κλάσμα: Difference between revisions
Ὡς ἡδὺ κάλλος, ὅταν ἔχῃ νοῦν σώφρονα → Quam dulce facies pulchra cum ingenio probo → Wie froh macht Schönheit, wenn sie klugen Sinn besitzt
(T22) |
(20) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=κλασματος, τό ([[κλάω]]), a [[fragment]], [[broken]] [[piece]]: plural, of remnants of [[food]], [[Xenophon]], cyn. 10,5; Diodorus 17,13; [[Plutarch]], Tib. Gr. 19; Anthol.; the Sept..) | |txtha=κλασματος, τό ([[κλάω]]), a [[fragment]], [[broken]] [[piece]]: plural, of remnants of [[food]], [[Xenophon]], cyn. 10,5; Diodorus 17,13; [[Plutarch]], Tib. Gr. 19; Anthol.; the Sept..) | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=το (AM [[κλάσμα]]) [[κλώ]]<br />[[τεμάχιο]], [[κομμάτι]], [[τμήμα]] μονάδας («ὅτε τοὺς [[πέντε]] ἄρτους ἔκλασα... καὶ πόσους κοφίνους κλασμάτων πλήρεις ἤρατε;», ΚΔ)<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> <b>μαθ.</b> ο μη [[ακέραιος]] [[ρητός]] [[αριθμός]], που γράφεται υπό τη [[μορφή]] <sup>α</sup>/<sub>β</sub>, όπου ο <i>α</i> λέγεται [[αριθμητής]] και ο <i>β</i> [[παρονομαστής]]<br />2<br />(χημ) το συστατικό ενός μίγματος που χαρακτηρίζεται από ορισμένες σταθερές ιδιότητες, όπως λ.χ. [[είναι]] η [[διαλυτότητα]], τα όρια ζέσης και τήξης, με [[βάση]] τις οποίες καθίσταται [[δυνατός]] ο [[διαχωρισμός]] του από το [[υπόλοιπο]] [[μίγμα]] [[κατά]] τις διεργασίες απόσταξης, διύλισης κ.ά.<br /><b>μσν.</b><br />(για γόνατα) [[λύγισμα]], [[άρθρωση]]<br /><b>μσν.-αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[σπάσιμο]], [[θλάση]], [[εξάρθρωση]]<br /><b>2.</b> [[διάρρηξη]], [[εισβολή]] σε [[σπίτι]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[τρίμμα]], [[ψίχουλο]], [[απομεινάρι]]<br /><b>2.</b> [[ρήγμα]], [[ρωγμή]], [[χάσμα]], [[ράγισμα]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:40, 29 September 2017
English (LSJ)
ατος, τό,
A fragment, morsel, IG22.1425.347,368, LXX 1 Ki.30.12, D.S.17.13, Ev.Marc.6.43, Plu.TG19, AP6.304 (Phan.), 11.153 (Lucill.); μελάθρων κλάσματα Inscr.Délos400.44 (ii B.C.). II lesion, rupture, Vett.Val.110.31.
German (Pape)
[Seite 1446] τό, das Abgebrochene, Bruchstück; Lucill. 30 (XI, 153); Plut. Tib. Gr. 19; N. T.
Greek (Liddell-Scott)
κλάσμα: τό, τὸ θραυσθέν, ἀποκοπέν, τεμάχιον, Ἀνθ. Π. 6. 304., 11. 153, Πλουτ. Τ. Γράκχ. 19, Καιν. Διαθ.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
morceau brisé, fragment.
Étymologie: κλάω.
English (Strong)
from κλάω; a piece (bit): broken, fragment.
English (Thayer)
κλασματος, τό (κλάω), a fragment, broken piece: plural, of remnants of food, Xenophon, cyn. 10,5; Diodorus 17,13; Plutarch, Tib. Gr. 19; Anthol.; the Sept..)
Greek Monolingual
το (AM κλάσμα) κλώ
τεμάχιο, κομμάτι, τμήμα μονάδας («ὅτε τοὺς πέντε ἄρτους ἔκλασα... καὶ πόσους κοφίνους κλασμάτων πλήρεις ἤρατε;», ΚΔ)
νεοελλ.
1. μαθ. ο μη ακέραιος ρητός αριθμός, που γράφεται υπό τη μορφή α/β, όπου ο α λέγεται αριθμητής και ο β παρονομαστής
2
(χημ) το συστατικό ενός μίγματος που χαρακτηρίζεται από ορισμένες σταθερές ιδιότητες, όπως λ.χ. είναι η διαλυτότητα, τα όρια ζέσης και τήξης, με βάση τις οποίες καθίσταται δυνατός ο διαχωρισμός του από το υπόλοιπο μίγμα κατά τις διεργασίες απόσταξης, διύλισης κ.ά.
μσν.
(για γόνατα) λύγισμα, άρθρωση
μσν.-αρχ.
1. σπάσιμο, θλάση, εξάρθρωση
2. διάρρηξη, εισβολή σε σπίτι
αρχ.
1. τρίμμα, ψίχουλο, απομεινάρι
2. ρήγμα, ρωγμή, χάσμα, ράγισμα.
