βουνός

English (LSJ)

ὁ,
A hill, mound, Cyrenaic word, acc. to Hdt.4.199; freq. in Syracusan poets, acc. to Phryn.333, cf. Philem.49, 142, LXX Ex. 17.9, al., Plb.3.83.1, Schwyzer 289.168 (Rhodian, ii B. C.), Str.3.2.9, BGU1129.14 (i B. C.), etc.
2 heap of stones, etc., LXX Ge.31.46; σίτου PFlor.58.12.
II clot of blood, Cyr. s.v. θρόμβος, cf. Hsch. s.v. θρόμβοι.
III altar, Hsch.
IV = στιβάς (Cypr.), Id. (Barbarous word acc. to Ael.Dion.Fr.93.)

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
I 1región elevada, cerro, colina Hdt.4.192, 199, Philem.52, 130, Plb.3.83.1, Hp.Ep.17.2, LXX Ex.17.9, De.33.15, 1Re.7.1, Nu.23.9, UPZ 218.1.3 (III a.C.), IPr.37.168 (II a.C.), BGU 1129.14 (I a.C.), PAmh.68.29 (I d.C.), Paus.2.12.4, Str.3.2.9, Hld.6.14.1, Lyd.Mag.1.34, PHamb.68.25 (VI d.C.)
•como lugar de culto entre los cananeos, καὶ παρώργισαν αὐτὸν ἐν τοῖς βουνοῖς αὐτῶν LXX Ps.77.58
•frec. en los poetas siracusanos, Phryn.332.
2 montón de piedras, majano συνέλεξαν λίθους καὶ ἐποίησαν βουνόν LXX Ge.31.46, ref. a los mojones que sirven de linde, PSI 422.38 (III a.C.) en BL 1.398, PCair.inv.10388.15 (II a.C.) en AfP 1.64, PAchm.6.8, 13, 14 (II d.C.), σείτου PFlor.58.12 (III d.C.)
•βουνός· chipr. στιβάς Hsch.
II altar Hsch.
III coágulo de sangre, Hsch.s.u. θρόμβοι.
• Etimología: Quizá rel. c. γουνός, -οῦ, ὁ q.u.; tb. puede tratarse de un término expresivo de la r. *beu- ‘inflar’.

German (Pape)

[Seite 458] ὁ, Hügel, nach Her. 4, 199 cyrenäisch u. von den Atticisten verworfen, von Philem. an häufiger, vgl. Eusth. 880, 30 Phryn. 355; Pol. 3, 83; Strab.; bes. LXX. – Odyss. 7, 100 βουνῶν var. lect. für βωμῶν, s. Scholl

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
colline, hauteur.
Étymologie: DELG étym. inconnue -- mot dorien, à rapprocher pê de γουνός, comme le béotien βανά chez Corinne est rapproché de γυνή.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βουνός -οῦ, ὁ heuvel, hoogte.

Russian (Dvoretsky)

βουνός: ὁ (кирен. - по Her.) холм, бугор, возвышенность Her., Polyb.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: hill (Hdt.).
Other forms: βουνός στιβάς, κύπριοι H.
Derivatives: βοῦνις f. hilly (A.; cf. θοῦρις Schwyzer 464). Plant names βουνιάς Brassica napus (Agatharch.) and βούνιον Bunium ferulaceum (Dsc.), cf. Strömberg Pflanzennamen 117. βουνίτης epithet of Pan, but reinterpreted as containing βοῦς; Dor. βωνίτης, Redard, Noms en -της 39; also βωνίτης.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Acc. to Hdt. 4, 199 Cyrenaean, but the word is Dorian (Solmsen, Berliner Phil. Wochenschrift 1906, 756f.). A dialectal word that was spread in Hellenistic times (DELG). - Fur. 08, 213 cites μουνιάς, μουνιαδικόν as variants of βουνιάς, which may points to Pre-Gr. origin. He further adduces Basque muno hill. Further he refers to προύνους βουνοὺς H. - Fur. 213 n. 53 thinks that βουνός στιβάς (bed of straw) derives from βύνω(?)

Middle Liddell

a hill, mound, Hdt.

English (Abbott-Smith)

βουνός, -οῦ, ὁ (a Cyrenaїc word, Hdt., iv, 199), [in LXX chiefly for גִּבְעָה;]
a hill: Lk 3:5 (LXX) 23:30.†

English (Strong)

probably of foreign origin; a hillock: hill.

English (Thayer)

βουνοῦ, ὁ, a Cyrenaic word according to Herodotus 4,199, which Eustathius (831,33) on Iliad 11,710 says was used by Philemon (No theta 1), a comic poet (of the 299-200 B.C.> 3rd century B.C.). It was rejected by the Atticists, but from Polybius on (who (5,22, 1 f) uses it interchangeably with λόφος) it was occasionally received by the later Greek writings. (Strabo, Pausanias, Plutarch, others); in the Sept. very often for גִּבְעָה; (perhaps from ΒΑΩ to ascend (cf. Hesychius βουνοί. βωμοί, and βωμιδες in Herodotus 2,125 (Schmidt, chapter 99,11))); a hill, eminence, mound: Lob. ad Phryn., p. 355f; (Donaldson, New Crat. § 469).

Greek Monolingual

ο
βλ. βουνό.

Greek Monotonic

βουνός: ὁ, ψηλός λόφος, βουνό, ανάχωμα, σε Ηρόδ.

Greek (Liddell-Scott)

βουνός: ὁ, βουνόν, ὕψωμα, λόφος, πιθανῶς λέξις Κυρηναϊκή Ἡρόδ. 4. 158, 199· δεκτὴ γενομένη ὑπὸ Αἰσχύλ. ἐν Σικελίᾳ καὶ μετὰ ταῦτα συχνή, ἴδε Φιλήμ. Νοθ. 1, Ἀδήλ. 34 Α, Ἐπιγρ. Μιλησ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 2905D. 12, 14.

Frisk Etymology German

βουνός: {bounós}
Grammar: m.
Meaning: Hügel, Bühl (Hdt., Philem., LXX, Plb. usw.).
Derivative: Mehrere sparsam belegte Ableitungen: βοῦνις f. hügelig (A. in lyr., von der Erde, in den Mund der Danaiden gelegt; vgl. θοῦρις usw. Schwyzer 464); übrige Ableitungen hell. und spät: Deminutiv βουνίον (Priene II^a), βουνώδης (Plb., Plu.), Βουναία (Ἥρα) Hügelgöttin (nach dem Ort des Tempels, Paus.), Βουνίτης (Πάν, AP; vgl. Redard Les noms grecs en -της 207); βουνίζω anhäufen (LXX).
Etymology: Hierher wohl auch (nach dem Standort) die Pflanzennamen βουνιάς Art Rübe (Agatharch. usw.) und βούνιον Bunium ferulaceum (Dsk.), vgl. Strömberg Pflanzennamen 117. Von Hdt. 4, 199 als kyrenäisch bezeichnet, somit wahrscheinlich LW. Die Anknüpfung an βουβών, βύω (s. dd.) hat wenig Wert. — Vgl. auch βωνίτης.
Page 1,260

Chinese

原文音譯：bounÒj 布挪士
詞類次數：名詞（2）
原文字根：小山
字義溯源：小丘^，山岡，小山，小岡，岡，丘陵
出現次數：總共（2）；路（2）
譯字彙編：
1） 丘陵（1） 路23:30；
2） 岡（1） 路3:5