βλασφημία
νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.
English (LSJ)
ἡ,
A word of evil omen, profane speech, D.25.26; βλασφημίαν ἐφθέγξατο, at a sacrifice, E.Ion1189; εἴ τις παραστὰς τοῖς βωμοῖς βλασφημοῖ β. πᾶσαν Pl.Lg.800c; πᾶσαν β. ἱερῶν καταχέουσι ib.d. 2 defamation, slander, Democr.177, D.10.36, 18.95; β. ποιεῖσθαι εἴς τινα Aeschin. 1.167, cf. Ep.Eph.4.31; ὅλας ἁμάξας βλασφημιῶν whole cart-loads of abuse, Luc.Eun.2. 3 irreverent speech against God, blasphemy, ἡ εἰς τὸ θεῖον β. Men.715: in pl., LXX Ez.35.12, al.; τοῦ Πνεύματος against . ., Ev.Matt.12.31; πρὸς τὸν θεόν Apoc.13.6.
German (Pape)
[Seite 448] ἡ, Schmähung, εἰς τὸ θεῖον Men. fr. inc. 169; Verläumdung, Ggstz εὐφημία Dem. 25, 26; φθέγγεσθαι Eur. Ion. 1189; καταχέειν κατὰ τῶν ἱερῶν Plat. Legg. VII, 800 d; ποιεῖσθαι κατά τινος Dem. 18, 95; ἀποῤῥίπτειν εἴς τινα Herodian. 8, 5, 3 u. A.
Greek (Liddell-Scott)
βλασφημία: ἡ, ὁμιλία ἢ λόγος δυσοίωνος, ἀσεβὴς ὁμιλία (ἀντίθ. τῷ εὐφημία), βλασφημίαν ἐφθέγξατο, ἐν καιρῷ θυσίας, Εὐρ. Ἴων. 1189· παραστὰς τοῖς βωμοῖς βλ. πᾶσαν βλασφημεῖ Πλάτ. Νόμ. 800C· βλασφημίαν ἱερῶν καταχέουσι αὐτόθι D. 2) δυσφήμησις, κακολογία, ὕβρις, κατηγορία, συκοφαντία, Δημ. 141. 2., 257. 22· βλ. ποιεῖσθαι εἴς τινα Αἱσχίν. 24. 4· ὅλας ἁμάξας βλασφημιῶν, ὁλόκληρα φορτία ὕβρεων, Λουκ. Εὐν. 2. 3) ἀσεβὴς καὶ ἀνόσιος λόγος ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰς τὸ θεῖον βλ. Μένανδ. ἐν Ἀδήλ. 169· συχν. ἐν τῇ Κ. Δ. καὶ παρὰ τοῖς Ἐκκλ., τινός, ἐναντίον…, Εὐαγγ. κ. Ματθ. ιβ', 31· πρός τινα Ἀποκάλ. ιγ', 6.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
1 au sens religieux parole de mauvais augure ou en gén. parole qui ne doit pas être prononcée dans une cérémonie religieuse, p. opp. à εὐφημία;
2 en gén. mauvais propos, médisance, calomnie, diffamation.
Étymologie: βλάσφημος.
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
I 1mala lengua, difamación οὔτε πρῆξις ἀγαθὴ λόγου βλασφημίῃ λυμαίνεται ni una buena acción es manchada por la difamación de palabra Democr.B 177, γίγνεσθαι καὶ βλασφημίαν ἀντὶ τῆς νῦν εὐφημίας καὶ τάξεως; D.25.26, φιλονεικίαι καὶ βλασφημίαι καὶ ὀργαί Plu.2.795a, cf. 817c, Ep.Eph.4.31.
2 en plu. infamia, insulto βλασφημίας ἃς ἐπὶ τῷ θεωρικῷ ποιοῦνταί τινες D.10.36, εἰς ἄνδρα ... τὰς βλασφημίας ποιήσεται Aeschin.1.167, κατὰ τῶν Εὐβοέων D.18.95, ὅλας ἁμάξας βλασφημιῶν carros enteros de denuestos Luc.Eun.2, cf. Plu.2.825e, περὶ βλασφημιῶν Sobre los términos injuriosos tít. de una obra del hist. y gramático Suetonio, Suet.Blasph.
•reproche Clem.Al.Paed.1.8.66.
3 acusación τοῦ μὴ καλῶς ὁδεύειν Const.App.2.47.3.
II en rel. c. el ámbito relig. palabra vana, profana o de mal agüero, blasfemia βλασφημίας ἀπέχεσθαι Democedes 2, emitida durante el sacrificio βλασφημίαν ἐφθέγξατο E.Io 1189, cf. Pl.Lg.800c
•gener. contra los dioses o su ámbito εἰς τὸ θεῖον Men.Comp.2.154
•esp. en lit. jud.-crist., LXX Ez.35.12, πρὸς τὸν Θεόν Apoc.13.6
•c. gen. τοῦ Πνεύματος β. blasfemia contra el Espíritu Santo, Eu.Matt.12.31, οἶδα ... τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς conozco la blasfemia de los que dicen ser judíos, Apoc.2.9, cf. Gr.Nyss.Eun.1.196, dicho de las doctrinas heréticas, Iust.Phil.Apol.26.5, Hippol.Haer.9.12.
English (Abbott-Smith)
βλασφημία, -ας, ἡ (< βλάσφημος), [in LXX: Ez 35:12 (נֶאָצָה), Da TH 3:29 (96) (שׁלה) , To 1:18, I Mac 2:6, II Mac 8:4 10:35 15:24 *;]
(a)railing slander: Mt 12:31 15:19, Mk 3:28 7:22, Eph 4:31, Col 3:8, I Ti 6:4, Ju 9, Re 2:9
(b)spec., impious speech against God, blasphemy: Mt 26:65, Mk 14:64, Lk 5:21, Jo 10:33, Re 13:5; ὄνομα βλασφημίας, Re 13:1 17:3; c. gen. obj. Mt 12:31;πρὸς τ. θεόν, Re 13:6 (Cremer, 570; DB, i, 305; DCG ii, 423).†
English (Strong)
from βλάσφημος; vilification (especially against God): blasphemy, evil speaking, railing.
