τροφικός
ὦ δυσπάλαιστον γῆρας, ὡς μισῶ σ' ἔχων, μισῶ δ' ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν: οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις → Old age, resistless foe, how do I loathe your presence! Them too I loathe, whoever desire to lengthen out the span of life, seeking to turn the tide of death aside by food and drink and magic spells; those whom death should take away to leave the young their place, when they no more can benefit the world
English (LSJ)
ή, όν, A nursing, tending, ἡ -κή (sc. τέχνη) Poll.7.209; τὰ τ. ὄργανα the alimentary organs, Gal.9.392.
Greek (Liddell-Scott)
τροφικός: -ή, -όν, ὁ τρέφων, εἰς τὸ τρέφειν ἀνήκων· - ἡ τροφικὴ (ἐξυπακ. τέχνη) Πολυδ. Ζ΄, 209.
Greek Monolingual
-ή, -ό / τροφικός, -ή, -όν, ΝΜΑ τροφή
νεοελλ.
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη θρέψη (α. «τροφικές διαταραχές» — διαταραχές που οφείλονται σε τοπικές ή γενικές βλάβες της θρέψεως ιστών ή οργάνων
β. «τροφική δηλητηρίαση» — δηλητηρίαση οφειλόμενη στη βρώση μολυσμένων τροφίμων)
2. αυτός που συντελεί στη θρέψη («τροφικά νεύρα και κέντρα» — νευρικά στοιχεία που ρυθμίζουν τη θρέψη τών οργάνων)
3. φρ. α) «τροφικές αλυσίδες» ή «αλυσίδες διατροφής»
βιολ. νοητές αλυσίδες που ενώνουν σε κάθε τους κρίκο ένα θήραμα και έναν θηρευτή του, όπως είναι λ.χ. η αλυσίδα φυτό-τρωκτικό-φίδι-γεράκι
β) «τροφικός τύπος»
βιολ. γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει οργανισμούς, οι οποίοι έχουν ταξινομηθεί σύμφωνα με τη χημική φύση τών θρεπτικών συστατικών από τα οποία έχουν ανάγκη
αρχ.
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην τροφή ή στη διατροφή
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ τροφικά
τα όργανα που συντελούν στη θρέψη
3. το θηλ. ως ουσ. ἡ τροφική
η εκτροφή και συντήρηση κοπαδιού, αγελαιοτροφία.
