ἐναντίον

English (LSJ)

Adv., v. ἐναντίος.

French (Bailly abrégé)

adv.
v. ἐναντίος.

Russian (Dvoretsky)

ἐναντίον:
I τό, in crasi τοὐναντίον, тж. pl. ἐναντία τά, in crasi τἀναντία (тж. κατὰ τἀναντία Plat. и ἐκ τῶν ἐναντίων Polyb.)
1 напротив, наоборот Soph., Thuc., Xen., Plat.: πᾶν τοὐναντίον Plat. и πάντα τἀναντία Xen. как раз наоборот, совсем напротив; τὰ ἔναντία τούτων Her., Thuc. и τἀναντία τούτοις Plat. в противоположность этому; τοὐναντίον δρῶν ἢ προσῆκ᾽ αὐτῷ ποιεῖν Arph. поступая не так, как ему следует, а как раз наоборот;
2 в лицо, лицом к лицу (προσβλέπειν τινά Eur.): τὸν ἐναντίον ὧδε κάλεσσον Hom. позови его сюда; ἐ. παντὸς τοῦ λαοῦ NT перед лицом всего народа.
II
1 praep. cum gen.; 1.1) в лицо (βλέπειν ἐ. τινός Eur.); 1.2) навстречу (ἰέναι Hom. и ἐλθεῖν ἐ. τινός Pind.); 1.3) перед лицом, в присутствии (ἐ. ἁπάντων Thuc.; ἐ. τῶνδε Soph.);
2 praep. cum gen. и cum dat. против (μάχεσθαι ἐ. τινός, νεικεῖν ἐ. ἀλλήλοισιν Hom.).
III τό
1 противоположность (ἡ τῶν ἐναντίων ἐπιστήμη Arst.);
2 враждебная партия Xen.

Greek (Liddell-Scott)

ἐναντίον: ἐπίρρ., ἴδε ἐναντίος.

English (Strong)

neuter of ἐναντίος; (adverbially) in the presence (view) of: before, in the presence of.

Greek Monolingual

και εναντίο και ενάντιο(ν) (AM ἐναντίον
Μ και ἐναντίο και ἐνάντιο[ν])
επίρρ.
1. (με εχθρ. διάθ.) κατά κάποιου («και θανάσιμο τινάζεις εναντίο τους κεραυνό», Σολωμ.)
2. αντίθετα με κάποιον ή με κάτι
3. σε αντίθετη κατεύθυνση, κόντρα σε κάποιον ή σε κάτι
4. αντιστρόφως, αντιθέτως προς κάτι
5. (με άρθρο) τουναντίον
αντιθέτως, αντιστρόφως
μσν.
αλλιώς, ειδεμή («ὅσοι Ρωμαῖοι ἔχουν φέουδα νὰ τουρκεύουν καὶ τὰ παίρνουν, ἐνάντιο τὰ χάνουν», Έγγρ. 1637, Σάθας)
2. (τοπικ.) απέναντι, αντίκρυ, αντικριστά («σταίνουσιν οἱ δυο τωνε ἐνάντιον τὰ κοντάρια», Ιμπ.)
3. (αναφορά) απέναντι σε κάποιον («ὅσα ἐφταίξαμεν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων», Ιερόθ.)
αρχ.
1. ενώπιον, μπροστά σε κάποιον (α. «τὸν ξεῖνον ἐναντίον ὧδε κάλεσσον», Ομήρ. Οδ.
β. «ἐναντίον ἁπάντων λέγειν», Θουκ.)
2. κατά πρόσωπο («αἰσχύνομαί σε προσβλέπειν εναντίον», Αισχ.)
3. (με άρθρο) τοὐναντίον
α) αντιθέτως, αντιστρόφως
β) εξάλλου («ἤ πάλιν τοὐναντίον», Μένανδρ.).

Greek Monotonic

ἐναντίον: επίρρ., βλ. ἐναντίος.

Middle Liddell

adverb[v. ἐναντίος.]

Chinese

原文音譯：™nant⋯on 恩-安提按
詞類次數：介詞（5）
原文字根：在內-交換
字義溯源：當面，在面前，干犯；源自（ἐναντίος）=反對）；而 （ἐναντίος）出自（ἔναντι）=在⋯面前），由（ἐν / ἐμμέσῳ / ἐννόμως）*=在，入）與（ἀντί）*=相對）組成。
同義字：1） （ἐναντίον）當面 2） （ἐνώπιον）當面，在面前 3） （κατενώπιον）就在面前
出現次數：總共（5）；路（2）；徒（3）
譯字彙編：
1） 在⋯面前（3） 路20:26； 路24:19； 徒7:10；
2） 在⋯前（1） 徒8:32；
3） 干犯（1） 徒28:17

English (Woodhouse)

opposite, in opposition, in presence of, in sight of, in the presence of, to one's face