ξέστης

From LSJ
Revision as of 10:31, 25 August 2023 by Spiros (talk | contribs) (LSJ1 replacement)

Τύχη τέχνην ὤρθωσεν, οὐ τέχνη τύχην → Artem fortuna, non ars fortunam erigit → Das Glück erhöht die Kunst und nicht die Kunst das Glück

Menander, Monostichoi, 495
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ξέστης Medium diacritics: ξέστης Low diacritics: ξέστης Capitals: ΞΕΣΤΗΣ
Transliteration A: xéstēs Transliteration B: xestēs Transliteration C: ksestis Beta Code: ce/sths

English (LSJ)

ξέστου, ὁ, formed from Lat.
A sextarius, a Roman measure nearly = 1 pint, IG7.3498.54 (Oropus), J.AJ9.4.4, AP11.298, Gal.13.435, Damocr. ap. eund.13.989,IG42(1).93(Epid., iii/iv A.D.), Phlp.in APr. 27.19.
II pitcher, cup, Ev.Marc.7.4, POxy.921.23 (iii A.D.), Harp.Astr.in Cat.Cod.Astr.8(3).139.

German (Pape)

[Seite 278] ὁ, ein Maaß für flüssige u. trockne Dinge, sextarius der Römer, Galen. u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
setier, mesure d'un sixième de χοῦς pour les liquides et les matières sèches;
NT: « sextarius », mesure romaine, vase pour mesurer des liquides, contenant environ un demi-litre ; pichet en bois pour puiser l'eau ou le vin, quelle que soit sa contenance.
Étymologie: ξέω.

Russian (Dvoretsky)

ξέστης: ου ὁ (лат. sextarius)
1 ксест (мера жидкостей и сыпучих тел, равная 2 κοτύλαι = 0.547 л Anth.);
2 кружка (ποτήρια καὶ ξέσται NT).

Greek (Liddell-Scott)

ξέστης: -ου, ὁ, = τῷ Λατ. sextarius, εἶναι δὲ τύπος ἐφθαρμένος, ᾧ ἐχρῶντο οἱ ἐν Σικελίᾳ Ἕλληνες (πρβλ. λίτρα), Ἀνθ. Π. 11. 298, Δαμοκράτ. παρὰ Γαλην., Καιν. Διαθ.· - ἐντεῦθεν ὑποκορ. ξεστίον, τό, Συνέσ.· - ἐπίθ. ξεστιαῖος, α, ον, ὁ περιέχων ἕνα ξέστην, Γαλην.

English (Strong)

as if from xeo (properly, to smooth; by implication, (of friction) to boil or heat); a vessel (as fashioned or for cooking) (or perhaps by corruption from the Latin sextarius, the sixth of a modius, i.e. about a pint), i.e. (specially), a measure for liquids or solids, (by analogy, a pitcher): pot.

English (Thayer)

ξεστου, ὁ (a corruption of the Latin sextarius);
1. a sextarius, i. e. a vessel for measuring liquids, holding about a pint (Josephus, Antiquities 8,2, 9 — see βάτος; Epictetus diss. 1,9, 33; 2,16, 22; (Dioscor.), Galen and medical writers).
2. a wooden pitcher or ewer (Vulg. urceus (A. V. pot)) from which water or wine is poured, whether holding a sextarius or not: T WH omit; Tr brackets the clause).

Greek Monolingual

ξέστης, ὁ (Α)
1. μονάδα μέτρησης στερεών και υγρών που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι, από τους οποίους τήν παρέλαβαν τη μεταγενέστερη περίοδο και οι Έλληνες, και που ήταν ίση προς το ένα έκτο του κογγίου
2. υδρία, στάμνα, κανάτι.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ξέστης έχει προέλθει από αμάρτυρο υποκορ. τ. ξεστ-άριον < λατ. sextārius «το ένα έκτο του κογγίου» (με αντιμετάθεση τών -χ- και -ς-, επειδή το συμφωνικό σύμπλεγμα -ξτ- ήταν δυσπρόφερτο στην Ελληνική), με επίθημα -της (πρβλ. κοδράντης < λατ. quadrans)].

