ἐννέπω

English (LSJ)

   A v. ἐνέπω.

German (Pape)

[Seite 847] s. ἐνέπω.

Greek (Liddell-Scott)

ἐννέπω: ποιητ. ἀντὶ ἐνέπω.

French (Bailly abrégé)

ou ἐνέπω;
impf. ἔννεπον;
1 dire, raconter : τινί τι, dire qch à qqn ; ἄνδρα μοι ἔννεπε Μοῦσα OD Muse, dis-moi l’homme, càd la vie (les actions, etc. d’Ulysse) ; avec un relat. τίς ἄριστος ἔην, σύ μοι ἔννεπε, Μοῦσα IL Muse, dis-moi qui était le plus brave ; abs. faire des récits, raconter des nouvelles : πρὸς ἀλλήλους OD les uns aux autres;
2 parler en gén. : πρός τινα, τινά, adresser la parole à qqn, interpeller qqn ; τινά, avec l’inf. ordonner à qqn de, etc.
Étymologie: p. *ἐνϜέπω, de la R. Ϝεπ, parler ; v. εἶπον.

English (Slater)

ἐννέπω
   1 say, tell
   a abs. ὣς ἔννεπεν (O. 1.86) ὣς ἤνεπε (N. 10.79) ὣς φάτο Κρονίδαις ἐννέποισα θέα (Tricl.: ἐνεπ. codd.) (I. 8.45)
   b followed by direct speech ἔννεπε δ' εὐθὺς Ἀπόλλων (O. 8.41)
   c c. acc. tell of ἐνέποι κεν Καλλιμάχῳ λιπα ρὸν κόσμον Ὀλυμπίᾳ (O. 8.82) μαθὼν δέ τις ἀνερεῖ, εἰ πὰρ μέλος ἔρχομαι ψάγιον ὄαρον ἐννέπων (i. e. cogn. acc. utter ) (N. 7.69)
   d c. (acc. &) inf. κεῖνος αἰνεῖν καὶ τὸν ἐχθρὸν παντὶ θυμῷ σύν τε δίκᾳ καλὰ ῥέζοντ' ἔννεπεν (P. 9.96) βελέων ὑπὸ ῥιπαῖσι κείνου φαιδίμαν γαίᾳ πεφύρσεσθαι κόμαν ἔνεπεν (byz.: ἔννεπεν codd.) (N. 1.69) ἐλᾷ δὲ καὶ τέσσαρας ἀρετὰς ὁ θνατὸς αἰών, φρονεῖν δ' ἐνέπει τὸ παρκείμενον (N. 3.75)
   e c. indir. quest. δέρμα λαμπρὸν ἔννεπεν, ἔνθα νιν ἐκτάνυσαν Φρίξου μάχαιραι (P. 4.242)
   f c. ὅτι & ind. ἔννεπε κρύφα τις ὅτι τάμον (O. 1.47)
   g call c. dupl. acc. ἀγώνων ἄπο, τοὺς ἐνέποισιν ἱερούς (N. 6.59) ἦν ὅτε σύας Βοιώτιον ἔθνος ἔνεπον fr. 83.
   h ο]ὐκ ἐννέπει[ fr. 60b. 15.

Spanish (DGE)

v. ἐνέπω.

Greek Monolingual

ἐννέπω (Α)
άλλ. τ. αντί ενέπω.

Greek Monotonic

ἐννέπω: επιτετ. αντί ἐνέπω.

Russian (Dvoretsky)

ἐννέπω: эп.-поэт. = ἐνέπω.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: say, recount, announce (Il.). On the meaning Fournier Les verbes "dire" 47f.
Other forms: Aor. ἐνισπεῖν, ipv. pl. ἔσπετε (ep.), fut. ἐνισπήσω (ε 98), ἐνίψω (Η 447; for *ἐνέψω? Chantraine Gramm. hom. 1, 443), new present ἐνίπτω (Pi. P. 4, 201; cf. s. ἐνιπή)
Compounds: Also with preverb: ἐξ-, προσ-, παρ- etc.
Derivatives: ἄσπετος (s. v.); also θεσπέσιος, θέσπις (s. vv.). Note προσ-εψία (cod. -ιά; leg. -ις?) προσαγόρευσις H. - On ἐνοπή s. v.
Origin: IE [Indo-European] [897] *sekʷ- say
Etymology: The imperative ἔννεπε is identical with Lat. inseque, insece say, recount (with inquam, inquit); -νν- in this form metrical lengthening? (Solmsen Unt. 35, Chantraine Gramm. hom. 1, 100f.); or Aeolic assimilation from -νσ- (e. g. Schulze Q. 128 A. 2, 173, Lejeune Traité de phon. 110; also Schwyzer 300)? The zero grade of (σ)επ- (IE sekʷ̯-) in the aorist ἐνι-σπ-εῖν (ipv. ἔσπετε < *ἔν-σπ-ετε). On the preverb ἐν- Chantraine Rev. de phil. 68, 117, Schwyzer-Debrunner 457. A verbal noun is OIr. insce discourse < IE *en(i)-skʷ̯-iā; further in Celtic, e. g. OWelsh hepp inquit. In Lith. (dial.) sekù, sèkti (further in Balto-Slavic replaced by Lith. sakaũ, -ýti say, Russ. sočítь indicate). Here also in Germanic OWNo. segja, OS seggian etc. (OHG sagēn is innovation), PGm. pres. *saʒi̯ō < *saʒu̯i̯ō, IE *sokʷéi̯ō . Cf. W.-Hofmann s. inquam.