πεδόθεν
ὥσπερ γὰρ ζώου τῶν ὄψεων ἀφαιρεθεισῶν ἀχρειοῦται τὸ ὅλον, οὕτως ἐξ ἱστορίας ἀναιρεθείσης τῆς ἀληθείας τὸ καταλειπόμενον αὐτῆς ἀνωφελὲς γίνεται διήγημα → for just as a living creature which has lost its eyesight is wholly incapacitated, so if history is stripped of her truth all that is left is but an idle tale | for, just as closed eyes make the rest of an animal useless, what is left from a history blind to the truth is just a pointless tale
English (LSJ)
(parox.), Adv., (πέδον) A from the ground, Hes. Th.680, E.Tr.98 (anap.). II from the bottom, Pi.O.7.62: metaph., οἵ τοι π. φίλοι εἰσίν which are dear to thee from the bottom of thy heart, Od.13.295. 2 from the beginning, Pi.I.5(4).38.
German (Pape)
[Seite 541] vom Boden, von der Erde auf, Hes. Th. 680; γαῖαν αὐξομέναν πεδόθεν, Pind. Ol. 7, 62; aber ἔλα πεδόθεν, vom Ursprung an, I. 4, 42, erinnernd an das homerische οἵ τοι πεδόθεν φίλοι εἰσίν, die dir von Grund aus, aus Herzensgrunde lieb sind, Od. 13, 295, wo παιδόθεν f. L. ist; Eur. Troad. 98 u. sp. D.
French (Bailly abrégé)
adv.
du sol, à partir du sol ; fig. à fond, du fond de l'âme.
Étymologie: πέδον, -θεν.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πεδόθεν [πέδον] adv., van de grond af:; πεδόθεν κεφαλὴν ἐπάειρε til je hoofd op van de grond Eur. Tr. 98; overdr. volledig:. οἵ τοι πεδόθεν φίλοι εἰσίν die jouw boezemvrienden zijn Od. 13.295; πεδόθεν... τινάσσετο Ὄλυμπος de Olympus trilde op zijn grondvesten Hes. Th. 680.
Russian (Dvoretsky)
πεδόθεν: adv.
1 от земли: ἄνα π. κεφαλήν Eur. (подними) вверх голову, т. е. ободрись;
2 от всего сердца, от глубины души: οἱ π. φίλοι Hom. сердечные друзья;
3 с самого начала Pind.
English (Autenrieth)
from the ground; fig., ‘to thy very heart,’ Od. 13.295†.
English (Slater)
πεδόθεν
a from the sea floor εἶπέ τιν' αὐτὸς ὁρᾶν ἔνδον θαλάσσας αὐξομέναν πεδόθεν γαῖαν (O. 7.62)
b dub. sign. ἔλα νῦν μοι πεδόθεν· λέγε (πρὸς τὴν Μοῦσαν ὁ λόγος Σ: ab origine Boeckh: ἐξ ἀρχῆς Σ: v. Fränkel, W & F, 47) (I. 5.38)
c frag. ]πεδόθεν ἐφυν[ ?fr. 334a. 4.
Greek Monolingual
Α
(τοπ. επίρρ.)
1. από τη γη, από το έδαφος και προς τα πάνω («πεδόθεν δ' ἐτινάσσετο μακρὸς Ὄλυμπος», Ησίοδ.)
2. από τον βυθό
3. από την αρχή
4. μτφ. από το βάθος της καρδιάς («οἵ τοι πεδόθεν φίλοι εἰσὶν», Ομ. Οδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πέδον + επιρρμ. κατάλ. -θεν (πρβλ. μυχό-θεν)].
Greek Monotonic
πεδόθεν: επίρρ., (πέδον),
I. από το έδαφος, από τη γη, σε Ησίοδ., Ευρ.
II. 1. από το βάθος, σε Πίνδ.· μεταφ., από τα βάθη της καρδιάς, σε Ομήρ. Οδ.
2. από την αρχή, σε Πίνδ.
Greek (Liddell-Scott)
πεδόθεν: Ἐπίρρ., (πέδον) ἐκ τῆς γῆς, «ἀπὸ καταγῆς», ὡς τὸ χαμόθεν, Ἡσ. Θ. 680, Εὐρ. Τρῳ. 98. ΙΙ. ἐκ τοῦ βυθοῦ, Πινδ. Ο. 7. 112· μεταφορ., οἵ τοι π. φίλοι εἰσίν, οἵτινες σοὶ εἶναι ἀγαπητοὶ ἐκ βάθους τῆς καρδίας σου, ἀλλὰ κατὰ τοὺς Σχολ. καὶ τὸν Εὐστάθ., «ἐκ ῥίζης, ἐκ γενετῆς» κτλ., Ὀδ. Ν. 295. 2) ἐξ’ ἀρχῆς, Πινδ. Ι. 5 (4). 48· πρβλ. Näke Χοιρίλ. σ. 107.
Middle Liddell
πέδον
I. from the ground, Hes., Eur.
II. from the bottom, Pind.: metaph. from the bottom of the heart, Od.
2. from the beginning, Pind.