Greek Monotonic

ξέστης: -ου, ὁ, Λατ. sextarius, σχεδόν μία πίντα (μονάδα μέτρησης υγρών που ισοδυναμεί με 586 γρ.), σε Καινή Διαθήκη

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: measure for fluid and dry things, = Lat. sex-tārius (Oropos [around 200a], J., AP), also poy, bottle (Ev. Mark. 7,4, pap.).
Derivatives: ξεστίον n. id. (Ostr., Orib., Aet.); cf. ἀμνίον, λυχνίον a.o.; ξεστ-ιαῖος measuring a ξ. (Gal.).
Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Lat.
Etymology: From *ξεστάριον = sextārius back-formed as poss. dimin. with metathesis; suffix as in κοδράντης (= Lat. quadrans) a. o. -- Similar prob. ξέστριξ κριθή ἡ ἑξάστιχος. Κνίδιοι H. A rest of the dupposed anlaut ḱs- in the word for six (de Saussure MSL 7, 77, Osthoff IF 8, 13) should not be assumed. The supposed 2. member is since Meineke (on the H.-place) connected with Lat. striga long row of mowed hay or grain, swath. -- Cf. Schwyzer 269.

Middle Liddell

ξέστης, ου, ὁ,
= Lat. sextarius, nearly a pint, NTest.

Frisk Etymology German

ξέστης: {kséstēs}
Grammar: m.
Meaning: Maß für flüssige und trockne Dinge, = lat. sex-tārius (Oropos [um 200a], J., AP u.a.), auch Gefäß, Krug (Ev. Mark. 7,4, Pap. u.a.).
Derivative: Davon ξεστίον n. ib. (Ostr., Orib., Aet. u.a.); vgl. ἀμνίον, λυχνίον u.a.; ξεστιαῖος ‘einen ξ. messend' (Gal.).
Etymology: Aus *ξεστάριον = sextārius als angeblichem Dentin. mit Metathese rückgebildet; Suffix wie in κοδράντης (= lat. quadrans) u. a. — Ähnlich wohl ξέστριξ κριθή· ἡ ἑξάστιχος. Κνίδιοι H. Ein Überbleibsel des angenommenen ehemaligen Anlauts ḱs- im Wort für sechs (de Saussure MSL 7, 77, Osthoff IF 8, 13) dürfte darin nicht stocken. Das vermutete Hinterglied wird seit Meineke (zur H. -stelle) mit lat. striga ‘lange Zeile gemähten Heues od. Getreides, Schwaden’ verbunden. — Vgl. Schwyzer 269 m. Lit.
Page 2,335

Chinese

原文音譯:xšsthj 克些士帖士
詞類次數:名詞(2)
原文字根:(水罐)
字義溯源:容器,罐,水瓶;源自(ξέστης)X*=光滑)
出現次數:總共(2);可(2)
譯字彙編
1) 罐(2) 可7:4; 可7:8

Wikipedia ES

Sextario es una medida para líquidos que usaban los Romanos. Equivale a 0,5468 litros. Se dividía en doce partes iguales a las que llamaron ciatos. El sextario era la sexta parte del congio.

Wikipedia LA

Sextarius est mensura Romana capacitatis duodenos cyathos capiens (circiter 0,54 l.). Sextarius tam ad liquida quam solida corpora metienda in usu erat (sextarius vini vel sextarius frumenti). Ita nominatus est quia sexta pars congii erat. Antequam ratio decimalis ubique institueretur, hoc nomen mensurae pluribus regionibus Europae in usu fuit (francogallice setier, theodisce sester, lingua Veneta ster...): at mutatis locis diversissimae capacitatis fuit atque etiam nonnullis locis mensura areae.