σκόλλυς
νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.
English (LSJ)
υος, ὁ, fringe of hair, Dsc.Eup.2.97, Poll.2.30, Lex.Rhet. ap.Eust.1528.20, Hsch., cj. in Alcm.44; σκόλλυν ἀποκείρειν Pamphil. ap.Ath.11.494f.
German (Pape)
[Seite 902] ὁ, eine Art, die Haare zu stutzen, zu scheeren, indem man auf dem Scheitel einen Schopf stehen ließ, Ath. 494 f u. VLL.; auch σκολλύς u. σκόλλις geschrieben.
Greek (Liddell-Scott)
σκόλλυς: -υος, ὁ, (σκολλύπτω) τρόπος κουρᾶς, καθ’ ὃν ἀφίνεται λόφος τις τριχῶν ἐπὶ τῆς κορυφῆς, Διοσκ. π. Εὐπορίστ. 2. 93· σκόλλυν ἀποκείρειν Πάμφιλ. παρ’ Ἀθην. 494F· - ὡσαύτως σκολλὺς ὀξυτόν., Ἡσύχ., καὶ σκόλλις, Εὐστ. 1528. 18.
Greek Monolingual
-υος, ὁ, Α
τρόπος κουρέματος κατά τον οποίο άφηναν μία τούφα μαλλιών στην κορυφή της κεφαλής, κόννος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Εκφραστικός υποκορ. τ. που συνδέεται με το ρ. σκολύπτω (πρβλ. και στόλοκρος, σκόλυμος)].
Frisk Etymological English
-υος
Grammatical information: m.
Meaning: fringe of hair, a haircut where one left on the skull a tuft standing (Pamphil. ap. Ath. 11, 494 f., Dsc., H., Poll. a. o.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Prob. a short form wit hypocoristic gemination; s. σκολύπτειν. After Specht Glotta 31, 128 (s. also Gaya Nuño Emer. 19, 232 ff.) here also στόλοκρον τὸ περικεκομμένον τὰς κόμας κτλ., dissimilated from *σκόλ-; to this also Lat. calvus (?). Cf. σκόλυμος. -- A Pre-Greek word seems prob.
Frisk Etymology German
σκόλλυς: -υος
{skóllus}
Grammar: m.
Meaning: Bez. eines Haarschnitts, wobei man auf dem Scheitel einen Schopf stehen ließ (Pamphil. ap. Ath. 11, 494 f., Dsk., H., Poll. u. a.).
Etymology: Wohl Kurzform mit hypokoristischer Gemination; s. σκολύπτειν. Nach Specht Glotta 31, 128 (s. auch Gaya Nuño Emer. 19, 232 ff.) hierher noch στόλοκρον· τὸ περικεκομμένον τὰς κόμας κτλ., aus *σκόλ- dissimiliert; dazu noch lat. calvus (?). Vgl. σκόλυμος.
Page 2,735
