ἀνατρέχω

English (LSJ)

fut.

   A -δραμοῦμαι Luc.Ind.4, poet. 3sg. -δράμεται AP9.575 (Phil.): aor. -έδραμον (v. infr.); aor. subj. Med. ἀναδράμηται Hp.Ep.19 (Hermes 53.69):—run back, ὁ μὲν αὖθις ἀνέδραμε Il.16.813, cf. 11.354; ἀνά τ' ἔδραμ' ὀπίσσω 5.599; return, of the sea, Plu.2.915a; εἰς τὰς ἐξ ἀρχῆς τάξεις Plb.2.67.6; εἰς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν Plu.Pel.31; εἰς τὴν προϋπάρχουσαν φιλίαν D.S.20.59; of property, revert, ἐπί τινα Just.Nov.7.4; in writing, recur to a point, ἐπί τι Plb.5.40.4: abs., ἀ. τοῖς χρόνοις 1.12.6,al.    2 c. acc., retrace, traverse, κῦδος ἀνέδραμον ὕμνῳ Pi.O.8.54, cf. Semon.10; undo, ἁμαρτιαν Men.15D.; ἀ. τὴν τῆς φύσεως ἐλάττωσιν make amends for, Plu.2.2c, cf. Luc.Ind. 4.    3 revert, ἐπὶ τοὺς λόγους, τὴν ὕλην, Plot.5.8.1; return to source, of light,4.5.7; run back to (logically), ἐπὶ τὴν κοινοτάτην αἰτίαν Phld. D.1.16, cf. Plot.6.1.30.    4 have recourse to, ἐπὶ . . Luc.Abd.11, al., Eun.Hist.p.251 D.    II jump up and run, start up, of men, ἀναδραμὼν ἔθεε Hdt.3.36; ἐκ τῆς κοίτης, ἐκ τοῦ θρόνου, Id.7.15,212; πρὸς τὰ μετέωρα Th.3.89, cf. X.HG4.4.4.    2 of things, ἐγκεφαλος δὲ . . ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς the brains spurted up from the wound, Il.17.297; σμώδιγγες . . ἀνέδραμον weals started up under the blow, 23.717; slip up, Gal.18(1).829; run or spread over, τὸ πάθος ἀ. ἐπὶ τὴν χεῖρα Plu. 2.978c; ἔρευθος ἀ. Call.Lav.Pall.27.    3 run up, shoot up, of plants, ὁ δ' ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος Il.18.56, cf. Hdt.8.55: hence, of cities and peoples, shoot up, rise quickly, ἀνά τ' ἔδραμον καὶ εὐθενήθησαν Hdt.1.66, cf. 7.156; ἀ. εἰς ἀξίωμα Plu.Publ.21; ἀ. τοῖς βίοις, ταῖς ἐλπίσι, D.S.5.12, 18.20; ἀ. ἡ πολυτέλεια increased, Plu.Mar.34.    4 λίσση δ' ἀναδέδρομε πέτρη the rock ran sheer up, Od.5.412.    5 metaph., soar aloft, of digression to a nobler theme, ἀνέδραμε πρὸς τὴν ἐν οὐρανῷ λύραν Anon.in SE40.23.

German (Pape)

