φυσιόω: Difference between revisions
τὰ σῦκα σῦκα, τὴν σκάφην δὲ σκάφην ὀνομάζειν → call a spade a spade | speak the truth | speak straight from the shoulder | give it straight from the shoulder | give the straight goods | not to mince matters | not to mince words | not mince words | call things by their right names | call a spade a spade and a shovel a shovel | call a shovel a shovel | call a spade a spade, not a big spoon
(6) |
(4b) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''φῡσιόω:''' ([[φῦσα]]), [[φουσκώνω]], σε Καινή Διαθήκη (για Επικ. μτχ. <i>φυσιόων</i>, βλ. [[φυσιάω]]). | |lsmtext='''φῡσιόω:''' ([[φῦσα]]), [[φουσκώνω]], σε Καινή Διαθήκη (για Επικ. μτχ. <i>φυσιόων</i>, βλ. [[φυσιάω]]). | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''φῠσιόω:''' <b class="num">I</b> [[φύσις]] делать природным, укоренять: διὰ χρόνου [[πλῆθος]] πεφυσιωμένος (v. l. συμπεφυσιωμένος) Arst. укоренившийся с течением времени.<br /><b class="num">[[φυσιόω|φῡσιόω]]:</b> <b class="num">II</b> [[φῦσα]] II] наполнять спесью NT; pass. кичиться, чваниться NT. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 05:52, 1 January 2019
English (LSJ)
(φύσις)
A dispose one naturally, c. inf., Simp. in Epict. p.58 D.:—Pass., πεφυσιωμένος, η, ον, having become a second nature, inveterate, Arist.Cat.9a2.
φῡσιόω, (φῦσα)
A puff up, 1 Ep.Cor.8.1 (for Ep. part. φυσιόων v. φυσιάω):—Pass., πρὸς τὰ θέματα πεφυσιωμένος Phld.Po.Herc.1676.9, cf. 1 Ep.Cor.4.6; ὑπολήψεις πεφ. Phld.Mus.p.26 K.
German (Pape)
[Seite 1318] 1) τινά, mit folgdm infin., Einem Etwas zur Natur machen, ὁ διὰ τῆς φαντασίας συνεθισμὸς φυσιοῖ πῶς ἡμᾶς πρὸς αὐτὰ ἔχειν ὡς πρὸς συνήθη Simplic.; dah. πεφυσιωμένος Arist. categ. 8. – 2) = φυσιάω, blasen, aufblähen, LXX. u. N. T.
Greek (Liddell-Scott)
φῠσιόω: (φύσις) διαθέτω τινὰ κατὰ φύσιν, μετ’ ἀπαρεμφ., ὁ διὰ τῆς φαντασίας συνεθισμὸς φυσιοῖ πως ἡμᾶς πρὸς αὐτὰ ἔχειν ὡς πρὸς συνήθη Σιμπλίκ. εἰς Ἐπίκτ. 219. ― Παθ., πεφυσιωμένος, η, ον, ὁ γενόμενος φυσικός, Ἀριστ. Κατηγ. 8. 3, πρβλ. Κλήμ. Ἀλεξ. 859.
French (Bailly abrégé)
1-ῶ :
rendre naturellement apte, disposer naturellement.
Étymologie: φύσις.
2-ῶ :
enfler d’orgueil, de vanité.
Étymologie: φῦσα.
English (Strong)
from φύσις in the primary sense of blowing; to inflate, i.e. (figuratively) make proud (haughty): puff up.
English (Thayer)
φυσιω; passive, present φυσιοῦμαι; perfect participle πεφυσιωμενος; 1st aorist ἐφυσιωθην;
1. (from φύσις), to make natural, to cause a thing to pass into nature (Clement of Alexandria; Simplicius).
2. equivalent to φυσάω, φυσιάω (from φῦσα a pair of bellows), to inflate, blow up, blow out, to cause to swell up; tropically, to puff up, make proud: to be puffed up, to bear oneself loftily, be proud: ὑπό τοῦ νως τῆς σαρκός αὐτοῦ, ὑπέρ τίνος (see ὑπέρ, I:2 (and cf. 5)) κατά τίνος, ἵνα, II:1d.). (Ecclesiastical and Byzantine writings.)
Greek Monotonic
φῡσιόω: (φῦσα), φουσκώνω, σε Καινή Διαθήκη (για Επικ. μτχ. φυσιόων, βλ. φυσιάω).
Russian (Dvoretsky)
φῠσιόω: I φύσις делать природным, укоренять: διὰ χρόνου πλῆθος πεφυσιωμένος (v. l. συμπεφυσιωμένος) Arst. укоренившийся с течением времени.
φῡσιόω: II φῦσα II] наполнять спесью NT; pass. кичиться, чваниться NT.
