χνοώδης
νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.
English (LSJ)
χνοώδες,
A like fine powder, downy, Hp.Ulc.17, Thphr. HP 1.10.3, Dsc.4.68; μηλέαι prob. in Androt.Georg.ap.Ath.3.82c (χνοωδίας codd.); of salt, Sor.1.82; of arsenic, Olymp.Alch.p.75B.: Comp., Dsc.2.175, Anon. ap. Suid.: Sup., Gal.6.283, Sch.E.Or.115. Adv. χνοωδῶς Gal.11.405.
II ἀὴρ χ., soft, 'muggy', opp. λαμπρός, v.l. for νοτώδης Hp.Aër.15.
German (Pape)
[Seite 1361] ες, von der Art od. dem Ansehen eines Anflugs, Flaums od. Milchhaares, mit Flaum bedeckt, Theophr. u. Sp. – Adv., Galen.
Greek (Liddell-Scott)
χνοώδης: -ες, (εἶδος) ὅμοιος πρὸς λεπτὴν κόνιν, ὅμοιος πρὸς χνοῦν, Λατ. lanuginosus, χν. ποιεῖν τι Ἐμπεδ. παρὰ Γαλην. 3. 101, Θεοφρ. περὶ Φυτ. Ἱστ. 1. 10, 3, Διοσκ. 4. 69 καὶ 150. - Ἐπίρρ. -δῶς, Γαλην. ΙΙ. παρ’ Ἱππ. περὶ Ἀέρ. 290, ἀὴρ χν., ἀντίθετον τῷ λαμπρός, ὁμιχλώδης.
Greek Monolingual
-ες / χνοώδης, -ῶδες, ΝΜΑ χνόος / χνοῦς]
1. αυτός που μοιάζει με χνούδι
2. αυτός που καλύπτεται από χνούδι, χνουδωτός.
επίρρ...
χνοωδῶς Α
με χνοώδη μορφή.
