κίκω
νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.
English (LSJ)
Dor. aor. 1 ἔκιξα,
A = ἤνεγκα, Simm.26.7; cf. κίξαντες· ἐλθόντες, and κίξατο· εὗρεν, ἔλαβεν, ἤνεγκεν, Hsch.; cf. ἀποκίκω.
German (Pape)
[Seite 1438] in Bewegung setzen, werfen, nimmt Buttm. zu Schol. Od. 11, 579 als Wurzel von ἔκιξε, = ἤνεγκε, an, gimm. ov. (XV, 27), wie Hesych. κί. ξατο neben εὗρεν auch durch ἤνεγκεν erkl., u. κίξαντες, ἐλθόντες, πορευθέντες. S. ἀποκίκω.
Greek (Liddell-Scott)
κίκω: ῥῆμα ἀπαντῶν μόνον ἐν τῷ σπαν. Δωρ. ἀορ. α΄ ἔκιξα, = ἤνεγκα, Ἀνθ. Π. 15. 27· «κίξατο· εὗρεν, ἔλαβεν, ἤνεγκεν» Ἡσύχ. (ὅστις ὡσαύτως μνημονεύει καὶ τὸ «κίξαντες· ἐλθόντες»)· ― ἐν Ἀριστοφ. Ἀχ. 869, εὑρίσκομεν ἀπέκιξαν, ἀπέπεμψαν, ἀπετίναξαν. (Ὁ Κούρτ. ἀναφέρει τὸν τύπον εἰς τὴν √ΚΙ τοῦ κίω, κινέω).
French (Bailly abrégé)
mettre en route, faire aller.
Étymologie: cf. ἀποκίκω -- DELG κιχάνω.
