καθομιλέω
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
A conciliate by daily intercourse, win the favour of, τοὺς γνωρίμους Arist.Pol.1315b4, cf. Plu.2.52e, Caes.15, App.BC5.63: c. dat., κ. τῷ πλήθει (nisi leg. τὰ πλήθη) D.S.14.70; κ. τοὺς καιρούς Ath.12.513b, v.l. in Sch.Ar.Ra.1001, v.l. in Suid. s.v. ἀγχίστροφοι (nisi leg. τοῖς καιροῖς, as in Sch.Ar.Ra.47, 546):—Pass., ὑπὸ Δημάδου καθομιληθείς D.S.16.87. II Pass., to be used in daily intercourse, to be current, especially in pf. part. Pass., ἡ καθωμιλημένη δόξα Plb.10.5.9; κ. φράσεις Phld.Rh.1.161S.; κ. ὄνομα Alex.Aphr.in Mete.7.9, cf. Antig.Mir.8; also Σαρδόνιος γέλως καθωμίληται has become a proverb, Dsc.Alex.14: c. dat., νόμοι οὐ -μένοι τῷ τῶν πολλῶν ἔθει which have nothing to do with... Max.Tyr.23.2.
German (Pape)
[Seite 1288] = simplez, Sp., bes. durch seinen Umgang, durch Unterhaltung zu gewinnen suchen, für sich einnehmen, τινά, τοὺς μὲν γνωρίμους καθομιλεῖν, τοὺς δὲ πολλοὺς δημαγωγεῖν Arist. pol. 5, 11; Ath. XII, 535 e; τοὺς καιρούς, sich in die Zeit schicken, ibd. 513 b u. sonst; pass., Φίλιππον ὑπ ὸ τοῦ Δημάδο υ καθομιληθέν τα ταῖς Ἀττικαῖς χάρισιν D. Sic. 16, 87. – Aber ἡ καθωμιλημένη δόξα περὶ αὐτοῦ ist die über ihn verbreitete Ansicht, Pol. 10, 5, 9; so bei Gramm. καθωμίληται ἡ λέξις, ist gebräuchlich, Greg. Cor. p. 353; auch von dem, was sprichwörtlich geworden.
Greek (Liddell-Scott)
καθομῑλέω: μέλλ. -ήσω, ἑλκύω διὰ τῆς καθ’ ἡμέραν συναναστροφῆς, κτῶμαι τὴν εὔνοιάν τινος, τοὺς γνωρίμους Ἀριστ. Πολιτικ. 5. 11, 33. πρβλ. Πλούτ. 2. 52Ε, καὶ ἐν Καίσ. 15 (ἔνθα ἄλλοτε καθωμάλισε ἀντὶ καθωμίλησε), Ἀππ. Ἐμφυλ. 5. 63· ὡσαύτως μετὰ δοτ., καθομιλῶ τῷ πλήθει, ἔρχομαι εἰς συγκοινωνίαν, σχετίζομαι μετὰ τοῦ λαοῦ, Διόδ. 14. 70· οὕτω, καθ. τοὺς καιροὺς ἢ τοῖς καιροῖς, φέρεσθαι κατὰ τὰς περιστάσεις, Λατ. inservire temporibus, Ἀθήν. 513Β, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Βατρ. 47, 546, 1001: - Παθ., ὑπὸ Δημάδου καθομιληθεὶς Διόδ. 16. 87. ΙΙ. Παθ., ἡ καθωμιλημένη δόξα, ἡ διαδεδομένη παρὰ τοῖς πολλοῖς δοξασία, Πολύβ. 10, 5, 9· ὑφ’ ἧς ὁ σαρδόνιος γέλως οὐκ εὐφήμως ἐν τῷ βίῳ καθωμίληται, κατήντησε παροιμιώδης, Διοσκ. περὶ Δηλητ. Φαρμακ. 14· - Ἐπίρρ. καθωμιλημένως Εὐστ. Πονημ. 302. 29. - Περὶ τοῦ καθωμίληται καὶ καθωμιλημένη γλῶσσα ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 1.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
se concilier par des relations, par des entretiens.
Étymologie: κατά, ὁμιλέω.
Greek Monotonic
καθομῑλέω: μέλ. —ήσω, ελκύω μέσω της καθημερινής συναναστροφής, αποκτώ, κερδίζω την εύνοια κάποιου, σε Αριστ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καθ-ομιλέω voor zich winnen:. τοὺς μὲν γνωρίμους καθομιλεῖν de notabelen voor zich winnen Aristot. Pol. 1315b4.
Russian (Dvoretsky)
κᾰθομῑλέω:
1) склонять на свою сторону (беседами), стараться расположить к себе (τοὺς γνωρίμους Arst.; καθομιληθεὶς ταῖς χάρισί τινος Diod.);
2) (тж. κ. ἑαυτόν Plut.) снискивать расположение, приспособляться (τῷ πλήθει Diod.);
3) (только pass.) распространять, делать всеобщим: καθωμιλημένη δόξα Polyb. общепринятое мнение.
Middle Liddell
fut. ήσω
to conciliate by daily intercourse, to win the favour of, Arist.
