παράπτωμα

English (LSJ)

ατος, τό,

   A false step, slip, blunder, Plb.9.10.6, Phld. Herc.1251.14 (pl.), Longin.36.2.    2 defeat, D.S.19.100.    3 transgression, trespass, LXX Ez.14.13,al., Ev.Matt.6.14, Ep.Gal.6.1, al.    4 error in amount of payments, PTeb.5.91 (ii B.C.).

German (Pape)

[Seite 496] τό, Fall daneben, Versehen, Verstoß, Pol. 9, 10, 6 u. a. Sp., wie Matth. 6, 14; Niederlage, D. Sic. 19, 100.

Greek (Liddell-Scott)

παράπτωμα: τό, σφάλμα, πταῖσμα, Πολύβ. 9.10,6, Λογγῖν. 36.2. 2) ἧττα, Διόδ. 19. 100. 3) παράβασις, ἁμάρτημα, Ἑβδ. (Ἰεζεκιὴλ ΙΔ΄, 13), Εὐαγγ. κ. Ματθ. Ϛ΄, 14, Ἐπιστ. πρὸς Γαλάτ. Ϛ΄,1, κ. ἀλλ.

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
1 échec, revers;
2 faute, erreur;
3 dérogation, violation.
Étymologie: παραπίπτω.

English (Strong)

from παραπίπτω; a side-slip (lapse or deviation), i.e. (unintentional) error or (wilful) transgression: fall, fault, offence, sin, trespass.

English (Thayer)

παραπτώματος, τό (παραπίπτω, which see);
1. properly, a fall beside or near something; but nowhere found in this sense.
2. tropically, a lapse or deviation from truth and uprightness; a sin, misdeed (R. V. trespass, 'differing from ἁμάρτημα (which see) in figure not in force' (Fritzsche); cf. Trench, § lxvi.): G T omit; WH brackets), R G L; L T Tr WH ἁμαρτίας). (Polybius 9,10, 6; Sept. several times for מַעַל, עָוֶל, פֶּשַׁע , etc.; of literary faults, Longinus, 36,2.)

Greek Monolingual

το, ΝΑ παραπίπτω
1. σφάλμα, πταίσμα
2. παράβαση, αμάρτημα
αρχ.
1. ήττα, καταστροφή
2. (ειδικά) λάθος κατά την πληρωμή χρηματικού ποσού.