ἡμερόκοιτος: Difference between revisions
οὐκ ἐπιλογιζόμενος ὅτι ἅμα μὲν ὀδύρῃ τὴν ἀναισθησίαν, ἅμα δὲ ἀλγεῖς ἐπὶ σήψεσι καὶ στερήσει τῶν ἡδέων, ὥσπερ εἰς ἕτερον ζῆν ἀποθανούμενος, ἀλλ᾿ οὐκ εἰς παντελῆ μεταβαλῶν ἀναισθησίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῇ πρὸ τῆς γενέσεως → you do not consider that you are at one and the same time lamenting your want of sensation, and pained at the idea of your rotting away, and of being deprived of what is pleasant, as if you are to die and live in another state, and not to pass into insensibility complete, and the same as that before you were born
(4) |
(2b) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἡμερόκοιτος:''' Δωρ. ἁμερ-, <i>-ον</i>, αυτός που κοιμάται κατά τη [[διάρκεια]] της ημέρας, [[χαρακτηρισμός]] του κλέφτη, σε Ησίοδ., Ευρ. | |lsmtext='''ἡμερόκοιτος:''' Δωρ. ἁμερ-, <i>-ον</i>, αυτός που κοιμάται κατά τη [[διάρκεια]] της ημέρας, [[χαρακτηρισμός]] του κλέφτη, σε Ησίοδ., Ευρ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἡμερόκοιτος:''' дор. [[ἁμερόκοιτος]] 2 (ᾱ)<br /><b class="num">1)</b> спящий днем, проводящий день во сне ([[ἀνήρ]] Hes. - о воре);<br /><b class="num">2)</b> умолкающий на день (βλαχαὶ σμικρῶν τεκέων Eur.). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:04, 31 December 2018
English (LSJ)
Dor. ἁμ-, ον,
A sleeping by day, epith. of a thief, Hes. Op.605, Opp.H.2.408; ἁμερόκοιτοι βλαχαὶτεκέων, for ἁμεροκοίτων, E. Cyc.58.
German (Pape)
[Seite 1166] bei Tage schlafend, Hes. O. 603, d. i. Dieb; vgl. Opp. Hal. 2, 408; dor. ἁμ., Eur. Cycl. 58.
Greek (Liddell-Scott)
ἡμερόκοιτος: Δωρ. ἀμερ-, ον, ὁ κοιμώμενος ἐν καιρῷ ἡμέρας, ἐπίθ. κλέπτου, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 603· ἀμερόκοιτοι βλαχαί τεκέων, ἀντὶ ἀμεροκοίτων, Εὐρ. Κύκλ. 58· - ὡς οὐσιαστ., ἰχθὺς τις, ἴσως ἡ φώκη, Ὀππ. Ἁλ. 2. 408· ὡσαύτως ἡμεροκοίτης, ου, ὁ, αὐτόθι 199, 224. - Πρβλ. Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄ σ. 307 κἑξ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui dort pendant le jour;
2 ὁ ἡμερόκοιτος, c. ἡμεροκοίτης.
Étymologie: ἡμέρα, κοίτη.
Greek Monolingual
ἡμερόκοιτος, δωρ. τ. ἁμερόκοιτος, -ον (Α)
(για κλέφτες ή για νυχτερίδες) αυτός που κοιμάται την ημέρα για να μπορεί να κλέβει κατά τη νύχτα («μή ποτε σ' ἡμερόκοιτος ἀνήρ ἀπὸ χρήμαθ' ἕληται», Ησίοδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ημερ(ο)- + -κοιτος (< κοίτη), πρβλ. ομό-κοιτος παρά-κοιτος].
Greek Monotonic
ἡμερόκοιτος: Δωρ. ἁμερ-, -ον, αυτός που κοιμάται κατά τη διάρκεια της ημέρας, χαρακτηρισμός του κλέφτη, σε Ησίοδ., Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
ἡμερόκοιτος: дор. ἁμερόκοιτος 2 (ᾱ)
1) спящий днем, проводящий день во сне (ἀνήρ Hes. - о воре);
2) умолкающий на день (βλαχαὶ σμικρῶν τεκέων Eur.).