[Seite 212] (s. τρέχω), fut. ἀναδράμομαι Phil. Thess. 24 (IX, 575), 1) zurücklaufen, sich eilig zurückziehen, ἀνά τ' ἔδραμ' ὀπίσσω Il. 5, 599; ὦκ' ἀπέλεθρον ἀνέδραμε 11, 354; αὖτις 16, 813; öfter Pol., bes. von Schiffern, 1, 50; ἀναδραμεῖν τοῖς χρόνοις, zurückgehen und weiter ausholen, 1, 12; öfter auch ἐπί τι, 5, 40; εἰς τἡν αὑτοῦ φύσιν, in seine gewöhnliche Natur zurückverfallen, Plut. Pelop. 31. Dah. in seiner Meinung zurückgehen, dieselbe ändern, u. so ἀνατρέχουσι καὶ διορθοῦνται σφᾶς αὐτούς Pol. 26, 3, vgl. 2, 13; τὴν τῆς φύσεως ἐλάττωσιν, den Mangel der Natur verbessern, Plut.; vgl. Luc. adv. Ind. 4; aus Men. = ἀναλύειν, Suid., Zon. – 2) in die Höhe laufen, aufspringen, Her. 7, 218 und öfter; πρὸς τὰ μετέωρα Thuc. 3, 89; Xen. Hell. 4, 4, 4; von leblosen Dingen, ἀναδέδρομε πέτρη, ein Felsen steigt empor, Od. 5, 412. 10, 4; ἐγκέ. φαλος ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς, das Gehirn spritzte aus der Wunde, Il. 17, 297; σμώδιγγες, es liefen Schwielen auf, 23, 717; aufwachsen, ὁ δ' ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος Il. 18, 56. 437; Her. 1, 66. 7, 156; ἐκ ῥίζης ἀναδέδρομεν Ant. Sid. 18 (VI, 115); ὀμίχλη, νέφος, Mus. 232; Plut. Arat. 21. Uebertr., ἀναδραμεῖν εἰς ἀξίωμα, zu Ansehen emporsteigen, Plut. Popl. 21. – 3) durchlaufen, κῦδος ὕμνῳ, besingen, Pind. Ol. 8, 54.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνατρέχω: μέλλ. -θρέξομαι, ὡσαύτως -δραμοῦνται, ποιητ. γ΄ ἑν. -δράμεται, Ἀνθ. Π. 9. 575: (ἴδε τρέχω): Τρέχω εἰς τὰ ὀπίσω, ὁ μὲν αὖθις ἀνέδραμε Ἰλ. Π. 813, πρβλ. 11, 354· ἀνὰ τ’ ἔδραμ’ ὀπίσσω Ε. 599· ὑποχωρῶ, ἀποσύρομαι, ἐπὶ τῆς θαλάσσης ἐν ἀμπώτιδι, Πλούτ. 2. 915A: ἐπιστρέφω, ἐπανέρχομαι εἰς ἢ ἐπί τι Πολύβ. 2. 67, 6., 5. 40, 4, Πλούτ., κτλ.: - Ἐπιστρέφω εἰς τὴν προτέραν μου θέσιν, Διόδ. 20. 59. 2) ὑπάγω ὀπίσω, ἀνατρέχω, ἐν τῇ διηγήσει, ἀν. τοῖς χρόνοις Πολύβ. 1. 12, 6 κτλ. 3) μετ’ αἰτιατ., ἀνιχνεύω, ἀναζητῶ, ἐπάνειμι, ἐξ ἀρχῆς ἐπαναλαμβάνω, Λατ. repetere· κῦδος ἀνέδραμον ὕμνῳ Πινδ. Ο. 8. 72· ἀναλύω, Μενάνδ. 2. 2C, ΙΙ. ἀναπηδῶ καὶ τρέχω, ἀνασκιρτῶ· ἐπὶ ἀνθρώπων, ἀναδραμὼν ἔθεε Ἡρόδ. 3. 36· ἐκ τῆς κοίτης, ἐκ τοῦ θρόνου ὁ αὐτ. 7. 15, 212· πρὸς τὰ μετέωρα Θουκ. 3. 89, πρβλ. Ξεν. Ἑλλ. 4. 4, 4. 2) ἐπὶ πραγμάτων, ἐγκέφαλος δέ ... ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς, ὁ ἐγκέφαλος ἀνεπήδησε, «ἐπετάχθηκαν ἐπάνω», ἐκ τῆς πληγῆς, Ἰλ. P. 297· σμώδιγγες … ἀνέδραμον, ἀνεφάνησαν ἐκ τοῦ κτυπήματος, Ψ. 717: - ἐπεκτείνομαι, ἐξαπλοῦμαι, τὸ πάθος ἀν. ἐπὶ τὴν χεῖρα Πλούτ. 2. 978C· ἀν. ἔρευθος Καλλ. Λουτρ. Παλλ. 27. 3) βλαστάνω, «μεγαλώνω», ἀναδίδω· ἐπὶ φυτῶν, ὁ δ’ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος Ἰλ. Σ. 56, πρβλ. Ἡρόδ. 8. 55: - ἐντεῦθεν ἐπὶ πόλεων καὶ λαῶν, ἀναφαίνομαι, ἀναπτύσσομαι ταχέως, ἀνά τε ἔδραμον ... καὶ εὐθηνήθησαν Ἡρόδ. 1. 66, πρβλ. 7. 156· ἀν. εἰς ἀξίωμα Πλουτ. Ποπλικ. 21· ἀν. τοῖς βίοις, ταῖς ἐλπίσι Διόδ. 5.12, κτλ.· ἀν. ἡ πολυτέλεια, αὐξανεται, Πλουτ. Μάρ. 34. 4) λισσὴ δ’ ἀναδέδρομε πέτρη, ἡ πέτρα ὑψοῦτο ἀπότομος, Ὀδ. Ε. 412.

French (Bailly abrégé)

f. ἀναδραμοῦμαι, etc.
I. (ἀνά, en haut);
1 courir en haut : πρὸς τὰ μετέωρα THC s’élancer en courant vers les hauteurs;
2 se lever et courir, s’élancer : ἐκ τῆς κοίτης, ἐκ τοῦ θρόνου se lever vivement de son lit, de son siège;
3 jaillir : ἐγκέφαλος ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς IL la cervelle jaillit de la blessure;
4 pousser, croître avec force ; fig. croître (en puissance, en force, etc.) : ἀνατρέχει ἡ πολυτέλεια PLUT le luxe s’accroît rapidement;
II. (ἀνά, en arrière);
1 courir en arrière ; se retirer vivement;
2 fig. faire retour, revenir ; revenir sur (ses paroles, ses actes, etc.) ; tr. amender : ἐλάττωσιν PLUT un défaut.
Étymologie: ἀνά, τρέχω.

English (Autenrieth)

only aor. 2 ἀνέδραμον and perf. ἀναδέδρομε: run up, run back; σμώδιγγες, ‘start up,’ Il. 23.717.

English (Slater)

ἀνατρέχω
   1 ascend c. acc., met., go over εἰ δ' ἐγὼ Μελησία ἐξ ἀγενείων κῦδος ἀνέδραμον ὕμνῳ (O. 8.54)