σῶος: Difference between revisions
τά δέ ἄνευ συμπλοκῆς, οἷον ἄνθρωπος, βοῦς, τρέχει, νικᾷ → and the simple forms of speech, for example: 'man', 'ox', 'runs', 'wins'
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)<b>πρβλ\.<\/b> (<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>-\[\[)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(\]\]), (<i>)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(<\/i>-\[\[)((?:(?=\p{Greek})\p{L})+)(\]\])\)" to "πρβλ. $2$4, $7$9)") |
||
| (5 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=sw=os | |Beta Code=sw=os | ||
|Definition=v. [[σῶς]]. | |Definition=v. [[σῶς]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=α, <i>neutre seul. pl.</i><br />[[sain et sauf]].<br />'''Étymologie:''' cf. [[σῶς]] et [[σόος]]. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=σώα, [[σῶον]] : s. [[σῶς]] und [[σόος]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''σῶος:''' Xen. etc. = [[σάος]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''σῶος''': -α, -ον, συνῃρ. σῶς, ὃ ἴδε. | |lstext='''σῶος''': -α, -ον, συνῃρ. σῶς, ὃ ἴδε. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-α, -ο / [[σῶος]], -ώα, -ον, ΝΜΑ, και σῶς, σῶν κ. ιων. τ. [[σόος]], -η, -ον και σᾱος, -ον, Α<br />αυτός που δεν έχει υποστεί [[κακό]], [[βλάβη]] ή [[ατύχημα]], [[αβλαβής]], [[ακέραιος]], [[άρτιος]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για χρηματικό [[ποσό]]) [[αμείωτος]] («χρυσὸς δὲ σῶς ὃν ἦλθεν ἐκ Τροίας ἔχων», <b>Ευρ.</b>)<br /><b>2.</b> (για γεγονότα) [[ασφαλής]], [[βέβαιος]] («σῶς αἰπὸς [[ὄλεθρος]]», <b>Ομ. Ιλ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Κατά την επικρατέστερη [[άποψη]], το επίθ. [[σῶος]], μέσω μιας αρχικής σημ. «[[ισχυρός]], [[δυνατός]]», μπορεί να αναχθεί στην ΙΕ [[ρίζα]] <i>t</i><i>ē</i><i>w</i>- / <i>t</i><i>ә</i><sub>2</sub><i>w</i>- «[[φουσκώνω]]» (<b>πρβλ.</b> αρχ. ινδ. <i>tav</i><i>ī</i><i>ti</i> «[[είμαι]] [[ισχυρός]]», <i>tavas</i>- «[[ισχυρός]], [[δυνατός]]», αβεστ. <i>tav</i>- «έχω τη [[δύναμη]] να [[κάνω]] [[κάτι]]») και έχει σχηματιστεί από τ. <i>tw</i>-<i>ә</i><sub>2</sub>-<i>u</i>- με συνεσταλμένο το [[φωνήεν]] της ρίζας (όπως συμβαίνει [[συχνά]] με τα επίθ. σε -<i>u</i>-, <b>βλ.</b> [[ταΰς]] <span style="color: red;"><</span> <i>t</i><i>ә</i><sub>2</sub><i>w</i>-<i>u</i>-) και [[μετάθεση]] τών -<i>ә</i><sub>2 </sub><i>w</i>- (<b>πρβλ.</b> [[σῶμα]], [[σωρός]] πιθ. <span style="color: red;"><</span> [[ρίζα]] <i>tw</i><i>ō</i>-). Ο τ. "<i>tw</i>-<i>ә</i><sub>2</sub>-<i>u</i>- θα έδινε στην Ελληνική τ. <i>σαΰς</i> (με συριστικοποίηση του συμπλέγματος <i>tw</i>-, <b>πρβλ.</b> [[σάρξ]], [[σείω]]), που, σύμφωνα με την [[άποψη]] αυτή, αντικαταστάθηκε από τ. <i>σά</i>(<i>F</i>)<i>ος</i>, ο [[οποίος]] [[είναι]] και ο [[αρχικός]] τ. του [[σῶος]] (<b>πρβλ.