γοερός

English (LSJ)

ά, όν, (γόος) of things,
A mournful, distressful, θρῆνοι Erinna6.8 codd.; πάθη A.Ag.1176 (lyr.); δάκρυα E.Ph.1567 (lyr.); τὸ γ. καὶ ἡσύχιον μέλος Arist.Pr.922b19.
II of persons, wailing, lamenting, ἥξει τι μέλος γοερὸν γοεραῖς E.Hec.84; of the nightingale, Call.Lav.Pall.94. Adv. γοερῶς D.T. 629.21, Eust. 1147.9.

Spanish (DGE)

-ά, -όν
I 1de abstr. que suscita lamentos πάθη A.A.1176, ἀνίη A.R.4.19, μόρον IUrb.Rom.1393.1, cf. MAMA 1.88.4, IMylasa 493.3.
2 del llanto y la voz plañidero, luctuoso, lastimero δάκρυα E.Ph.1567, ISmyrna 523.8 (II a.C.), νόμον E.Hel.189, μέλος Arist.Pr.922^b19, del canto del ruiseñor, Call.Lau.Pall.94, γοερόν τι μυκᾶσθαι mugir de un modo lastimero Luc.Sacr.12, cf. Luct.13, φωνή Adam.2.42, στόματα Mosch.3.15, ὀπωπαί Colluth.338
•tb. de pers. ἥξει τι μέλος γοερὸν γοεραῖς E.Hec.84
•subst. τὸ γ. καὶ θρηνητικόν Plu.2.623a
•neutr. como adv. de un modo lastimero φθεγγόμενοι γ. Ath.174f, γ. περιμηκήσωνται Orph.L.209, ἐσύρισε γ. ὡς ἐρῶν Longus 2.37.3.
II adv. -ῶς con lamentos D.T.629.21, Eust.1147.10.
• Etimología: v. γοάω.

German (Pape)

[Seite 500] (γόος), 1) klagend, jammernd; νόμον ἱεῖσα γοερόν Eur. Hel. 188; δάκρυα Phoen. 1567; μέλος Hec. 84; auch Sp. Prof., γοερὸν φθέγγεσθαι Luc. luct. 13; vgl. sacrif. 12. – 2) beklagenswert, jämmerlich, Aesch. Ag. 1149. – Adv. γοερῶς, Schol. Aesch. Pers. 1049.

French (Bailly abrégé)

ά, όν :
1 gémissant (rythme, chant, etc.) ; adv. • γοερὸν φθέγγεσθαι LUC faire entendre des gémissements;
2 qui provoque les gémissements, lamentable.
Étymologie: γόος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γοερός -ά -όν γόος droevig, smartelijk:. γοερόν τι φθεγγόμενος een smartelijk geluid makend Luc. 40.13.

Russian (Dvoretsky)

γοερός:
1 печальный, скорбный, жалобный (δάκρυα Eur.; μέλος Arst.; φωνή Plut.);
2 скорбящий, удрученный печалью (ἥξει τι μέλος γοερὸν γοεραῖς Eur.);
3 повергающий в скорбь (πάθη Aesch.).

Greek (Liddell-Scott)

γοερός: -ά, -όν, (γόος) ἐπὶ πραγμάτων, θλιβερός, λυπηρός, θρῆνοι Ἤριννα 2 Bgk.· πάθη Αἰσχύλ. Ἀγ. 1176· δάκρυα, γάμος Εὐρ. Φοιν. 1567, κτλ.· τὸ γ. καὶ ἡσύχιον μέλος Ἀριστ. Προβλ. 19. 48. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, θρηνῶν, ὀδυρόμενος, Εὐρ. Ἑκ. 84· ἐπὶ τῆς ἀηδόνος, Καλλ. Λουτρ. Παλλ. 94.― Ἐπίρρ. –ρῶς Εὐστ. 1147. 9.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM γοερός και γοηρός, -ά, -όν) γόος
με γόους, θρηνητικός
αρχ.
αξιοθρήνητος.

Greek Monotonic

γοερός: -ά, -όν (γόος),
I. λέγεται για πράγματα, πένθιμος, θλιβερός, αξιοθρήνητος, σε Αισχύλ., Ευρ.
II. λέγεται για πρόσωπα, οδυρόμενος, σε Ευρ.

Middle Liddell

γόος
I. of things, mournful, lamentable, Aesch., Eur.
II. of persons, lamenting, Eur.