ναυάγιον
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
Ion. ναυήγιον, τό,
A piece of wreckage, Men.536.9, Arist.Pr.932a1: mostly in plural, A.Pers.420, Hdt.7.191, 8.12, al., Lys.2.38, Th.1.50, etc.; πολλοὺς ἀριθμοὺς ἄγνυται ναυαγίων, i.e. is shivered into a thousand pieces, E.Hel.410: metaph., ναυάγια ἱππικά wreck of an overturned chariot, S.El.730, 1444; ἀνδρῶν δαιτυμόνων ναυάγιον the wreck of a feast, Choeril.9; τὰ ναυάγια τῆς πόλεως Demad. ap. Plu.2.803a; ναυάγια οἴκων ib. 517f.
II later, = ναυαγία, ναυαγίῳ περιπεσεῖν Str.4.1.7.
German (Pape)
[Seite 230] τό, ion. ναυήγιον, Schiffstrümmer, Wrack; ἐρειδόμενον ναυαγίοις, Pind. I. 1, 36, richtiger ναυαγίαις (vgl. ἐρείδω); Tragg., θάλασσα ναυαγίων πλήθουσα, Aesch. Pers. 412; Eur. Hec. 417. 514; u. in Prosa, ναυήγια Her. 7, 191. 8, 18 u. öfter; τὰ ναυάγια ἀνελκύσαντες, Thuc. 7, 23; ναυαγίων ἐκράτησαν, Zeichen der gewonnenen Seeschlacht, 4, 14; πρὸς τὰ ναυάγια καὶ τοὺς νεκροὺς ἐτράποντο, 1, 50; auch ἀναιρεῖσθαι τὰ ναυάγια, wie die Todten, Xen. Hell. 1, 7, 10 u. Folgde; ποιεῖσθαι τὸν ὅρμον ἐπὶ τῶν ναυαγίων, Pol. 16, 8, 2; ἐπὶ λεπτοῦ ναυαγίου διαφερόμενος, Plut. Pomp. 32; u. übertr. auf andere Dinge, von Wagentrümmern, ἐπίμπλατο ναυαγίων Κρισσαῖον ἱππικῶν πέδον, Soph. El. 730, wie Choeril. bei Ath. XI, 464 b den zerbrochenen Becher ἀνδρῶν δαιτυμόνων ναυάγιον nennt; Plut. oft. – Bei Sp. auch = ναυαγία, vgl. Lob. Phryn. 519.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
1 débris d'un naufrage d'ord. au plur., épave;
2 naufrage.
Étymologie: ναυαγός.
Russian (Dvoretsky)
ναυάγιον: ион. ναυήγιον (ᾱγ) τό (преимущ. pl.)
1 остатки разбитого корабля, обломок от кораблекрушения (θάλασσα ναυαγίων πλήθουσα Aesch.);
2 обломок: ναυάγια ἱππικά Soph. обломки разбитых колесниц;
3 перен. крушение, гибель (τῆς πόλεως, οἴκων Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ναυάγιον: [ᾱ], Ἰων. ναυήγιον, τό, λείψανον πλοίου συντριφθέντος, Μέναδρ. ἐν Ἀδήλ. 7. 9, Ἀριστ. Προβλ. 23. 5· τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πληθ., Ἡρόδ. 7. 191., 8. 12, κ. ἀλλ., Αἰσχύλ. Πέρσ. 420, Λυσ. 194. 18, Θουκ. 1. 50· ναῦς δὲ πρὸς πέτρας πολλοὺς ἀριθμοὺς ἄγνυται ναυαγίων, θραύεται εἰς χίλια τεμάχια, Εὐρ. Ἑλ. 410· μεταφορ., ναυάγια ἱππικά, τὰ συντρίμματα ἀνατραπέντος ἅρματος, Σοφ. Ἠλ. 730, 1444· ἀνδρῶν δαιτυμόνων ναυάγιον, λείψανον εὐωχίας, ἐπὶ τεθραυσμένης κύλικος, Χοιρίλ. σ. 165, ἔνθα ἴδε Näke· τὰ ναυάγια τῆς πόλεως Δημάδ. παρὰ Πλουτ. 2. 803Α, πρβλ. 517F. ΙΙ. παρὰ μεταγεν. ἐν χρήσει ἀντὶ τοῦ ναυαγία, ἡ, Στράβ. 183· πρβλ. Λοβεκ. Φρύνιχ. 519.
Greek Monotonic
ναυάγιον: [ᾱ], τό, Ιων. ναυήγιον,
I. απομεινάρι, λείψανο ναυαγισμένου πλοίου, σε Ηρόδ., Αισχύλ., Θουκ.· μεταφ., ναυάγια ἱππικά, συντρίμμια άρματος που ανατράπηκε, σε Σοφ.
II. αντί ναυαγία, ἡ, σε Στράβ.
Middle Liddell
I. a piece of wreck, Hdt., Aesch., Thuc.: metaph., ναυάγια ἱππικά the wreck of a chariot, Soph.
II. = ναυαγία, Strab. [from ναυᾱγός]
Translations
sunk ship
Arabic: حُطَام سَفِينَة; Catalan: ruina de nau; Chinese Mandarin: 沉船; Czech: vrak; Danish: skibsvrag, vrag; Dutch: scheepswrak, wrak; Finnish: hylky; French: épave, ruine de nef, ruine de vaisseau; German: Schiffswrack; Greek: ναυάγιο; Ancient Greek: ναυάγιον, ναυήγιον; Hebrew: טְרֹפֶת, אֳנִיָּה טְרוּפָה; Hungarian: hajóroncs; Italian: relitto, rovina di nave; Latin: ruina navis; Macedonian: кр́нтија, остатоци од бродолом; Norwegian Bokmål: skipsvrak; Nynorsk: skipsvrak; Old English: sċipwræc; Polish: wrak; Portuguese: navio naufragado, ruína de nave; Romanian: epavă; Russian: останки кораблекрушения; Spanish: pecio, ruina de nave; Swedish: skeppsvrak; Turkish: gemi enkazı
event of ship sinking
Breton: peñse; Bulgarian: корабокрушение; Catalan: naufragi; Czech: ztroskotání; Danish: forlis, skibbrud, skibsforlis; Dutch: schipbreuk; Erzya: венчколамо; Finnish: haaksirikko; French: naufrage; Galician: naufraxe, naufraxio; German: Schiffbruch; Greek: ναυάγιο; Ancient Greek: ἁλιφθορία, ἀλιφθορίη, ναυαγία, ναυαγίη, ναυφθορία, ἔκπτωσις, περιτροπή, φθορά, φθορή; Hungarian: hajótörés; Ingrian: haaveri; Italian: naufragio; Latin: naufragium; Macedonian: бродолом; Maori: waka papaea, paeārautanga; Norman: naûfrage; Norwegian Bokmål: skipsvrak; Nynorsk: skipsvrak; Old English: sċipġebroc; Plautdietsch: Scheppbruch; Portuguese: naufrágio; Romanian: naufragiu; Russian: кораблекрушение; Serbo-Croatian: brȍdolom; Spanish: naufragio; Swedish: skeppsbrott, förlisning; Ukrainian: корабельна аварія, аварія корабля