</b> το κυπρ. ανθρωπωνύμιο <i>ΣαFο</i>-<i>κλέFης</i>, το συνθ. [[σαόφρων]] και το ομηρ. <i>σαώτερος</i>). Από τον τ. [[σάος]] προήλθε ο αττ. τ. <i>σώς</i> με [[συναίρεση]] τών -<i>αο</i>- [[καθώς]] και ο επικ. τ. [[σόος]] με συμφυρμό του [[σάος]] με τους τ. σῶς και [[ζοός]]. Ο τ. [[σῶος]], [[τέλος]], ο [[οποίος]] διατηρήθηκε και στη Νέα Ελληνική, προήλθε με [[μετάβαση]] του αττ. τ. <i>σῶς</i> στη θεματική [[κλίση]] πιθ. μέσω τών τ. του ουδ. [[σῶον]], <i>σῶα</i>. Το επίθ. [[σῶος]] απαντά ως β' συνθετικό λ., [[κυρίως]] ποιητικών, με τη [[μορφή]] -[[σόος]] ( | |mltxt=-α, -ο / [[σῶος]], -ώα, -ον, ΝΜΑ, και σῶς, σῶν κ. ιων. τ. [[σόος]], -η, -ον και σᾱος, -ον, Α<br />αυτός που δεν έχει υποστεί [[κακό]], [[βλάβη]] ή [[ατύχημα]], [[αβλαβής]], [[ακέραιος]], [[άρτιος]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για χρηματικό [[ποσό]]) [[αμείωτος]] («χρυσὸς δὲ σῶς ὃν ἦλθεν ἐκ Τροίας ἔχων», <b>Ευρ.</b>)<br /><b>2.</b> (για γεγονότα) [[ασφαλής]], [[βέβαιος]] («σῶς αἰπὸς [[ὄλεθρος]]», <b>Ομ. Ιλ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Κατά την επικρατέστερη [[άποψη]], το επίθ. [[σῶος]], μέσω μιας αρχικής σημ. «[[ισχυρός]], [[δυνατός]]», μπορεί να αναχθεί στην ΙΕ [[ρίζα]] <i>t</i><i>ē</i><i>w</i>- / <i>t</i><i>ә</i><sub>2</sub><i>w</i>- «[[φουσκώνω]]» (<b>πρβλ.</b> αρχ. ινδ. <i>tav</i><i>ī</i><i>ti</i> «[[είμαι]] [[ισχυρός]]», <i>tavas</i>- «[[ισχυρός]], [[δυνατός]]», αβεστ. <i>tav</i>- «έχω τη [[δύναμη]] να [[κάνω]] [[κάτι]]») και έχει σχηματιστεί από τ. <i>tw</i>-<i>ә</i><sub>2</sub>-<i>u</i>- με συνεσταλμένο το [[φωνήεν]] της ρίζας (όπως συμβαίνει [[συχνά]] με τα επίθ. σε -<i>u</i>-, <b>βλ.</b> [[ταΰς]] <span style="color: red;"><</span> <i>t</i><i>ә</i><sub>2</sub><i>w</i>-<i>u</i>-) και [[μετάθεση]] τών -<i>ә</i><sub>2 </sub><i>w</i>- (<b>πρβλ.</b> [[σῶμα]], [[σωρός]] πιθ. <span style="color: red;"><</span> [[ρίζα]] <i>tw</i><i>ō</i>-). Ο τ. "<i>tw</i>-<i>ә</i><sub>2</sub>-<i>u</i>- θα έδινε στην Ελληνική τ. <i>σαΰς</i> (με συριστικοποίηση του συμπλέγματος <i>tw</i>-, <b>πρβλ.</b> [[σάρξ]], [[σείω]]), που, σύμφωνα με την [[άποψη]] αυτή, αντικαταστάθηκε από τ. <i>σά</i>(<i>F</i>)<i>ος</i>, ο [[οποίος]] [[είναι]] και ο [[αρχικός]] τ. του [[σῶος]] (<b>πρβλ.</b> το κυπρ. ανθρωπωνύμιο <i>ΣαFο</i>-<i>κλέFης</i>, το συνθ. [[σαόφρων]] και το ομηρ. <i>σαώτερος</i>). Από τον τ. [[σάος]] προήλθε ο αττ. τ. <i>σώς</i> με [[συναίρεση]] τών -<i>αο</i>- [[καθώς]] και ο επικ. τ. [[σόος]] με συμφυρμό του [[σάος]] με τους τ. σῶς και [[ζοός]]. Ο τ. [[σῶος]], [[τέλος]], ο [[οποίος]] διατηρήθηκε και στη Νέα Ελληνική, προήλθε με [[μετάβαση]] του αττ. τ. <i>σῶς</i> στη θεματική [[κλίση]] πιθ. μέσω τών τ. του ουδ. [[σῶον]], <i>σῶα</i>. Το επίθ. [[σῶος]] απαντά ως β' συνθετικό λ., [[κυρίως]] ποιητικών, με τη [[μορφή]] -[[σόος]] ([[πρβλ]]. [[νηοσόος]], [[πολισόος]]), η οποία μπορεί να ερμηνευθεί από τον τ. [[σόος]] του επιθ. [[καθώς]] και από την [[επίδραση]] τών συνθ. σε -[[σόος]] του ρ. [[σεύω]]]. | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext=σῶος, zie σῶς. | |elnltext=σῶος, zie σῶς. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 15:25, 8 May 2023
English (LSJ)
v. σῶς.
