] die Hauptpunkte zusammenfassen, sie wiederhvien, um, wie das gewöhnlich geschieht, damit die Rede zu schließen, Dion. Hal.; zu einem Ganzen, einem Hauptpunkt vereinigen, N. T.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνακεφᾰλαιόω: συγκεφαλαιῶ τὸ ἐπιχείρημα, ἐπὶ ῥήτορος, Διον. Ἁλ. περὶ Λυσίου 9· οὕτως ἐν μέσ. φωνῇ, ἀν. πρὸς ἀνάμνησιν Ἀριστ. Ἀποσπ. 123. - Παθ., συγκεφαλαιοῦμαι, ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ Ἐπιστ. πρὸς Ρωμ. ιγ΄, 9.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 récapituler;
2 prendre en bloc, rassembler NT;
Moy. ἀνακεφαλαιόομαι-οῦμαι récapituler.
Étymologie: ἀνά, κεφαλαιόω.

English (Thayer)

(ῶ: (present passive ἀνακεφαλαιοῦμαι; 1st aorist middle infinitive ἀνακεφαλαιώσασθαι); (from κεφαλαιόω, which see, and this from κεφάλαιον which see); to sum up (again), to repeat summarily and so to condense into a summary (as, the substance of a speech; Quintilian 6.1 ' rerum repetitio et congregatio, quae graece ἀνακεφαλαίωσις dicitur' (ἔργον ῥητορικῆς ... ἀνακεφαλαιώσασθαι πρός ἀνάμνησιν, Aristotle, fragment 123, vol. v., p. 1499{a}, 33)); so in ἀνακεφαλαιώσασθαι τά πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, to bring together again for himself (note the middle) all things and beings (hitherto disunited by sin) into one combined state of fellowship in Christ, the universal bond (cf. Meyer or Ellicott on Ephesians , the passage cited); (Protevangelium Jacobi 13εἰς ἐμέ ἀνεκεφαλαιώθη ἡ ἱστορία Ἀδάμ, where cf. Thilo).