ζείδωρος
λίγεια μινύρεται θαμίζουσα μάλιστ' ἀηδών → the sweet-voiced nightingale mourns constantly, the sweet-voiced nightingale most loves to warble
English (LSJ)
ον, A zea-giving (Plin.HN18.82, EM410.6), as epithet of the earth, ζείδωρος ἄρουρα Il.2.548, Od.3.3, Hes.Op.173; ζ. ἀρδμός Nonn.D.26.185: c. gen., ζ. ὀπώρης ἀχράς AP9.4 (Cyllen.): also in late Prose, Hld.9.22 (ζε (ϝ) έ-δωρος, cf. ζέα). II some authors derived it from ζάω,= βιόδωρος (so expld. by Hsch.), life-giving, Ἀφροδίτη Emp.151; Ἠέλιος Nonn.D.12.23, cf. 22.276. ζείζιν, mamma, Gloss.
German (Pape)
[Seite 1137] Getreide, d. i. Frucht, Nahrung spendend, ἄρουρα, Il. 2, 548 u. oft, wie Hes. Nach Plut. amator. 13 nannte Empedocl. auch die Aphrodite so. Die Erkl. des Hesych. βιόδωρος hat verleitet an ζήδωρος zu denken.
Greek (Liddell-Scott)
ζείδωρος: -ον, ὁ παρέχων ζειάς, ὡς ἐπίθ. τῆς γῆς, ζείδωρος ἄρουρα, γόνιμος γῆ, Ἰλ. Β. 548, Ὀδ. Γ. 3, Ἡσ.· ζ. ἀρδμὸς Νόνν. Δ. 26, 185· μετὰ γεν., ἀχρὰς... ζ. ὀπώρης Ἀνθ. Π. 9. 4. ΙΙ. τινὲς τῶν συγγραφέων φανερῶς παρῆγον τὴν λέξιν ἐκ τοῦ ζάω, = βιόδωρος, ὁ παρέχων ζωήν, Ἀφροδίτη Ἐμπεδ. παρὰ Πλουτ. 2. 756E· ἐφετμὴ Νόνν. Ἰω. 12, ἴδε 49. - Πρβλ. Ἡσύχ., Εὐστ. 283. 18.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui procure de l’épeautre ; fécond;
2 (par confus. avec ζάω) qui donne la vie (Aphrodite).
Étymologie: ζειά, δωρέομαι.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ζείδωρος, -ον)
αυτός που παρέχει ζωή, ο ζωοδότης, ο ζωογόνος («ζείδωρος Ἠέλιος», Νόνν.)
αρχ.
(για τη γη), γόνιμος («ζείδωρος ἄρουρα», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ζειά + -δωρος (< δώρον), πρβλ. πλουσιό-δωρος, φιλό-δωρος. Βλ. και ετυμολογία της λ. ζειά.
Greek Monotonic
ζείδωρος: -ον (δῶρον), αυτός που παρέχει «ζειά» δηλ. σιτηρά με την ευρεία έννοια· ως επίθ. της γης· ζείδωρος ἄρουρα, γη που είναι παραγωγική σε σιτηρά, σε Όμηρ.
Russian (Dvoretsky)
ζείδωρος: ζάω дарующий жизнь, жизнетворный (Ἀφροδίτη Emped. ap. Plut.).
ζειά дающий полбу, т. е. хлебородный (ἄρουρα Hom., Hes.; ὀπώρα Anth.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ζείδωρος -ον [ζειά, δῶρον of ζωή, δῶρον] graangevend:; ζ. ἄρουρα graangevend land Od. 3.3; levengevend van Aphrodite. Emp. B 151.
Middle Liddell
ζεί-δωρος, ον δῶρον
zea-giving, as epithet of the earth, ζείδωρος ἄρουρα fruitful corn-land, Hom.