French (Bailly abrégé)
α, neutre seul. pl.
sain et sauf.
Étymologie: cf. σῶς et σόος.
German (Pape)
Russian (Dvoretsky)
σῶος: Xen. etc. = σάος.
Greek (Liddell-Scott)
σῶος: -α, -ον, συνῃρ. σῶς, ὃ ἴδε.
Greek Monolingual
-α, -ο / σῶος, -ώα, -ον, ΝΜΑ, και σῶς, σῶν κ. ιων. τ. σόος, -η, -ον και σᾱος, -ον, Α
αυτός που δεν έχει υποστεί κακό, βλάβη ή ατύχημα, αβλαβής, ακέραιος, άρτιος
αρχ.
1. (για χρηματικό ποσό) αμείωτος («χρυσὸς δὲ σῶς ὃν ἦλθεν ἐκ Τροίας ἔχων», Ευρ.)
2. (για γεγονότα) ασφαλής, βέβαιος («σῶς αἰπὸς ὄλεθρος», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Κατά την επικρατέστερη άποψη, το επίθ. σῶος, μέσω μιας αρχικής σημ. «ισχυρός, δυνατός», μπορεί να αναχθεί στην ΙΕ ρίζα tēw- / tә2w- «φουσκώνω» (πρβλ. αρχ. ινδ. tavīti «είμαι ισχυρός», tavas- «ισχυρός, δυνατός», αβεστ. tav- «έχω τη δύναμη να κάνω κάτι») και έχει σχηματιστεί από τ. tw-ә2-u- με συνεσταλμένο το φωνήεν της ρίζας (όπως συμβαίνει συχνά με τα επίθ. σε -u-, βλ. ταΰς < tә2w-u-) και μετάθεση τών -ә2 w- (πρβλ. σῶμα, σωρός πιθ. < ρίζα twō-). Ο τ. "tw-ә2-u- θα έδινε στην Ελληνική τ. σαΰς (με συριστικοποίηση του συμπλέγματος tw-, πρβλ. σάρξ, σείω), που, σύμφωνα με την άποψη αυτή, αντικαταστάθηκε από τ. σά(F)ος, ο οποίος είναι και ο αρχικός τ. του σῶος (πρβλ. το κυπρ. ανθρωπωνύμιο ΣαFο-κλέFης, το συνθ. σαόφρων και το ομηρ. σαώτερος). Από τον τ. σάος προήλθε ο αττ. τ. σώς με συναίρεση τών -αο- καθώς και ο επικ. τ. σόος με συμφυρμό του σάος με τους τ. σῶς και ζοός. Ο τ. σῶος, τέλος, ο οποίος διατηρήθηκε και στη Νέα Ελληνική, προήλθε με μετάβαση του αττ. τ. σῶς στη θεματική κλίση πιθ. μέσω τών τ. του ουδ. σῶον, σῶα. Το επίθ. σῶος απαντά ως β' συνθετικό λ., κυρίως ποιητικών, με τη μορφή -σόος (πρβλ. νηοσόος, πολισόος), η οποία μπορεί να ερμηνευθεί από τον τ. σόος του επιθ. καθώς και από την επίδραση τών συνθ. σε -σόος του ρ. σεύω].
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σῶος, zie σῶς.
