παρεπίδημος
Καὶ μὴν ὑπεραποθνῄσκειν γε μόνοι ἐθέλουσιν οἱ ἐρῶντες, οὐ μόνον ὅτι ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκες. → After all, it is only those in love who are actually willing to die for another — not just men, but women as well. (Plato, Symposium 179b)
English (LSJ)
ον,
A sojourning in a strange place, esp. as Subst., LXX Ge. 23.4, PPetr.3 P.14 (iii B. C.), Callix.2, Plb. 32.6.4, etc.
German (Pape)
[Seite 517] auf kurze Zeit, mit Andern an einem fremden Orte anwesend; Pol. 32, 22, 4; LXX. u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
παρεπίδημος: -ον, ὁ παρεπιδημῶν ἐν ξένῳ τόπῳ, διατρίβων προσωρινῶς, Πολύβ. 32. 22, 4, Ἀθήν. 196Α, Ἑβδ. (Γεν. ΚΓ΄, 4).
English (Strong)
from παρά and the base of ἐπιδημέω; an alien alongside, i.e. a resident foreigner: pilgrim, stranger.
English (Thayer)
παρεπιδημον (see ἐπιδημέω), properly, "one who comes from a foreign country into a city or land to reside there by the side of the natives; hence, stranger; sojourning in a strange place, a foreigner" (Polybius 32,22, 4; Athen. 5, p. 196a.); in the N. T. metaphorically, in reference to heaven as the native country, one who sojourns on earth: so of Christians, πάροικοι, πατριδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ' ὡς πάροικοι. μετεχουσι πάντων ὡς πολῖται, καί πανθ' ὑπομένουσιν ὡς ξένοι. πᾶσα ξένῃ πατρίς ἐστιν αὐτῶν καί πᾶσα πατρίς ξένῃ, Ep. ad Diogn. c. 5 [ET]); of the patriarchs, ξένοι καί παρεπίδημοί ἐπί τῆς γῆς, παρεπιδημια τίς ἐστιν ὁ βίος, Aeschines dial. Socrates 3,3, where see Fischer).
Greek Monolingual
-η, -ο / παρεπίδημος, -ον, ΝΑ
αυτός που διαμένει πρόσκαιρα σε ξένο τόπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + ἐπίδημος «αυτός που διαμένει σε κάποιο τόπο»].
Russian (Dvoretsky)
παρεπίδημος: пребывающий на чужбине, заехавший на чужбину, пришелец Polyb., NT.
