Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

coorior

From LSJ

Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil

Plato, Laws, 626e

Latin > English

coorior cooriri, coortus sum V DEP :: appear, originate; arise, break out (bad); be born; spring forth/to attack

Latin > English (Lewis & Short)

cŏ-ŏrĭor: ortus, 4,
I v. dep., to come forth, stand up, arise, appear, rise, break forth (class. in prose and poetry; most freq. in Lucr. and the hist., esp. Liv.; in Cic. rare, perh. only once).
I In gen.: ubi materiaï Ex infinito sunt corpora plura coorta, Lucr. 5, 408; cf. id. 5, 367; 5, 414; 5, 838 al.: ignes pluribus simul locis, Liv. 26, 27, 5 et saep.: bellum, Caes. B. G. 3, 7: de integro coörtum est bellum, Liv. 21, 8, 2; cf.: foedum certamen, id. 1, 6, 4: seditio intestina coörta, id. 5, 12, 7: risus omnium cum hilaritate, Nep. Epam. 8, 5: dolores, Plaut. Pers. 2, 5, 12; Liv. 40, 24, 6; cf. Lucr. 6, 1091: accipere febrim calido fervore coortam, id. 6, 656.—
II In partic.
   A Of natural phenomena, storms, etc., to arise, break out, begin, etc.: saeva tempestas, Lucr. 6, 458; so, tempestas, Cic. Verr. 2, 1, 18, § 46; Caes. B. G. 4, 28; 5, 10; id. B. C. 1, 48; Liv. 1, 16, 1 et saep.: ventus, Caes. B. G. 5, 43; Sall. J. 79, 6; Ov. M. 11, 512; Plin. 2, 36, 36, § 100 al.: taetra nimborum nox, Lucr. 4, 170; 6, 253.—Poet., of events, to happen: quasi naufragiis magnis multisque coörtis, Lucr. 2, 552.—
   B Of a hostile rising, to stand up, rise, to break forth, etc.
   (a)    Absol.: Romani velut tum primum signo dato coorti pugnam integram ediderunt, Liv. 8, 9, 13; cf. id. 6, 18, 3; 9, 37, 11; Tac. A. 2, 11; id. H. 2, 70; 4, 60 al.: insidiae, id. ib. 2, 24; Liv. 3, 41, 1; cf. id. 2, 35, 3: tum libero conquestu coortae voces sunt, id. 8, 7, 22: magno in populo, cum seditio coorta est, Verg. A. 1, 148.—
   (b)    With prep.: coorti in pugnam, Liv. 21, 32, 8: in nos Sarmatarum ac Suevorum gentes, Tac. H. 1, 2; Liv. 7, 3, 9: in has rogationes nostras, id. 4, 3, 2: ad bellum, id. 4, 56, : adversus quos infestior coorta optimatium acies, id. 4, 9, 8.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cŏŏrĭor,¹⁰ ortus sum, orīrī, intr.,
1 naître, apparaître : portenta mira facie coorta Lucr. 5, 838, monstres d’aspect étrange qui prennent naissance ; coortum est bellum Cæs. G. 3, 7, 1, la guerre éclata ; risus omnium coortus est Nep. Epam. 8, 5, un rire général éclata
2 [en parl. des phénomènes naturels] : maximo coorto vento Cæs. G. 5, 54, 1, un grand vent s’étant levé ; tempestas subito coorta est Cæs. G. 4, 28, 2, une tempête éclata tout à coup
3 se lever pour combattre, s’élever contre : signo dato coorti Liv. 8, 9, 13, se levant au signal donné ; cooriri ad pugnam Liv. 21, 32, 8, se dresser pour combattre ; cooriri in rogationes Liv. 4, 3, 2, s’élever contre des projets de loi.

Latin > German (Georges)

co-orior, ortus sum, īrī, sich ins Dasein od. zu einer Tätigkeit erheben, I) ins Dasein: a) (bei Lucr.) v. Naturkörpern, ins Dasein treten, ins Leben treten, erstehen, cooriuntur portenta mira facie membrisque, Lucr.: coortus umor, Lucr.: ubi material ex infinito sunt corpora plura coorta, Lucr. – b) v. Erscheinungen im Natur- u. Menschenleben, sich erheben, ausbrechen, losbrechen, aufsteigen, aufgehen, α) vom Unwetter, Sturm, Wind, Regen usw.: tum subito tempestates sunt coortae maximae, Cic.: subito coorta tempestas cum magno fragore tonitribusque, Liv.: atrox cum vento tempestas coorta, Liv.: tempestatibus procellisque subito coortis, Curt.: si cooriatur procella, Plin.: tanta violentia ventorum coorta est, ut etc., Flor.: ventus coortus arenam humo excitavit, Sall.: maximo coorto vento, Caes.: magno coorto imbre, Caes.: subito coortus imber, Val. Max.: ut ex ea parte truces venti cooriantur, Plin. – β) v. Feuer u. Rauch: quod pluribus simul locis ignes coorti essent, Liv.: fumi e ture coorti, Ov. – γ) v. Schiffbruch, entstehen, quasi naufragiis magnis multisque coortis, Lucr. 2, 552. – δ) v. Krankheit u. dgl., pestilentia coorta, minacior quam periculosior, Liv.: ubi cui febris bili superante coorta est, Lucr.: ubi quis malā tangit (vomicam) manu, dolores cooriuntur, Plaut.: in ea cena dicitur venenum datum; et mox coortis doloribus etc., Liv. – ε) v. polit. Ereignissen, wie Krieg, Kampf, Aufruhr usw.: his rebus gestis subitum bellum in Gallia coortum est, Caes.: acrius de integro coortum est bellum, Liv. (vgl. Drak. u. Fabri Liv. 21, 8, 2). – inde foedum certamen coortum a satis miti principio, Liv.: est statim vis (Gewalttätigkeit) coorta, Liv. – seditio tum inter Antiates Latinosque coorta, Liv.: seditio intestina maiore mole coorta, Liv.: magno in populo cum saepe coorta est seditio, Verg. (vgl. Drak. Liv. 5, 12, 7). – ζ) v. Tönen der Freude u. Klage: haec cum dixisset, risus omnium cum hilaritate coortus est, Nep.: libero conquestu coortae voces sunt, ut neque lamentis neque exsecrationibus parceretur, Liv. – II) zu einer Tätigkeit sich erheben, auftreten, hervor- od. losbrechen, a) zum polit. Handeln: sed adeo infensa erat coorta plebs, ut etc., Liv.: ferociores iterum coorti Valerius Curiatiusque vociferari, Liv. – mit in (gegen) u. Akk., omnibus in eum tribunis plebis coortis, Liv.: quod adeo atroces in has rogationes nostras coorti sunt (patres), Liv. – mit ad u. Akk., coortis ad perferendam legem tribunis, Liv. – b) zum Waffenkampf: coorti pugnam integram ediderunt, Liv.: coorti et undique effusi trudunt adversos, Tac.: donec insidiae coorerentur, Tac. – m. Adv., hinc legionum agmen, hinc equites coortos, Tac. – m. in (gegen) od. adversus u. Akk., coortae in nos Sarmatarum ac Sueborum gentes, Tac.: adversus quos infestior coorta optimatium acies, Liv. – mit ad u. Akk., montani coorti ad pugnam repente, Liv.: Volscos summā vi ad bellum coortos, Liv. – / Imperf. coni. 3. coniug. coorerentur, Tac. hist. 2, 24; vgl. orior a. E.

Latin > Chinese

coorior, eris vel iris, ortus sum, oriri. d. 4. :: 同生