κίναιδος

English (LSJ)

[ῐ], ὁ,
A catamite, Pl.Grg.494e, etc.: generally, lewd fellow, Herod.2.74, PSI5.483.1 (iii B.C.), Arcesil. ap. Plu.2.126a.
2 public dancer (?), PTeb.208 (i B.C.), perh. also CIG4926 (Philae).
3 pl., κίναιδοι = obscene poems, D.L.9.110.
II a sea fish, sea-fish, Plin.HN32.146.
III = κιναίδιον, Gal.12.740,800.

German (Pape)

[Seite 1439] ὁ (von κινέω wie κίναδος, ohne daß an eine Zusammensetzung κινεῖν τὴν αἰδῶ, oder gar κενὸς τῆς αἰδοῦς zu denken), ein Mensch, der widernatürliche Unzucht treibt u. mit sich treiben läßt, übh. unzüchtiger, verworfener Mensch; die VLL. erkl. ἀσελγής, μαλακός; Plat. Gorg. 494 u. Sp., wie Luc. as. 35 (fem.); Plut. de san. tuend. p. 381 μηδὲν διαφέρειν ὄπισθέν τινα ἢ ἔμπροσθεν εἶναι κίναιδον. – Ein Seefisch, Opp. Hal. 1, 127, Schneider. – Ein Edelstein, Arr. Ind. 8, 8.

Greek (Liddell-Scott)

κίναιδος: ῐ, ὁ, Λατ. cinaedus, pathicus, ὡς τὸ καταπύγων· καθόλου αἰσχρός, κακοήθης ἄνθρωπος, Πλάτ. Γοργ. 494Ε, Πλούτ. 2. 126Α. 2. πληθ., ποιήματα αἰσχρά, κακοηθείας περιέχοντα, Διογ. Λ. 9. 110. ΙΙ. εἶδος θαλασσίου ἰχθύος, cinaedus, παρὰ Πλιν. 32. 53. ΙΙΙ. μαργαρίτης, Ἀρρ. Ἰνδ. 8. 8.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ, ἡ)
infâme débauché, inverti.
Étymologie: DELG mot familier et pop., de κινέω, αἰδοῖα.

Greek Monolingual

ο (ΑΜ κίναιδος)
ο άντρας που συνουσιάζεται με άντρα, ο παθητικός ομοφυλόφιλος, πούστης

Greek Monotonic

κίναιδος: [ῐ], ὁ, Λατ. cinaedus, λάγνος, ασελγής άνθρωπος, σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

κίναιδος: ὁ и ἡ
1) распутник, развратник Plat., Arst., Plut.;
2) pl. непристойные стихи Diog. L.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: lewd man, catamite (Pl., Herod.),
Compounds: In compp., e. g. κιναιδολογέω (Str.); name of a sea fish (Plin.), a bird (= κιναίδιον Gal.).
Derivatives: κιναίδιον (κιναίδιος) name of the ἴυγξ (H., Phot.), the wagtail (sch.) etc., κιναιδίας m. stone, found in the fish κίναιδος (Plin.), κιναιδία lewdness (Aeschin.), κιναιδώδης like a cinaedus (sch.); κιναιδίζω be a cinaedus (Antioch. Astr.) with κιναίδισμα (Eust.), also κιναιδεύομαι (sch.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Unexplained. Acc. to Archigenes (ap. Gal. 12, 800) Syrian. Prob. Pre-Greek.

Middle Liddell

κῐ́ναιδος, ὁ,
Lat. cinaedus, a lewd fellow, Plat.

Frisk Etymology German

κίναιδος: {kínaidos}
Grammar: m.
Meaning: unzüchtiger Mensch, Wüstling (Pl., Herod., Pap. usw.),
Composita : auch in Kompp., z. B. κιναιδολογέω (Str.), N. eines Meerfisches (Plin.), eines Vogels (= κιναίδιον, Gal.).
Derivative: Davon κιναίδιον (-ιος) N. der ἴυγξ (H., Phot.), der Bachstelze (Sch.) usw., κιναιδίας m. Stein, [[der im Fische κίναιδος gefunden wurde]] (Plin.), -ία Unzucht (Aeschin., spät), -ώδης ‘nach der Art eines κ.’ (Sch.); κιναιδίζω ‘κ. sein’ (Antioch. Astr.) mit κιναίδισμα (Eust.), auch -δεύομαι (Sch.).
Etymology : Nicht befriedigend erklärt. Nach Archigenes (ap. Gal. 12, 800) syrisch. Fick BB 28, 101 zieht es als pruriens zu -κναίω ‘zerschaben, -reiben’, zunächst aus einem Adv. *κιναιδόν wie βάδος Marsch aus βαδόν (?).
Page 1,854