solitudo: Difference between revisions
Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλος → Life is not worth living if you do not have at least one friend.
(3) |
(CSV3 import) |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{LaEn | |||
|lnetxt=solitudo solitudinis N F :: [[solitude]], [[loneliness]]; [[deprivation]]; [[wilderness]] | |||
}} | |||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>sōlĭtūdo</b>: ĭnis, f. [[solus]],<br /><b>I</b> a [[being]] [[alone]] or [[solitary]], [[loneliness]], solitariness, [[solitude]] (of a [[person]] or [[place]]); a [[lonely]] [[place]], [[desert]], [[wilderness]] ([[class]]. in sing. and plur.; cf.: secretum, [[secessus]]).<br /><b>I</b> In gen.: ampla [[domus]] dedecori [[saepe]] domino [[fit]], si est in eā [[solitudo]], Cic. Off. 1, 39, 139: si [[aliquis]] nos [[deus]] ex hac hominum frequentiā tolleret et in solitudine [[uspiam]] collocaret, id. Lael. 23, 87; so (opp. [[frequentia]]) id. Pis. 22, 53; opp. [[celebritas]], id. Inv. 1, 26, 38; Plin. [[Pan]]. 49, 2: audistis, quae [[solitudo]] in agris esset, quae [[vastitas]], quae [[fuga]] aratorum, [[quam]] deserta, [[quam]] relicta omnia, Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114; cf.: quācumque venis, [[fuga]] est et [[ingens]] [[Circa]] te [[solitudo]], Mart. 3, 44, 3: [[solitudo]] [[ante]] [[ostium]], Ter. And. 2, 2, 25: ubi [[postquam]] solitudinem intellexit, Sall. J. 93, 3: erat ab oratoribus quaedam in [[foro]] [[solitudo]], Cic. Brut. 63, 227: [[neque]] [[vero]] hic non [[contemptus]] est a [[tyrannis]] [[atque]] ejus [[solitudo]], Nep. Thras. 2, 2: mihi [[solitudo]] et [[recessus]] [[provincia]] est, Cic. Att. 12, 26, 2: in aliquā desertissimā solitudine, id. Verr. 2, 5, 67, § 171: [[Sigambri]] se in solitudinem ac silvas abdiderant, Caes. B. G. 4, 18 fin.: an malitis hanc solitudinem vestram [[quam]] urbem hostium esse? [[solitary]], [[desert]] [[place]] ([[Rome]]), Liv. 5, 53, 7: delere omne [[Latium]], vastas [[inde]] solitudines facere, id. 8, 13, 15; cf. id. 39, 18: nec [[umquam]] ex solitudine suā prodeuntem, [[nisi]] ut solitudinem faceret, Plin. [[Pan]]. 48 fin.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Tac. Agr. 30 fin.; Curt. 8, 8, 10; 9, 2, 24; Liv. 39, 18, 2: nivosae solitudini cohaerentes, [[bordering]] on, Amm. 23, 6, 64.— With gen.: in hac [[omnis]] humani cultūs solitudine, Curt. 7, 3, 12.—Plur., Cic. Rep. 6, 19, 20; id. Fam. 2, 16, 6; Caes. B. G. 6, 23: solitudines renuntiavere missi milites ad explorandum, Plin. 6, 29, 35, § 181; Vell. 2, 55, 4; Plin. 6, 13, 14, § 33; 6, 17, 20, § 53.—<br /><b>II</b> In partic., analog. to the Gr. [[ἐρημία]], in [[respect]] of [[something]] [[wanting]], a [[being]] [[left]] [[alone]] or [[deserted]], a [[state]] of [[want]], [[destitution]], [[deprivation]]: per hujus (orbae) solitudinem Te [[obtestor]], Ter. And. 1, 5, 55; cf.: liberorum [[solitudo]], Cic. Verr. 2, 1, 58, § 153: liberorum ac parentum [[solitudo]], Quint. 6, 1, 18: Caesenniae [[viduitas]] ac [[solitudo]], Cic. Caecin. 5, 13; id. Q. Fr. 1, 4, 5: [[solitudo]] [[atque]] [[inopia]], id. Quint. 