facultas

Latin > English (Lewis & Short)

făcultas: ātis (
I gen. plur.: facultatum, Cic. Off. 1, 9, 29 al.: facultatium, Dig. 32, 1, 78, § 1; Col. 1, 4, 8), f. facul, facilis; cf.: difficultas, simultas, capability, possibility, power, means, opportunity; skill, ability to do any thing easily (class.; syn.: dotes, virtutes, ingenium, indoles).
I Lit.: facultates sunt, aut quibus facilius fit, aut sine quibus aliquid confici non potest, Cic. Inv. 1, 27, 41.—Constr. with gen., ad, ut, inf., or absol.
   (a)    With gen. of gerund.: facultas pariendi, Ter. And. 1, 4, 5: summa copia facultasque dicendi, Cic. Quint. 2, 8: sibi facultatem dicendi parare, Quint. 11, 2, 49: Miloni manendi nulla facultas, Cic. Mil. 17, 45: suscipiendi maleficii, id. Rosc. Am. 33, 92: laedendi, id. Fl. 8, 19: redimendi, id. de Imp. Pomp. 7, 18: facultatem judicandi facere, id. Verr. 2, 2, 73, § 179 et saep.—So with ellipsis of dicendi: extemporalis facultas, of extemporaneous speaking, Suet. Aug. 84; cf.: facultas summa, Plin. Ep. 1, 20, 18; id. ib. 6, 29, 5.—With a gen. subst.: talium sumptuum facultatem fructum divitiarum putat, Cic. Off. 2, 16, 56: quod reliquis fugae facultas daretur, Caes. B. G. 1, 32 fin.: Demostheni facultatem defuisse hujus rei, Quint. 6, 3, 2: si facultas tui praesentis esset, if I could but meet you face to face, Planc. in Cic. Fam. 10, 4: facultates medicamentorum, virtue, efficacy, Cels. 5 praef. init.; id. ib. 17.—
   (b)    With ad: ne irato facultas ad dicendum data esse videatur, Cic. Font. 10, 22 (6, 12); cf.: ad explicandas tuas litteras, id. Rep. 1, 9; and: ad ducendum bellum, Caes. B. G. 1, 38, 4.— In plur.: ingenii facultates, Cic. Att. 3, 10: multae mihi ad satis faciendum reliquo tempore facultates dabuntur, Cic. Clu. 4, 10.—Rarely with dat.: si facultas sit alendis sarmentis, Col. 4, 29, 1.—
   (g)    With in: modica in dicendo facultas, Suet. Galb. 3. —
   (d)    With ut: nonnumquam improbo facultas dari, ut, etc., Cic. Caecin. 25, 71; id. Rab. Perd. 6, 18: L. Quintius oblatam sibi facultatem putavit, ut, etc., id. Clu. 28, 77; id. Fam. 1, 7, 4: erit haec facultas in eo, quem volumus esse eloquentem, ut, etc., id. Or. 33, 117.—（ε) With inf. (post-Aug. and very rare): nobis saevire facultas, Stat. Th. 4, 513; 12, 36; Val. Fl. 3, 16; Auct. B. Afr. 78.—（ζ) Absol.: cave quicquam, quod ad meum commodum attineat, nisi maximo tuo commodo et maxima tua facultate cogitaris, Cic. Q. Fr. 3, 9, 4: urges istam occasionem et facultatem, id. Fam. 7, 8, 2: poëtica quaedam, id. Rep. 1, 14: facultas ex ceteris rebus comparata, id. de Or. 2, 12, 50: si facultas erit, id. de Inv. 1, 46 fin.; cf.: hinc abite, dum est facultas, while you can, Caes. B. G. 7, 50 fin.: quoad facultas feret, Cic. Inv. 2, 3, 10.
II Transf., concr., for copia, opes, a sufficient or great number, abundance, plenty, supply, stock, store; plur., goods, riches, property (syn.: opes, bona, silva, divitiae, fortunae, copia, vis).
   (a)    Sing.: nummorum facultas, Cic. Quint. 4, 16: cujus generis (virorum) erat in senatu facultas maxima, id. Sull. 14, 42: facultas vacui ac liberi temporis, id. de Or. 3, 15, 57: omnium rerum, quae ad bellum usui erant, summa erat in eo oppido facultas, Caes. B. G. 1, 38, 3: navium, id. ib. 3, 9, 6: si facultas ejus succi sit copiosior, Col. 12, 38, 8 al.: pro facultate quisque, in proportion to his ability or wealth, Suet. Aug. 29.—
   (b)    Plur.: anquirunt ad facultates rerum atque copias, ad potentiam, etc., Cic. Off. 1, 3, 9: mutandis facultatibus et commodis, id. ib. 2, 4, 15: facultates commodorum praetermittere, id. Att. 1, 17, 5: me tuae facultates sustinent, id. Q. Fr. 1, 3, 7: videndum ne major benignitas sit quam facultates, id. Off. 1, 14, 42: facultates ad largiendum magnas comparasse, Caes. B. G. 1, 18, 4: facultates patrimonii nostri aliis relinquemus, Quint. 6 praef. § 16: Gaius attritis facultatibus urbe cessit, Suet. Galb. 3: modicus facultatibus, Plin. Ep. 6, 32, 2 et saep.: Tantas videri Italiae facultates, ut, etc., supplies, resources, Caes. B. G. 6, 1, 3; with copia, id. B. C. 1, 49, 2: ministrare alicui de facultatibus suis, Vulg. Luc. 8, 3: qui facultates suas suspectas habet, i. e. doubts his own solvency, Gai. