perspicio
οἱ Κυρηναϊκοὶ δόξαις ἐχρῶντο τοιαύταις: δύο πάθη ὑφίσταντο, πόνον καὶ ἡδονήν, τὴν μὲν λείαν κίνησιν, τὴν ἡδονήν, τὸν δὲ πόνον τραχεῖαν κίνησιν → the Cyrenaics admitted two sensations, pain and pleasure, the one consisting in a smooth motion, pleasure, the other a rough motion, pain
Latin > English
perspicio perspicere, perspexi, perspectus V :: see through; examine; observe
Latin > English (Lewis & Short)
perspĭcĭo: spexi, spectum, 3, v. a.,
I to look or see through, to look into, look at.
I Lit.: quo non modo non intrari, sed ne perspici quidem posset, Caes. B. G. 2, 17: eas (epistulas) ego oportet perspiciam, corrigam: tum denique edentur, to look through, read through, Cic. Att. 16, 5, 5: ut prae densitate arborum perspici caelum vix posset, to look at the sky, Liv. 40, 22.—
B Transf., to look closely at, to view, examine, inspect: domum, Cic. Fam. 5, 6, 3: villam, id. Mil. 20, 54: operis perspiciendi causā venire, Caes. B. G. 7, 44: minimis id granis constat, ut vix perspici quaedam possint, are scarcely visible, Plin. 17, 10, 14, § 71.—With a rel.-clause: perspicito prius, quid intus agatur, Plaut. Cas. 3, 6, 24.— Neutr.: in legem, Vulg. Jacob. 1, 25.—
II Trop., to perceive, note, observe, explore, prove, ascertain, etc.: res gestas funditus, Lucr. 1, 478: cum se ipse perspexerit, Cic. Leg. 1, 22, 59: sed tu perspice rem et pertenta, id. Q. Fr. 1, 4, 5; cf. id. de Or. 2, 78, 318: hoc, quaeso, perspicite atque cognoscite, id. Agr. 2, 35, 95: aliquid conjecturā, to guess, id. Imp. Pomp. 9, 26: cujus virtutem hostes, misericordiam victi, fidem ceteri perspexerunt, id. Verr. 2, 2, 2, § 4: nollem accidisset tempus, in quo perspicere posses, quanti te facerem, id. Fam. 3, 10, 2: quidam saepe in parvā pecuniā perspiciuntur, quam sint leves, id. Lael. 17, 63: perpaucos, quorum in se fidem perspexerat, relinquere in Galliā decrevit, Caes. B. G. 5, 5: videbitis et non perspicietis, Vulg. Act. 28, 26.—With object-clause: perspicio nihili meam vos facere gratiam, Plaut. Curc. 1, 2, 68; cf. Cic. Fam. 1, 2, 2: perspiciebant enim in Hortensii sententiam multis partibus plures ituros, id. ib. 1, 2, 2.—Pass. with nom. and inf., Cic. Fam. 1, 7, 3.— Hence, perspectus, a, um, P. a., clearly perceived, evident, well known: ars rebus cognitis penitusque perspectis continetur, Cic. de Or. 1, 20, 92; cf. id. ib. 1, 23, 108; id. Fam. 1, 7, 2: virtus alicujus experta atque perspecta, id. Balb. 6, 16: benevolentia mihi perspectissima, id. Att. 3, 15.—Adv.: per-spectē, intelligently, sensibly: ut docte et perspecte sapit, Plaut. Mil. 3, 1, 162.
Latin > French (Gaffiot 2016)
perspĭcĭō,⁸ spexī, spectum, ĕre (per et specio), tr.,
1 regarder à travers, voir dans : munimenta, quo ne perspici quidem posset Cæs. G. 2, 17, 5, des retranchements où l’œil même ne pouvait pénétrer
2 regarder attentivement, examiner soigneusement : urbis situm Cæs. G. 7, 36, 1, examiner (reconnaître) la position d’une ville ; mores hominum penitus Cic. de Or. 1, 219, étudier à fond les mœurs des hommes
3 voir pleinement, reconnaître clairement : alicujus virtutem Cic. Verr. 2, 2, 4, reconnaître de façon manifeste le courage de qqn || [avec prop. inf.] voir clairement que : Cic. Fam. 1, 2, 2 ; [pass. pers.] perspectus est a me... cogitare Cic. Fam. 1, 7, 3, il m’a laissé voir manifestement qu’il pensait... ; [pass. imp.] ex quo perspicitur illud effici ut Cic. Leg. 1, 34, par où l’on voit clairement que ce résultat se produit, savoir... || [avec interr. indir.] Cic. Fam. 3, 10, 2 ; quidam perspiciuntur quam sint leves Cic. Læl. 63, certains montrent bien leur peu de caractère.
Latin > German (Georges)
perspicio, spēxī, spectum, ere (per u. specio), I) intr. irgendwo mit dem Blicke durchdringen, hineinsehen, quo non modo non intrari, sed ne perspici quidem posset, Caes. b. G. 2, 17, 4. – II) tr.: A) mit dem Blicke bis zu etw. durchdringen, etw. deutlich sehen, ut prae densitate arborum perspici caelum vix posset, Liv.: quae fortuna pugnae esset, neque scire nec perspicere prae caligine poterant, Liv.: minimis id granis constat, ut vix perspici quaedam possint, Plin. – B) etwas prüfend mit dem Blicke durchdringen, a) beschauend = prüfend in Augenschein nehmen, sich etw. ansehen, etw. nachsehen, domum tuam atque aedificationem omnem, Cic.: viam, Cic.: opus, Cic. – m. indir. Fragesatz, perspicito prius, quid intus agatur, Plaut.: qui visendi causā venirent studioseque perspicerent, quid ageretur et quo modo, Cic. – b) lesend, eine Schrift prüfend durchsehen, eas (epistulas) ego oportet perspiciam, corrigam; tum denique edentur, Cic. ad Att. 16, 5. § 5. – C) übtr., mit dem geistigen Blicke durchdringen, durchschauen, etw. od. jmd. (seinem Wesen und Charakter nach) kennen lernen, erkennen, wahrnehmen, rem, Cic.: alqm coniecturā, erraten, Cic.: hoc cum dicendo tum singulis appellandis rogandisque perspexisse, Cic.: alcis fidem, Cic. u. Caes.: animos regum, Cic.: cum se ipse perspexerit, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., perspicio nihili meam vos facere gratiam, Plaut. Curc. 155 G.: perspiciebant enim in Hortensii sententiam multis partibus plures ituros, Cic. ep. 1, 2. § 2: im Passiv mit folg. Nom. u. Infin., tum vero lectis tuis epistulis perspectus est (Pompeius) a me toto animo de te ac de tuis ornamentis et commodis cogitare, Cic. ep. 1, 7, 3: quae (res) inesse in homine perspiciantur ab iis, qui etc., Cic. de legg. 1, 62. – m. folg. indir. Fragesatz, quidam saepe in parva pecunia perspiciuntur, quam sint leves, Cic.: ista veritas quae sit, non satis perspicio, Cic.: quod, qua de causa discederent, nondum perspexerat, Caes.