1, 5; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25: [[Messalina]] [[tribus]] [[omnino]] comitantibus (id [[repente]] solitudinis erat) [[spatium]] urbis pedibus emensa, Tac. A. 11, 32: magistratuum, Liv. 6, 35 fin.> | |lshtext=<b>sōlĭtūdo</b>: ĭnis, f. [[solus]],<br /><b>I</b> a [[being]] [[alone]] or [[solitary]], [[loneliness]], solitariness, [[solitude]] (of a [[person]] or [[place]]); a [[lonely]] [[place]], [[desert]], [[wilderness]] ([[class]]. in sing. and plur.; cf.: secretum, [[secessus]]).<br /><b>I</b> In gen.: ampla [[domus]] dedecori [[saepe]] domino [[fit]], si est in eā [[solitudo]], Cic. Off. 1, 39, 139: si [[aliquis]] nos [[deus]] ex hac hominum frequentiā tolleret et in solitudine [[uspiam]] collocaret, id. Lael. 23, 87; so (opp. [[frequentia]]) id. Pis. 22, 53; opp. [[celebritas]], id. Inv. 1, 26, 38; Plin. [[Pan]]. 49, 2: audistis, quae [[solitudo]] in agris esset, quae [[vastitas]], quae [[fuga]] aratorum, [[quam]] deserta, [[quam]] relicta omnia, Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114; cf.: quācumque venis, [[fuga]] est et [[ingens]] [[Circa]] te [[solitudo]], Mart. 3, 44, 3: [[solitudo]] [[ante]] [[ostium]], Ter. And. 2, 2, 25: ubi [[postquam]] solitudinem intellexit, Sall. J. 93, 3: erat ab oratoribus quaedam in [[foro]] [[solitudo]], Cic. Brut. 63, 227: [[neque]] [[vero]] hic non [[contemptus]] est a [[tyrannis]] [[atque]] ejus [[solitudo]], Nep. Thras. 2, 2: mihi [[solitudo]] et [[recessus]] [[provincia]] est, Cic. Att. 12, 26, 2: in aliquā desertissimā solitudine, id. Verr. 2, 5, 67, § 171: [[Sigambri]] se in solitudinem ac silvas abdiderant, Caes. B. G. 4, 18 fin.: an malitis hanc solitudinem vestram [[quam]] urbem hostium esse? [[solitary]], [[desert]] [[place]] ([[Rome]]), Liv. 5, 53, 7: delere omne [[Latium]], vastas [[inde]] solitudines facere, id. 8, 13, 15; cf. id. 39, 18: nec [[umquam]] ex solitudine suā prodeuntem, [[nisi]] ut solitudinem faceret, Plin. [[Pan]]. 48 fin.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Tac. Agr. 30 fin.; Curt. 8, 8, 10; 9, 2, 24; Liv. 39, 18, 2: nivosae solitudini cohaerentes, [[bordering]] on, Amm. 23, 6, 64.— With gen.: in hac [[omnis]] humani cultūs solitudine, Curt. 7, 3, 12.—Plur., Cic. Rep. 6, 19, 20; id. Fam. 2, 16, 6; Caes. B. G. 6, 23: solitudines renuntiavere missi milites ad explorandum, Plin. 6, 29, 35, § 181; Vell. 2, 55, 4; Plin. 6, 13, 14, § 33; 6, 17, 20, § 53.—<br /><b>II</b> In partic., analog. to the Gr. [[ἐρημία]], in [[respect]] of [[something]] [[wanting]], a [[being]] [[left]] [[alone]] or [[deserted]], a [[state]] of [[want]], [[destitution]], [[deprivation]]: per hujus (orbae) solitudinem Te [[obtestor]], Ter. And. 1, 5, 55; cf.: liberorum [[solitudo]], Cic. Verr. 2, 1, 58, § 153: liberorum ac parentum [[solitudo]], Quint. 6, 1, 18: Caesenniae [[viduitas]] ac [[solitudo]], Cic. Caecin. 5, 13; id. Q. Fr. 1, 4, 5: [[solitudo]] [[atque]] [[inopia]], id. Quint. 1, 5; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25: [[Messalina]] [[tribus]] [[omnino]] comitantibus (id [[repente]] solitudinis erat) [[spatium]] urbis pedibus emensa, Tac. A. 11, 32: magistratuum, Liv. 6, 35 fin.> | ||
