ὅθεν

English (LSJ)

relat. Adv.

   A whence, ὑπὸ πλατανίστῳ, ὅ. ῥέεν ἀγλαὸν ὕδωρ Il.2.307 ; ἐξ Ἐνετῶν, ὅ. ἡμιόνων γένος ib.852 ; γένος δέ μοι ἔνθεν, ὅ. σοί 4.58, etc. ; πόλεως ὅθεν εἶ IG12(5).310.2 (Paros); also, from whom or which, ὅθεν περ Ὁμηρίδαι ἄρχονται, Διὸς ἐκ προοιμίου Pi.N.2.1 ; τὴν τεκοῦσαν... ὅθεν περ αὐτὸς ἐσπάρη S.OT1498 ; Φοῖνιξ, ὅθεν περ τοὔνομ' ἡ χώρα φέρει E.Fr.819.8 : folld. by Particles, ὅθεν περ (v. supr.) ; ὅθεν δή A.Supp.15 (anap.); ὅθεν τε Od.4.358.    b in Att. Prose, ὅθεν δή from whatever source, in what manner soever, Pl.Phdr.267d ; so ὁθενδήποτε Dosith.p.410 K.; also ἄλλοθεν ὁθενοῦν from any other place whatsoever, Pl.Lg.738c.    2 for where or whither, by attraction, when the antecedent clause contains a notion of place whence, ἐκ δὲ γῆς, ὅ. προὔκειτ' from the ground where it lay, S.Tr.701 ; ὅ. . . ἀπέλιπες, ἀποκρίνου answer [from the point] where you left off, Pl. Grg.497c ; διεκομίζοντο . . ὅ. ὑπεξέθεντο παῖδας καὶ γυναῖκας Th.1.89 ; ὅθεν, = ἐκεῖσε ὅθεν, X.An.1.3.17, 7.6.12, etc. ; ὅθεν περ, = ἐκεῖθεν ὅθεν περ, IG12.78.9,88.23.    II whence, for which reason, σφυρῶν . . κέντρα διαπείρας μέσον, ὅ. νιν Ἑλλὰς ὠνόμαζεν Οἰδίπουν E.Ph.27, cf. Antipho Soph.54, Arist.Ath.3.2, IG22.1011.42, al. ; ὅ. . . ἱδρύσαθ' ἱερόν Alex. 267.4 ; for what reason, Pl.Prt.319b; ὅ. ἠνάγκασμαι κατηγορεῖν αὐτῶν, περὶ τούτων πρῶτον εἰπεῖν βούλομαι Lys.22.1.

German (Pape)

[Seite 296] correl. zu πόθεν, von wo, woher, als relat.; ὅθεν ῥέεν ὕδωρ, Il. 2, 307; ἐξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένος, 852; ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη, von daher, wo des Silbers Ursprung ist, ib. 857; γένος δέ μοι ἔνθεν, ὅθεν σοι, Il. 4, 58; und mit τε (vgl. ὅς), ὅθεν τέ περ οὐδ' οἰωνοὶ αὐτόετες οἰχνεῦσιν, Od. 3, 321, vgl. 4, 358. 21, 142; ὅθεν ἄρχονται, Pind. N. 2, 1; ὅθεν γεγενναμένοι, P. 5, 74, öfter; Soph. δῶμα, ὅθεν σε πατρὸς ἐκ φόνων ἤνεγκα κἀξέσωσα, El. 11; und mit der den Griechen so geläufigen Attraktion, ἐκ δὲ γῆς ὅθεν προὔκειτο, wo wir ὅπου erwarten, Trach. 698; auch in Prosa, εἰς τὸ αὐτὸ ὅθεν ἥκει ἡ ψυχή, Plat. Phaedr. 248 e; auch weshalb, ὅθεν δὲ αὐτὸ ἡγοῦμαι μὴ διδακτὸν εἶναι, δίκαιός εἰμι λέγειν, Prot. 319 b; ὅθεν ἄν τι δύνωνται μανθάνειν, von woher auch immer sie Etwas lernen können, Phaedr. 252 e; u. so auch ὅθεν δή, oder als ein Wort geschrieben ὁθενδή, ib. 267 d, u. εἴτ' ἄλλοθεν ὁθενοῦν, Legg. V, 738 c; ὅθεν περ, Rep. II, 366 d. Xen. ἀφίκοντο εἰς κώμας, ὅθεν ἀπέδειξαν λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια, An. 2, 3, 14; μὴ ἡμᾶς ἀγάγοι (sc. ἐκεῖσε) ὅθεν οὐχ οἷόντε ἐξελθεῖν, 1, 3, 17; aber διεκομίζοντο εὐθὺς ὅθεν ὑπεξέθεντο παῖδας steht für ἐκεῖθεν ὅπου, Thuc. 1, 89.

