Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

ardor

From LSJ
Revision as of 06:55, 22 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (1)

Δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσωGive me a place to stand on, and I will move the Earth.

Archimedes

Latin > English (Lewis & Short)

ardor: ōris, m. ardeo,
I a flame, fire, heat, burning heat, lit. and trop.
I Lit.: solis ardor, Lucr. 2, 212: exortus est sol cum ardore, Vulg. Jac. 1, 11: ignium, Lucr. 5, 587: ignis, Vulg. 2 Pet. 3, 12: flammarum, Lucr. 5, 1093: flammaï, id. 5, 1099 al.: visas ab occidente faces ardoremque caeli, Cic. Cat. 3, 8: ardor caelestis, qui aether vel caelum nominatur, id. N. D. 2, 15, 41: ardore deflagrare, id. Ac. 2, 37, 119: ardores corporum in morbis, Plin. 14, 16, 18, § 99: Visitabo vos in egestate et ardore, with burning fever, Vulg. Lev. 26, 16 al.—
II Trop.
   A Of the flashing fire of the eyes, brightness, brilliancy: fervescit et ex oculis micat acribus ardor, and fire gleams forth from the keen eyes, Lucr. 3, 289: ille imperatorius ardor oculorum, Cic. Balb. 21, and id. N. D. 2, 42, 107.—Of the external appearance in gen.: in te ardor voltuum atque motuum, Cic. Div. 1, 37, 80: oris, animation, Vell. 2, 35.—
   B Of the passions or feelings, heat, ardor, glow, impatience, eagerness, ardent desire: Sive voluptas est sive est contrarius ardor, i. e. dolor, some tormenting pain, Lucr. 3, 251: cupiditatum ardore restincto, Cic. Fin. 1, 13, 43: ardor mentis ad gloriam, id. Cael. 31: quem ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui etc., id. Fin. 5, 19, 50: ardor animi non semper adest, isque cum consedit, id. Brut. 24, 93: vultus ardore animi micans, Liv. 6, 13: ardorem compescere, Tac. Agr. 8; Liv. 8, 16. —Transf. from the combatants to the weapons: tantus fuit ardor armorum, Liv. 22, 5: Ardorem cupiens dissimulare meum, glowing love, Tib. 4, 12, 6; so Ov. M. 7, 76.— With obj. gen.: at te ejusdem virginis ardor Perdiderat, Ov. M. 9, 101; 9, 140; Hor. Epod. 11, 27 al.—And meton., the object of ardent affection, love, flame: tu primus et ultimus illi Ardor eris, Ov. M. 14, 683.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ārdŏr,⁹ ōris, m. (ardeo),
1 feu, embrasement : cum mea domus ardore suo deflagrationem urbi minaretur Cic. Planc. 95, alors que l’incendie de ma maison menaçait d’embraser la ville || solis ardor Cic. Rep. 6, 21 ; ardores Cic. CM 53, l’ardeur, les feux du soleil
2 oculorum Cic. Nat. 2, 107, l’éclat des yeux ; Sirius ardor Virg. En. 10, 273, l’éclat de Sirius
3 [fig.] feu, ardeur, passion : vidi in Æsopo tantum ardorem vultuum atque motuum, ut Cic. Div. 1, 80, j’ai vu chez Ésope un tel feu dans les jeux de physionomie et dans les gestes que ; senatus populique Romani Cic. Phil. 13, 15, l’ardeur du sénat et du peuple romain ; animi Cic. Br. 93, la chaleur de l’âme, de l’émotion || [avec gén. obj.] : in Africam trajiciendi Liv. 29, 24, 11, ardeur à (désir ardent de) passer en Afrique || [avec ad ] : ardor mentis ad gloriam Cic. Cæl. 76, ardeur pour la gloire ; ad hostem insequendum Liv. 26, 6, 7, ardeur à poursuivre l’ennemi
4 [poét.] ardeur de l’amour, les feux de l’amour : Hor. Epo. 11, 27 ; Ov. M. 9, 101, etc.

Latin > German (Georges)

ārdor, ōris, m. (ardeo), der Brand, das Feuer, die Flamme, die Glut (das Glühen), die Gluthitze, I) eig.: solis, Varr. LL. u. Cic.: caeli, glühend geröteter H., Cic.: corporis, Plin.: febricitantium, Gargil. Mart.: febrium, Hieron.: Plur., solis ardores, Sall.: nimii solis ardores, Cic.: aëris sonitus et ardores, Tönen u. Erglühen (Donner u. Blitz), Cic.: trabes et globi et faces et ardores (das Glühen des Himmels), Sen. – bes. das heiße Klima, Libanus inter tantos ardores opacus, Tac. ann. 5, 6: u. die heiße Zone, procul ab ardoribus, Sall. Iug. 18, 9. – II) übtr.: 1) extensiv, a) das Blitzen, Funkeln der Augen, ardor oculorum, Cic.: ardor ex oculis micat, Glut blitzt aus den Augen hervor, Lucr.: auch vom Feuer der äußern Haltung übh., ardor vultuum atque motuum, Cic.: ardor oris, Vell. – b) der Glanz, Schimmer der Farbe, ardor officit oculis, Hyg.: ardor stellarum, Cic. – 2) intensiv, a) von leidenschaftlicher Aufregung jeder Art, das Feuer, die Glut, brennende, glühende Begierde, der Feuereifer, der feurige Mut, die Begeisterung, sive voluptas est, sive est contrarius ardor, sei's irgend ein schmerzender Anfall, Lucr.: ardor ille me urget, quälende Unruhe, Cic.: ardor et vis, die mächtige Begeisterung, Tac. – m. subj. Genet., ardor cupiditatum, der Taumel der Leidenschaften, Cic.: ardores irarum et cupiditatum, Macr.: ardor animi, animorum, Liv. (s. Wölffl. Liv. Krit. S. 12): Plur., ardores animorum, Cic. Tusc. 4, 48: ardor animorum et armorum, Cic.: militum, Liv.: pugnantium, Oros.: civium, Wut, Aufruhr, Hor.: belli, Liv. – m. Genet. Gerund., edendi, heftige Eßbegierde, Ov.: pugnandi, Liv. – m. ad u. Akk. (s. Müller Liv. 1, 53, 9. Weißenb. Liv. 44, 36, 3), mentis ad gloriam, Cic.: ad bellum armaque, Liv.: tantus ardor in animis ad dimicandum utcumque erat, ut etc., Liv.: accepta calamitas maiorem ardorem ad obsidendos Veios fecit, Liv. – insbes., die Liebesglut, glühende Leidenschaft (des Verliebten), Tibull. u. Ov.: u. mit obj. Genet., virginis, zu dem Mädchen, Ov. u. Hor.: u. meton., der heißgeliebte Gegenstand, die Flamme, Ov. met. 14, 683. – b) das stark Belastetsein mit etw., in maximo infamiae suae ardore, bei der so schwer auf ihm lastenden großen Schmach, Val. Max. 8, 1. abs. 3.

Spanish > Greek

διαπυρότης, αἰζόκροτος, ἐκθυμία, διαθερμασία, ἐμπύρευσις, ἔκκαυσις, ἔκζεσις, διάπυρος, ἔγκαυσις, ἔνθερμος, ἐκπύρωσις