προσκληρόω
Κινδυνεύουσι γὰρ ὅσοι τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας λεληθέναι τοὺς ἄλλους ὅτι οὐδὲν ἄλλο αὐτοὶ ἐπιτηδεύουσιν ἢ ἀποθνῄσκειν τε καὶ τεθνάναι → Actually, the rest of us probably haven't realized that those who manage to pursue philosophy as it should be pursued are practicing nothing else but dying and being dead (Socrates via Plato, Phaedo 64a.5)
English (LSJ)
A allot, assign, attribute, ἀκοσμίαν τινί Phld.Sto.339.16; τούτῳ τῷ βίῳ ἡ τύχη π. σε Luc.Am.3:—Med., fut. -ώσομαι, τιμὴν αὑτῷ Ph.1.339:—Pass., to be assigned, Id.2.366, 381, J.BJ2.20.4; also, to be attached to, Παύλῳ Act.Ap.17.4.
German (Pape)
[Seite 769] zuloofen, durchs Loos wozu wählen, nach dem Loose zutheilen; ὅτι τῷ βίῳ τούτῳ ἡ τύχη σε προσεκλήρωσε, das Schicksal hat dich diesem Leben, d. i. hat dir dies Lebensloos zugetheilt, Luc. amor. 3; ἡ ἑβδομὰς τῷ Μουσαγέτῃ προσκεκλήρωται, Plut. Symp. 9, 3, 1.
Greek (Liddell-Scott)
προσκληρόω: ἀπονέμω διὰ κλήρου, τούτῳ τῷ βίῳ ἡ τύχη πρ. σε Λουκ. Ἔρωτ. 3. ― Παθ., ἀπονέμομαι, ἀποδίδομαι, Φίλων 2. 366, 381· προσκολλῶμαι, ἑνοῦμαι, Πράξ. Ἀποστ. ιζ΄, 4.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
attribuer par la voie du sort à, rég. ind. au dat.
Étymologie: πρός, κληρόω.
English (Strong)
from πρός and κληρόω; to give a common lot to, i.e. (figuratively) to associate with: consort with.
English (Thayer)
(προσκλίνω) 1st aorist passive 3rd person singular προσεκλίθη;
1. transitive, (to cause) to lean against (cf. πρός, IV, 4) (Homer, Pindar).
2. intransitive, τίνι, to incline toward one, lean to his side or party: Polybius 4,51, 5, etc.; 1st aorist passive προσεκλιθην with a middle significance to join oneself to one: L T Tr WH (cf. Winer's Grammar, § 52,4, 14)); τοῖς δικαίοις προσεκλίθη, Schol. ad Aristophanes, Plutarch, 1027; προσεκλιθητε τοῖς ἀποστόλοις, Clement of Rome, 1 Corinthians 47,4 [ET] and in other later writings.
Russian (Dvoretsky)
προσκληρόω:
1) уделять по жребию, (о судьбе) предназначать (τί τινι Plut. и τινά τινι Luc.);
2) pass. присоединяться, примыкать (τινι NT).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
προσ-κληρόω act. met acc. toedelen (aan); met dat.. τούτῳ τῷ βίῳ ἡ τύχη προσεκλήρωσεν aan dat leven heeft het lot (jou) toebedeeld [Luc.] 49.3. med.-pass. zijn lot verbinden met; met dat.. προσεκληρώθησαν τῷ Παύλῳ zij hadden zich aangesloten bij Paulus NT Act. Ap. 17.4.