Greek (Liddell-Scott)

ὅθεν: ἀναφορ. ἐπίρρ. ἀντιστοιχοῦν πρὸς τὸ δεικτικὸν τόθεν καὶ ἐρωτημ. πόθεν˙ (ἴδε τόθεν), Λατ. unde, ἐξ οὗ μέρους, Ὅμηρ., κτλ.˙ ὑπὸ πλατανίστῳ, ὅθεν ῥεεν ἀγλαὸν ὕδωρ Ἰλ. Β. 307˙ ἐξ Ἑνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένος αὐτόθι 852˙ γένος δ’ ἐμοὶ ἔνθεν, ὅθεν σοὶ Δ. 58, κτλ.˙ - ὡσαύτως, ἐξ οὗ προσώπου ἢ πράγματος, ὡς τὸ unde ἐν Ὁρατ. Ὠδ. 1. 12. 17, κτλ.˙ ὅθενπερ, δηλ. ἐκ τοῦ Διός, Πινδ. Ν. 2. 1˙ τὴν τεκοῦσαν ..., ὅθενπερ αὐτὸς ἐσπάρη Σοφ. Ο. Τ. 1498˙ Φοίνιξ, ὅθενπερ τοὔνομ’ ἡ χώρα φέρει Εὐρ. Ἀποσπάς. 816.8˙ - ἑπομένων μορίων, ὅθεν δὴ Αἰσχύλ. Ἰκ. 15˙ ὅθεν τε Ὀδ. Δ. 358. β) ἐν τῷ Ἀττικῷ πεζῷ λόγῳ, ὅθεν δή, Λατ. undecunque, ἐξ οἱασδήποτε πηγῆς, καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, Πλάτ. Φαῖδρ. 267D· οὕτω, ἄλλοθεν ὁθενοῦν, ἐξ οἱουδήποτε ἄλλου τόπου, ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 738C. 2) ὅταν ἡ προηγουμένη πρότασις περιέχῃ τὴν ἔννοιαν ἀρχῆς, τὸ ὅθεν ἀκολουθεῖ καθ’ ἕλξιν ἀντὶ τῶν οθι, οὗ, ὅπου. - ἐξ Ἀλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη, ἐξ Ἀλ., ὅπου ὑπάρχει φλὲψ (μεταλλεῖον) ἀργύρου, Ἰλ. Β. 857˙ ἐκ δὲ γῆς, ὅθεν προὔκειτ’ ἐκ τοῦ ἐδάφους ὅπου ἔκειτο, Σοφ. Τρ. 701˙ ὅθεν κατεῖδον ἀντὶ ἔνθεν ἵνα, ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 782˙ ὅθεν ... ἀπέλιπε, ἀποκρίνου, ἐκ τοῦ σημείου ὅπου ἐστάθης, Πλάτ. Γοργ. 497C· περὶ τοῦ ἐναντίου ἴδε ἐν λ. κεῖθεν˙ - ὅθεν συχνάκις κεῖται μόνον ἀντὶ τοῦ ἐκεῖσε ὅθεν, Ξεν. Ἀν. 1.3, 17., 7.6, 12. ΙΙ. Παρ’ Ἀττ., ὡσαύτως ὅθεν, δι’ ὅ, δι’ ὃν λόγον, ἐξ οὗ, σφυρῶν ... κέντρα διαπείρας μέσον, ὅθεν νιν Ἑλλὰς ὠνόμαζεν Οἰδίπουν Εὐρ. Φοίν. 27˙ ὅθεν ... ἱδρύσαθ’ ἱερὸν Ἄλεξ. ἐν Ἀδήλ. 35˙ - διὰ τίνα λόγον, Πλάτ. Πρωτ. 319Β.

