καθηγεμών
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
Ion. κατηγεμών, Dor. καθᾱγ-, όνος, ὁ, ἡ, leader, guide, τῆς ὁδοῦ Hdt.7.128, cf. Plb.3.48.11; pilot, Id.4.40.8; of a statesman, Ἀράτῳ καθηγεμόνι Χρησάμενος περὶ τῶν ὅλων Id.7.14.4; of the founders of the Epicurean school, Phld.Rh.1.49S., Ir.p.89 W., al.; of Crates, Jul. Or.6.202d; κ. τῆς ἀρετῆς in or to virtue, Plu.Dio1; as a title of gods, Διόνυσος κ. CIG3068 (Teos); τᾷ εὐεργέτιδι καὶ καθαγεμόνι τᾶς πόλιος SIG559.36 (Arc., from Magn. Mae., iii B.C.); Ἀφροδίτην κ. ποιεῖσθαι Plu.Thes.18; of divinities, τῷ Διί, καθηγεμόνι τούτῳ τῆς τῶν ὄντων διοικήσεως ὄντι Stoic.1.43; καθηγεμόνες εὐτυχοῦς ἀρχῆς OGI 383.86 (Nemrud Dagh, i B.C.): metaph., κ. ταττόμενοι τὸν θυμόν LXX 2 Ma.10.28.
German (Pape)
[Seite 1284] όνος, ὁ, ion. κατηγεμών, = simplex; τῆς ὁδοῦ, Wegweiser, Her. 7, 128; καὶ ὁδηγοί Pol. 3, 48, 11; Sp., wie Plut. Thes. 18; Führer, Leiter, περὶ τῶν ὅλων Pol. 7, 14, 4, wie τῆς ἀρετῆς Plut. Dion. 1.
French (Bailly abrégé)
όνος (ὁ) :
1 guide, conducteur ; καθηγεμὼν τῆς ἀρετῆς PLUT guide dans le chemin de la vertu;
2 maître.
Étymologie: καθηγέομαι.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καθηγεμών -όνος, ὁ, ἡ, Ion. κατηγεμών [καθηγέομαι] gids:; τῆς ὁδοῦ gids voor de reis Hdt. 7.128.2; uitbr. leermeester.
Russian (Dvoretsky)
κᾰθηγεμών: ион. κατηγεμών, όνος ὁ
1 (про)вожатый, проводник (τῇς ὁδοῦ Her.);
2 вождь, руководитель (τοῦ βίου, περὶ τῶν ὅλων Polyb.; τῆς ἀρετῆς Plut.).
Greek Monolingual
καθηγεμών, -όνος, ό, ή (AM, Α ιων. τ. κατηγεμών, δωρ. καθαγεμών) καθηγοῦμαι
1. ηγεμόνας
2. δάσκαλος, καθοδηγητής («καθηγεμὼν τῆς ἀρετῆς», Πλούτ.)
αρχ.
1. ο επικεφαλής, ο οδηγός («καθηγεμὼν τῆς ὁδοῦ», Ηρόδ.)
2. αρχηγός, εξουσιαστής («Ἀράτῳ καθηγεμόνι χρησάμενος περὶ τῶν ὅλων», Πολ.)
3. (ως όν. θεών) αρχηγέτης, ρυθμιστής («τῶ Διί, καθηγεμόνι τούτῳ τῆς τῶν ὄντων διοικήσεως ὄντι», Στωικ.)
4. μτφ. κυρίαρχος, κύριος («καθηγεμόνες ταττόμενοι τὸν θυμόν», ΠΔ).
Greek Monotonic
καθηγεμών: -όνος, ὁ, ἡ, αρχηγός, οδηγός, σε Ηρόδ.
Greek (Liddell-Scott)
καθηγεμών: -όνος, ὁ, ἡ, = ἡγεμών, ὁδηγός, καθηγεμὼν τῆς ὁδοῦ Ἡρόδ. 7. 128, πρβλ. Πολύβ. 3. 48, 11· Ἀράτῳ καθηγεμόνι χρησάμενος περὶ τῶν ὅλων ὁ αὐτ. 7. 14, 4· καθ. τῆς ἀρετῆς, εἰς τὴν ἀρετήν, Πλουτ. Δίων 1· ὡς ὄνομα θεῶν, παραπλὴσιον τῷ ἀρχηγέτης, Διόνυσος καθ. Συλλ. Ἐπιγρ. 3067 68Α· Ἀφροδίτη καθ. Πλουτ. Θησ. 18· ἴδε Böchk Συλλ. Ἐπιγρ. 2. σ. 657. - Καθ’ Ἡσύχ.: «καθηγεμών· ὁδηγός. διδάσκαλος».
