εὐχωλή

English (LSJ)

ἡ, (εὔχομαι) Ep. form of εὐχή,

   A prayer, vow, οὔτ' ἄρ' ὅγ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὔθ' ἑκατόμβης Il.1.93, cf. 65; θυέεσσι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσι 9.499, cf. Od.13.357; εὐχωλέων οὐκ ἔκλυε Φοῖβος Hes.Sc.68; also in Inscr.Cypr.94 H. and Ion. Prose, Hdt.2.63, Protag.A 1 Diels, Luc.Syr.D.28, 29.    2 votive offering, Sammelb.1719, al.    II boast, vaunt, πῇ ἔβαν εὐχωλαί, ὅτε δὴ φάμεν εἶναι ἄριστοι Il.8.229; shout of triumph, ἔνθα δ' ἅμ' οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν 4.450.    2 object of boasting, glory, κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιεν Ἀργείην Ἑλένην 2.160, cf. 4.173; ὅ μοι . . εὐ. κατὰ ἄστυ πελέσκεο 22.433.

German (Pape)

[Seite 1110] ἡ (εὔχομαι), 1) das Gelübde, οὔτ' ἄρ' ὅγ' εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὔθ' ἑκατόμβης, Il. 1, 65. 93; Pind. frg. 87; εὐχωλὰς ἐπιτελέειν Her. 2, 63; das Gebet, Flehen, θυέεσσι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσιν Il. 9, 499; Od. 13, 358; ἀλλά οἱ εὐχωλέων οὐκ ἔκλυε Φοῖβος Hes. Sc. 68; sp. D., wie Antiphil. 5 (VI, 199); auch Luc. Dea Syr., εὐχωλὴν ποιέεται ἐς ἕκαστον, betet für Jeden, 29, τῶν εὐχωλέων ἐπαΐειν 28. – 2) das Rühmen, Prahlen, πῇ ἔβαν εὐχωλαὶ ὅτε δὴ φάμεν εἶναι ἄριστοι Il. 8, 229. – Jubel, Siegesruf, Ggstz οἰμωγή, Il. 8, 64; – der Gegenstand des Ruhmes, κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ λίποιεν Ἑλένην Il. 4, 173; τέκνον, ὅ μοι εὐχωλὴ κατὰ ἄστυ πελέσκετο, πᾶσί τ' ὄνειαρ 22, 433.

Greek (Liddell-Scott)

εὐχωλή: ἡ, (εὔχομαι) Ἐπικ. τύπος τοῦ εὐχή, προσευχή, «τάξιμον», οὔτ’ ἄρ’ ὅγ’ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὔθ’ ἑκατόμβης Ἰλ. Α. 65, 93· θυέεσσι καὶ εὐχωλῇς ἀγανῇσιν Ι. 499, Ὀδ. Ν. 357· εὐχωλέων οὐκ ἔκλυε Φοῖβος Ἡσιόδ. Ἀσπ. Ἡρ. 68· ὡσαύτως παρ’ Ἴωσι πεζολόγοις, πρβλ. εὐχωλιμαῖος καὶ ἴδε Πρωταγ. παρὰ Διογ. Λ. 9. 53, Λουκ. π. τῆς Συρ. Θεοῦ 28. 29 ΙΙ. καύχησις μεγαλαυχία, κομπορρημοσύνη, πῇ ἔβαν εὐχωλαί, ὅτε δὴ φάμεν εἶναι ἄριστοι Ἰλ. Θ. 229· κραυγὴ θριάμβου, ἔνθ’ ἅμ’ οἰμωγὴ καὶ εὐχωλή πέλεν ἀνδρῶν Δ. 450, Θ. 64. 2) ἀφορμὴ καυχήσεως, καύχημα, κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιεν Ἀργείην Ἐλένην Ἰλ. Β. 160, πρβλ. Δ. 173· ὅ μοι… εὐχ. κατὰ ἄστυ πελέσκεο Χ. 433.

French (Bailly abrégé)

ῆς (ἡ) :
1 vœu, prière;
2 jactance, parole orgueilleuse ; particul. chant de triomphe ; p. ext. sujet d’orgueil.
Étymologie: εὔχομαι.

English (Autenrieth)

(εὔχομαι): (1) prayer, vow, Od. 13.357, Il. 1.65.—(2) boast, exultation, shout of triumph, Il. 4.450, Il. 8.229, Il. 2.160; ‘my pride,’ Il. 22.433.

Greek Monolingual

εὐχωλή, ἡ (Α)
(επικ. τ.)
1. ευχή, δέηση, τάξιμο, υπόσχεση για θυσία ή αφιέρωση
2. μεγαλαυχία, κομπορρημοσύνη
3. αιτία για καυχησιολογία, καμάρι
4. θριαμβευτική επιφώνηση («εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευχ-ωλή < εύχομαι. Για την κατάλ. -ωλή (< ΙΕ -lο-) βλ. -ηλός].