| Line 8: | Line 11: | ||
|georg=sōlitūdo, inis, f. ([[solus]]), I) die [[Einsamkeit]], [[Einöde]], Menschenleere (Ggstz. [[celebritas]], [[frequentia]], [[frequentia]] et [[obambulatio]] hominum), loci, Cic.: desertissima, Cic.: [[solitudo]] [[ante]] [[ostium]], [[ich]] sehe keinen Menschen [[vor]] der [[Tür]], Ter.: erat ab oratoribus quaedam in [[foro]] [[solitudo]], Cic.: audistis, [[quae]] [[solitudo]] in agris esset, Cic.: ut [[quam]] in [[curia]] solitudinem fecerit, [[domi]] [[quoque]] faciat, Liv.: in solitudine [[secum]] loqui, Cic.: se in solitudinem ac silvas abdere, Caes.: solitudinem facere, Plin. hist. nat. u. Plin. pan. – Plur., in animi doloribus solitudines captare, Cic.: discedere in aliquas solitudines, Cic.: vastas [[inde]] solitudines facere, Liv.: civitatibus maxima [[laus]] est [[quam]] latissime [[circum]] se vastatis finibus solitudines habere, Caes. – II) insbes., das [[Alleinstehen]], die Verlassenheit, [[Hilflosigkeit]], Verwaistheit, der [[Mangel]] an Menschen usw., huius, Ter.: liberorum, Cic.: viduarum, Cic.: tua, Cic.: [[eius]] [[solitudo]], Nep.: [[eadem]], Liv.: id [[repente]] solitudinis erat, so [[plötzlich]] war [[sie]] [[verlassen]], Tac.: Albutius [[iste]], [[qui]] [[iam]] [[diu]] Caesenniae viduitate ac solitudine aleretur, Cic. | |georg=sōlitūdo, inis, f. ([[solus]]), I) die [[Einsamkeit]], [[Einöde]], Menschenleere (Ggstz. [[celebritas]], [[frequentia]], [[frequentia]] et [[obambulatio]] hominum), loci, Cic.: desertissima, Cic.: [[solitudo]] [[ante]] [[ostium]], [[ich]] sehe keinen Menschen [[vor]] der [[Tür]], Ter.: erat ab oratoribus quaedam in [[foro]] [[solitudo]], Cic.: audistis, [[quae]] [[solitudo]] in agris esset, Cic.: ut [[quam]] in [[curia]] solitudinem fecerit, [[domi]] [[quoque]] faciat, Liv.: in solitudine [[secum]] loqui, Cic.: se in solitudinem ac silvas abdere, Caes.: solitudinem facere, Plin. hist. nat. u. Plin. pan. – Plur., in animi doloribus solitudines captare, Cic.: discedere in aliquas solitudines, Cic.: vastas [[inde]] solitudines facere, Liv.: civitatibus maxima [[laus]] est [[quam]] latissime [[circum]] se vastatis finibus solitudines habere, Caes. – II) insbes., das [[Alleinstehen]], die Verlassenheit, [[Hilflosigkeit]], Verwaistheit, der [[Mangel]] an Menschen usw., huius, Ter.: liberorum, Cic.: viduarum, Cic.: tua, Cic.: [[eius]] [[solitudo]], Nep.: [[eadem]], Liv.: id [[repente]] solitudinis erat, so [[plötzlich]] war [[sie]] [[verlassen]], Tac.: Albutius [[iste]], [[qui]] [[iam]] [[diu]] Caesenniae viduitate ac solitudine aleretur, Cic. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{LaZh | ||
| | |lnztxt=solitudo, inis. f. :: [[曠野]]。[[幽僻]]。[[幽寂]] | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 16:25, 12 June 2024
Latin > English
solitudo solitudinis N F :: solitude, loneliness; deprivation; wilderness
Latin > English (Lewis & Short)
sōlĭtūdo: ĭnis, f. solus,
I a being alone or solitary, loneliness, solitariness, solitude (of a person or place); a lonely place, desert, wilderness (class. in sing. and plur.; cf.: secretum, secessus).
