ignarus

Latin > English (Lewis & Short)

ignārus: a, um (also, ‡ ignarures ἀγνοοῦντες, Gloss. Philox.; v. gnarus
I init.), adj. in-gnarus, like ignavus, ignotus, from the negative in and gnavus, gnotus, ignorant of a thing, not knowing, unacquainted with, inexperienced, unaware (syn.: inscius, nescius, insciens).
I Lit. (freq. and class.); constr. usu. with the gen.; less frequently with a rel.-clause, with acc. and inf., with inf. alone, or absol.
   (a)    With gen.: ait se peregrinum esse, hujus ignarum oppidi, Plaut. Poen. 3, 3, 43: imprudens harum rerum ignarusque omnium, Ter. Eun. 1, 2, 56: audi, ne te ignarum fuisse dicas meorum morum, id. Ad. 2, 1, 6; id. Hec. 4, 4, 53: ignara artis meretriciae, id. Heaut. 2, 1, 14: oratorem ne physicorum quidem esse ignarum volo, Cic. Or. 34, 119; cf.: physicae rationis ignari, id. N. D. 2, 21, 54: ignarus si sit facundiae ac poliendae orationis, id. de Or. 1, 14, 63: alicujus rei ignarus atque insolens, id. ib. 1, 48, 207: magna pars Pisonis ignari, i. e. not knowing him, Tac. H. 4, 50; cf.: alter alterius ignarus, Plin. 11, 30, 36, § 109: ignara puella mariti, Hor. Ep. 2, 1, 132: formica haud ignara ac non incauta futuri, id. S. 1, 1, 35.—Of inanim. and abstr. things: qui gurges aut quae flumina lugubris Ignara belli, Hor. C. 2, 1, 34; Stat. S. 2, 2, 149: non ignara philosophiae grammatice, Quint. 1, 4, 4: ignara hujusce doctrinae loquacitas, id. 12, 2, 20.—
   (b)    With rel. clause: ignari, quid gravitas, quid integritas ... quid denique virtus valeret, Cic. Sest. 28, 60; id. Top. 20, 75: cum quid ageretur in locis reliquis, essent ignari, Hirt. B. G. 8, 43, 2: haud ignari quanta invidiae immineret, tempestas, Liv. 3, 38, 6: quo essent in loco ignari, Quint. 8, 3, 4.—
   (g)    With acc. and inf.: quamquam non sumus ignari multos studiose contra esse dicturos, Cic. Tusc. 2, 1, 3: ignari venisse dictatorem, Liv. 8, 36, 2; 21, 22, 1: ignarus, non omnes esse rogandos, Ov. M. 6, 263: non quidem sibi ignarum, posse argui quod, etc., i. e. he well knew, Tac. A. 4, 8.—
   (d)    With inf. alone: placito ignara moveri Atropos, Stat. Th. 3, 67.—（ε) Absol.: tu me ignaro nec opinante, inscio notes et tuos et tuorum amicorum necessarios, etc., Cic. Planc. 16, 40: ubi imperium ad ignaros pervenit, etc., Sall. C. 51, 27; id. J. 91, 1; cf. id. Quint. 20, 64: obpressit igitur necopinantes ignarosque omnes Perseus. Liv. 40, 57, 1: si quis laudat Arelli Sollicitas ignarus opes, Hor. S. 2, 6, 79: quisnam ignarum nostris deus appulit oris? Verg. A. 3, 338.—Sup.: Ba. An nescis quae sit haec res? Si. Juxta cum ignarissimis, Plaut. Ps. 4, 7, 62.—
II Transf. *
   A Unmindful, regardless of any thing: o socii (neque enim ignari sumus ante malorum), O passi graviora, etc., Verg. A. 1, 198.—
   B Pass. (like gnarus), not known, unknown, = ignotus (mostly poet.; not in Cic.): ignarus aeque (ac nescius) utroqueversum dicitur, non tantum qui ignorat, sed et qui ignoratur. Sallustius: more humanae cupidinis ignara visundi. Vergilius (A. 10, 706), Gell. 9, 12, 20 sq.; cf. Non. 129, 18 sq.: mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant, Sall. J. 18, 6: quibus agrestis vita est, circumscriptio ignara est et fraus, Sen. de Ira, 3, 2: quem (amorem) non Fors ignara dedit, sed saeva Cupidinis ira, unknown, obscure, Ov. M. 1, 453. —
   (b)    With dat.: pauci interiere: plerosque velocitas et regio hostibus ignara tutata sunt, Sall. J. 52, 4; cf. Tac. A. 2, 13: jamque aderat Theseus, proles ignara parenti, Ov. M. 7, 404: non quidem sibi ignara, quae de Silano vulgabantur, Tac. A. 3, 69.—Sup.: quaedam (sidera) sunt aliis omnino ignarissima, Gell. 14, 1, 13.