Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

amoveo

From LSJ
Revision as of 07:23, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Gf-D_1)

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24

Latin > English (Lewis & Short)

ā-mŏvĕo: mōvi, mōtum, 2, v. a.,
I to remove from, to put or take away, to withdraw (esp. with effort or trouble; syn.: dimoveo, abduco, averto, arceo, repello): proprie amovetur saxum de loco, Don. ad Ter. Ad. 4, 2, 14; cf.: amoveamus lapidem de ore putei, Vulg. Gen. 29, 8; v. amolior.
I In gen. (class.): me exinde amovit loco. Plaut. Truc. 1, 1, 64: Ubi erit empta, ut aliquo ex urbe (eam) amoveas, id. Ep. 2, 2, 94: testem hanc quom abs te amoveris, Ter. Hec. 4, 4, 72: Age, tamen ego hunc amovebo, id. Ad. 4, 2, 14: illum ex istis locis amove, Cic. Att. 1, 12: juvenes amoverunt eum, Vulg. Act. 5, 6: lex Porcia virgas ab omnium civium corpore amovit, Cic. Rab. Perd. 4, 12: Ille est amotus, Plaut. Bacch. 4, 8, 64: amoto custode, Prop. 1, 11, 15: amotis longius ceteris, Curt. 7, 1: alia amovimus ab hostium oculis, Liv. 5, 51: imagines ex bibliothecis amovere, Suet. Calig. 34; id. Caes. 68; id. Ner. 47.—Hence: se amovere, to retire, withdraw: te hinc amove, off with you! Ter. Phorm. 3, 3, 33: e coetu se amovissent, Liv. 3, 38: qui memet finibus umquam amōrim Ausoniae, Sil. 17, 224: statuit repente recedere seque e medio quam longissime amovere, Suet. Tib. 10.—Trop. of abstract ideas, to put away, cast off, etc.: segnitiem amove, Plaut. As. 2, 1, 6: suspitionem ab aliquo, id. Trin. 3, 3, 54: socordiamque ex pectore, id. Ps. 1, 2, 11; so, crapulam, id. ib. 5, 1, 35: amoto metu, Ter. And. 1, 2, 10: qui istum amorem ex animo amoveas, id. ib. 2, 1, 7: opinionem, id. ib. 3, 2, 30: misericordiam, Vulg. 2 Macc. 6, 16: amove malitiam a carne, ib. Eccl. 11, 10: bellum, Liv. 5, 35: amoto quaeramus seria ludo, jesting aside, Hor. S. 1, 1, 27 al.—Poet., of time, to take with itself: quaecumque vetustate amovet aetas, * Lucr. 1, 225.—
II Esp.
   A In and after the Aug. per., to take away by stealth, to steal (euphemist. for furari, furtum facere): boves Per dolum amotas, Hor. C. 1, 10, 10: si filia familiares res amoverit, Dig. 25, 2, 3: aliquid ex heredidate, ib. 29, 2, 70 al.—
   B In post-Aug. prose (perh. only in Tac.), to banish: amotus Cercinam quattuordecim annis exilium toleravit, Tac. A. 1, 53: in insulam, id. ib. 4, 31: Cretam, id. ib. 4, 21: aemulationis suspectos per nomen obsidum amovere, id. ib. 13, 9; 14, 57.

Latin > French (Gaffiot 2016)

āmŏvĕō,¹⁰ mōvī, mōtum, ēre, tr.,
1 éloigner, détourner, écarter : aliquem ex loco Cic. Att. 1, 12, 2 ; ab urbe Liv. 5, 32, 7, éloigner qqn d’un endroit, de la ville ; Porcia lex virgas ab omnium civium Romanorum corpore amovit Cic. Rab. perd. 12, la loi Porcia a écarté les verges de la personne d’un citoyen romain (a interdit d’appliquer les verges à...); sacra amovimus ab hostium oculis Liv. 5, 51, 9, nous avons dérobé aux yeux des ennemis les objets sacrés || détourner, soustraire : frumentum, Cic. Verr. 2, 3, 20 ; 3, 119, du blé ; claves portarum Liv. 27, 24, 8, les clefs des portes [d’une ville]
2 [fig.] détourner, écarter : Saturninum quæstorem a sua frumentaria procuratione senatus amovit Cic. Har. 43, le sénat écarta le questeur Saturninus de la charge d’approvisionner Rome en blé (lui enleva la charge de) || ab se culpam enixe amovens Liv. 4, 41, 9, faisant effort pour se disculper || écarter, bannir : cupiditates omnes Cic. Clu. 159, écarter toutes les passions ; adsentatio procul amoveatur Cic. Læl. 89, que la flatterie soit écartée au loin ; amoto ludo Hor. S. 1, 1, 27, la plaisanterie étant mise à l’écart.
     forme sync. amorim Sil. 17, 223.