I In gen.: ampla domus dedecori saepe domino fit, si est in eā solitudo, Cic. Off. 1, 39, 139: si aliquis nos deus ex hac hominum frequentiā tolleret et in solitudine uspiam collocaret, id. Lael. 23, 87; so (opp. frequentia) id. Pis. 22, 53; opp. celebritas, id. Inv. 1, 26, 38; Plin. Pan. 49, 2: audistis, quae solitudo in agris esset, quae vastitas, quae fuga aratorum, quam deserta, quam relicta omnia, Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114; cf.: quācumque venis, fuga est et ingens Circa te solitudo, Mart. 3, 44, 3: solitudo ante ostium, Ter. And. 2, 2, 25: ubi postquam solitudinem intellexit, Sall. J. 93, 3: erat ab oratoribus quaedam in foro solitudo, Cic. Brut. 63, 227: neque vero hic non contemptus est a tyrannis atque ejus solitudo, Nep. Thras. 2, 2: mihi solitudo et recessus provincia est, Cic. Att. 12, 26, 2: in aliquā desertissimā solitudine, id. Verr. 2, 5, 67, § 171: Sigambri se in solitudinem ac silvas abdiderant, Caes. B. G. 4, 18 fin.: an malitis hanc solitudinem vestram quam urbem hostium esse? solitary, desert place (Rome), Liv. 5, 53, 7: delere omne Latium, vastas inde solitudines facere, id. 8, 13, 15; cf. id. 39, 18: nec umquam ex solitudine suā prodeuntem, nisi ut solitudinem faceret, Plin. Pan. 48 fin.: ubi solitudinem faciunt, pacem appellant, Tac. Agr. 30 fin.; Curt. 8, 8, 10; 9, 2, 24; Liv. 39, 18, 2: nivosae solitudini cohaerentes, bordering on, Amm. 23, 6, 64.— With gen.: in hac omnis humani cultūs solitudine, Curt. 7, 3, 12.—Plur., Cic. Rep. 6, 19, 20; id. Fam. 2, 16, 6; Caes. B. G. 6, 23: solitudines renuntiavere missi milites ad explorandum, Plin. 6, 29, 35, § 181; Vell. 2, 55, 4; Plin. 6, 13, 14, § 33; 6, 17, 20, § 53.—
II In partic., analog. to the Gr. ἐρημία, in respect of something wanting, a being left alone or deserted, a state of want, destitution, deprivation: per hujus (orbae) solitudinem Te obtestor, Ter. And. 1, 5, 55; cf.: liberorum solitudo, Cic. Verr. 2, 1, 58, § 153: liberorum ac parentum solitudo, Quint. 6, 1, 18: Caesenniae viduitas ac solitudo, Cic. Caecin. 5, 13; id. Q. Fr. 1, 4, 5: solitudo atque inopia, id. Quint. 1, 5; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25: Messalina tribus omnino comitantibus (id repente solitudinis erat) spatium urbis pedibus emensa, Tac. A. 11, 32: magistratuum, Liv. 6, 35 fin.>
Latin > French (Gaffiot 2016)
sōlĭtūdō,⁹ ĭnis, f. (solus),
1 solitude : Cic. Off. 1, 139 ; Verr. 2, 4, 114 ; Læl. 87 ; in aliqua desertissima solitudine Cic. Verr. 2, 5, 171, dans quelque solitude absolument déserte ; vastæ solitudines Cic. Rep. 6, 20, déserts immenses, cf. Cic. Arch. 19
2 solitude de qqn, état d’abandon, vie isolée sans protection : Cic. Verr. 2, 1, 153 ; Cæc. 13 ; Q. 1, 4, 5
3 absence, manque : magistratuum Liv. 6, 25, 10, manque de magistrats.
Latin > German (Georges)
sōlitūdo, inis, f. (solus), I) die Einsamkeit, Einöde, Menschenleere (Ggstz. celebritas, frequentia, frequentia et obambulatio hominum), loci, Cic.: desertissima, Cic.: solitudo ante ostium, ich sehe keinen Menschen vor der Tür, Ter.: erat ab oratoribus quaedam in foro solitudo, Cic.: audistis, quae solitudo in agris esset, Cic.: ut quam in curia solitudinem fecerit, domi quoque faciat, Liv.: in solitudine secum loqui, Cic.: se in solitudinem ac silvas abdere, Caes.: solitudinem facere, Plin. hist. nat. u. Plin. pan. – Plur., in animi doloribus solitudines captare, Cic.: discedere in aliquas solitudines, Cic.: vastas inde solitudines facere, Liv.: civitatibus maxima laus est quam latissime circum se vastatis finibus solitudines habere, Caes. – II) insbes., das Alleinstehen, die Verlassenheit, Hilflosigkeit, Verwaistheit, der Mangel an Menschen usw., huius, Ter.: liberorum, Cic.: viduarum, Cic.: tua, Cic.: eius solitudo, Nep.: eadem, Liv.: id repente solitudinis erat, so plötzlich war sie verlassen, Tac.: Albutius iste, qui iam diu Caesenniae viduitate ac solitudine aleretur, Cic.
