ὀνοματοθεσία
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ἡ, the giving a name, nomenclature, Eust.39.23.
German (Pape)
[Seite 349] ἡ, das Beilegen eines Namens, die Benennung, Eust., vgl. Lob. Phryn. 668.
Greek Monolingual
ὀνοματοθέσια, τὰ (Μ) ονοματοθέτης
εορτασμός της ημέρας κατά την οποία κάποιος πήρε το όνομά του, τα ονομαστήρια τών παιδιών.
Greek Monolingual
η (Μ ὀνοματοθεσία) ονοματοθέτης
καθορισμός ονόματος, ονομασία
νεοελλ.
1. βάπτισμα, απονομή ονόματος
2. καθιέρωση και χρήση ειδικών επιστημονικών και τεχνικών όρων στη γλώσσα («ονοματοθεσία φυτών»)
3. εκκλ. η μικρή ιερή ακολουθία που τελούνταν στον ναό κατά την όγδοη ημέρα από τη γέννηση του παιδιού και που σήμερα τελείται την πρώτη ημέρα στο σπίτι που βρίσκεται το παιδί μετά την ευχή της γέννησης ή και στο ναό κατά την ακολουθία του σαραντισμού ή, το συνηθέστερο, πριν από την τέλεση του μυστηρίου της βάπτισης και μετά την ακολουθία της κατήχησης, αλλ. ονοματοδοσία
4. (λαογρ.) η ονοματοδοσία.