French (Bailly abrégé)

adv. relat.
1 d’où, de quel lieu : ὑπὸ πλατανίστῳ, ὅθεν ῥέεν ἀγλαὸν ὕδωρ IL sous l’allée de platanes, où prenait sa source l’eau brillante ; γένος δ’ ἐμοὶ ἔνθεν, ὅθεν σοί IL je tire ma naissance d’où toi-même tires la tienne ; τὰ τῶν ξυμμάχων, ὅθεν ἰσχύομεν THC les ressources des alliés, d’où nous tirons notre force ; p. attract. p. ὅθι, ὅπου : τηλόθεν, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη IL de loin, là où est la source de l’argent ; διεκομίζοντο εὐθὺς ὅθεν ὑπεξέθεντο παῖδας καὶ γυναῖκας THC ils allèrent reprendre leurs femmes et leurs enfants de l’endroit où ils les avaient mis en sûreté ; inversement, un démonstratif antérieur peut subir l’attract. de ὅθεν : βῆναι κεῖθεν ὅθενπερ ἥκει (p. κεῖσε ὅθενπερ) SOPH aller là d’où il est venu ; en ce sens ὅθεν seul p. ἐκεῖσε ὅθεν : μὴ ἡμᾶς ἀγάγῃ ὅθεν οὐχ οἷόν τε ἔσται ἐξελθεῖν XÉN qu’il ne nous conduise pas là d’où il sera impossible de sortir;
2 joint à d’autres particules : ὅθεν δὴ ou ὁθενδή, d’où donc : ὅθενπερ ATT d’où certes ; ὅθεν τε OD et d’où.
Étymologie: ὅς, -θεν.

English (Autenrieth)

(ὅς): whence; with pers. ante cedent when place or source is meant, Od. 3.319.

English (Slater)

ὅθεν
   1 whence Ὀλυμπίας ἀγῶνα ὅθεν ὁ πολύφατος ὕμνος ἀμφιβάλλεται σοφῶν μητίεσσι (O. 1.8) Ἀλφεοῦ τε ῥέεθρον· ὅθεν στεφάνων ἄωτοι ἐπαείροντι (O. 9.19) πολέμων· ὅθεν φαμὶ καί σε τὰν ἀπεί- ρονα δόξαν εὑρεῖν (P. 2.64) θάλος ἀρωγὸν δόμοις (= Θέρσανδρον), ὅθεν σπέρματος ἔχοντα ῥίζαν πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου (O. 2.46) ἀπὸ Σπάρτας . ὅθεν γεγενναμένοι ἵκοντο Θήρανδε φῶτες Αἰγείδαι (P. 5.74) ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι ῥαπτῶν ἐπέων τὰ πόλλ' ἀοιδοὶ ἄρχονται Διὸς ἐκ προοιμίου, καὶ ὅδ ἀνὴρ καταβολὰν ἱερῶν ἀγώνων νικαφορίας δέδεκται πρῶτον i. e. from Zeus as patron of the Nemean games (N. 2.1)

English (Strong)

from ὅς with the directive enclitic of source; from which place or source or cause (adverb or conjunction): from thence, (from) whence, where(-by, -fore, -upon).

English (Thayer)

(from the relative pronoun ὁ and the enclitic θεν which denotes motion from a place) (from Homer down), adverb, from which; whence; it is used a. of the place from which: ἐκεῖθεν ὅπου etc., Buttmann, § 143,12; (Winer s Grammar, 159 (150)).
b. of the source from which a thing is known, from which, whereby: for which reason, wherefore, on which account (A. V. whereupon (in the first two instances)): Hebrews 11:19; often in the last three books of Macc.

Greek Monotonic

ὅθεν: αναφορ. επίρρ., αντιστοιχεί στο δεικτ. τόθενκαι το ερωτημ. πόθεν, Λατ. unde· I. 1. α) απ' όπου, από το οποίο, σε Όμηρ. κ.λπ.· επίσης, από τον οποίο, ὅθεν περ αὐτὸς ἐσπάρη, από τον οποίο ο ίδιος γεννήθηκε, σε Σοφ. β) ὅθεν δή, από οποιαδήποτε αφορμή, με οποιονδήποτε τρόπο, σε Πλάτ.
2. ὅθι, οὗ, ὅπου, όπου, σε Ομήρ. Ιλ., Σοφ.
II. γι' αυτό, γι' αυτόν το λόγο, σε Ευρ., Πλάτ.