πλῆκτρον

English (LSJ)

Dor. πλᾶκτρον, τό, A anything to strike with: 1 instrument for striking the lyre, plectrum, χρυσέου ὑπὸ π. h.Ap.185, cf. h.Merc.53, Pi.N.5.24, E.HF351 (lyr.); κεράτινα π. Pl. Lg.795a; π… ξύλινον IG22.1388.80; κρούειν τῷ π. Pl.Ly.209b; π. ἐς λύρην ῥάψαι Herod.6.51; πλήκτρῳ… πληγῶν γιγνομένων Pl.R.531 b. 2 spear-point, δορὸς διχόστομον π. S.Fr.152 (lyr.); πλῆκτρον διόβολον, διόβολον πλῆκτρον, of lightning, E.Alc.129 (lyr.); a bee's sting, Jul.Or.2.90a. 3 cock's spur, Ar.Av.759, 1365, Arist.HA504b7, PA694a13; also, spur of crayfish, ὥσπερ π. Id.HA526a5; an analogous bone of the ankle, ib.516b2; part of the thigh-joint, Poll.2.185, Hsch. 4 = πηδάλιον, Hdt.1.194, S.Fr.143. 5 goad, E.Rh.766. 6 = γλῶσσα, Poll. 2.104.

German (Pape)

[Seite 633] τό, Alles, womit man schlägt; insbes. das Instrument, mit welchem der Citherspieler die Saiten schlägt, von Gold oder Elfenbein; H. h. Apoll. 185; Pind. N, 5, 24; κιθάραν ἐλαύνων πλήκτρῳ χρυσέῳ, Eur. Herc. F. 351; Anacr. 59, 5; κρούειν τῷ πλήκτρῳ, Plat. Lys. 209 b, u. öfter. – Bei Soph. frg. 164 auch die Lanzenspitze, u. übh. jedes Werkzeug zum Schlagen, Verwunden, διόβολον, der Blitz, Eur. Alc. 127; auch die Peitsche. – Eine Ruderstange, Her. 1, 194. – Bei Arist. H. A. 2, 12 der Hahnensporn; vgl. Ar. Av. 759. 1365.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
objet pour frapper :
1 plectre, sorte d'archet d'instrument à cordes;
2 éperon de coq, ergot;
3 trait de foudre;
4 sorte de rame, pagaie.
Étymologie: πλήσσω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πλῆκτρον -ου, τό [πλήττω] instrument om mee te slaan plectrum (waarmee men de lier aanslaat). roeiriem. Hdt. 1.194.3. punt (van een speer); overdr.. πλῆκτρον πυρὸς κεραυνίου bliksemschicht Eur. Alc. 129. anat. spoor (van een haan):. αἶρε πλῆκτρον, εἰ μαχεῖ til je spoor op, als je wilt vechten Aristoph. Av. 759.

Russian (Dvoretsky)

πλῆκτρον: дор. πλᾶκτρον τό
1) муз. плектр (палочка, которой ударяли по струнам): κιθάραν πλήκτρῳ ἐλαύνειν Eur. бряцать на кифаре плектром;
2) удар (πυρὸς κεραυνίου Eur.);
3) острый выступ, шпора (τῶν ὀρνίθων Arph., Arst.);
4) острие копья Soph.;
5) весло с широкой лопастью, гребок Her.

Spanish

plectro

Greek Monotonic

πλῆκτρον: Δωρ. πλᾶκτρον, τό (πλήσσω), αυτό με το οποίο κάποιος χτυπά,
1. όργανο με το οποίο κρούει κάποιος τις χορδές της λύρας, πλήκτρο, σε Ομηρ. Ύμν., Ευρ. κ.λπ.
2. αιχμή δόρατος, πλῆκτρον διόβολον, λέγεται για την αστραπή, σε Ευρ.
3. κεντρικό νύχι του πετεινού, Λατ. calcar, σε Αριστοφ.
4. κουπί ή κώπη, σε Ηρόδ.

Greek (Liddell-Scott)

πλῆκτρον: Δωρ. πλᾶκτρον, τό, (πλήσσω) τὸ δι’ οὗ πλήττει τίς τι· 1) ὄργανον δι’ οὗ ἔκρουον τὰς χορδὰς τῆς λύρας, ἐκ χρυσοῦ ἢ ἐλέφαντος, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 185, Πινδ. Ν. 5. 43, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 351· πλ. κεράτινα Πλάτ. Νόμ. 795Α· π. ξύλινον Συλλ. Ἐπιγρ. 150Β. 29· κρούειν τῷ πλ. Πλάτ. Λῦσ. 209Β· πλήκτρῳ… πληγῶν γιγνομένων ὁ αὐτ. ἐν 531Α. 2) αἰχμὴ δόρατος, Σοφ. Ἀποσπ. 164· π. διόβολον, ἐπὶ ἀστραπῆς ἢ κεραυνοῦ, Εὐρ. Ἄλκ. 125· ἐπὶ τοῦ κέντρου μελίσσης, Ἰουλιαν. 90Α. 3) τοῦ ἀλεκτρυόνος τὸ πρὸς πλῆξιν χρήσιμον ἐπὶ τοῦ ποδὸς κέντρον, Λατ. calcar, Ἀριστοφ. Ὄρν. 759, 1365, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 2. 12, 11, π. Ζ. Μορ. 4. 12, 20, κ. ἀλλ.· ― ὡσαύτως ἀνάλογόν τι ὀστοῦν ἐπὶ τῶν σφυρῶν, π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 7, 7. 4) κώπη, Ἡρόδ. 1. 194, Σοφ. Ἀποσπ. 151.

Middle Liddell

πλῆκτρον, δοριξ πλᾶκτρον, ου, τό, πλήσσω
anything to strike with:
1. an instrument for striking the lyre, plectrum, Hhymn., Eur., etc.
2. a spear point, π. διόβολον, of lighting, Eur.
3. a cock's spur, Lat. calcar, Ar.
4. an oar or paddle, Hdt.

Mantoulidis Etymological

(=ὄργανο γιά χτύπημα). Ἀπό τό πλήσσω, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.