καλοκἀγαθικός
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ή, όν, A beseeming a καλὸς κἀγαθός, honourable, προαίρεσις Plb.7.11.9. Adv. -κῶς BMus.Inscr.925b8 (Branchidae), Plu.Phoc.32. 2 inclined to καλοκἀγαθία, Id.Them.3, 2.225f: Comp., Muson.Fr.14p.76H.
German (Pape)
[Seite 1312] ή, όν, einem καλὸς καὶ ἀγαθός geziemend, brav, rechtschaffen; προαίρεσις Pol. 7, 12, 9; τὸν τρόπον Plut. Them. 3, öfter; compar., Muson. bei Stob. fl. 67, 20. – Adv., καλοκἀγαθικῶς καὶ γενναίως Plut. Phoc. 32.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
d’une parfaite loyauté.
Étymologie: καλοκἀγαθός.
Greek Monolingual
καλοκἀγαθικός, -ή, -όν (Α) καλοκάγαθος
1. αυτός που αρμόζει σε καλό και αγαθό άνθρωπο, έντιμος, αγαθός, χρηστός
2. (για πρόσ.) ενάρετος, ηθικός.
επίρρ...
καλοκἀγαθικῶς (Α)
έντιμα, χρηστά, με αγαθότητα και καλοσύνη.
Greek Monotonic
κᾰλοκἀγᾰθικός: -ή, -όν,
1. αυτός που ταιριάζει στον καλὸν κἀγαθόν, έντιμος· επίρρ. -κῶς, σε Πλούτ.
2. αυτός που έχει κλίση στην καλακἀγαθία, στον ίδ.
Russian (Dvoretsky)
κᾰλοκἀγᾰθικός: честный, безукоризненный, благородный (προαίρεσις Polyb.; τρόπος Plut.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καλοκἀγαθικός -ή -όν [καλοκἀγαθός] edelmoedig.
Middle Liddell
κᾰλοκἀγᾰθικός, ή, όν
1. beseeming a καλὸς κἀγαθός, honourable:—adv. -κῶς, Plut.
2. inclined to καλοκἀγαθία, Plut. [from κᾰλοκἀγᾰθός]
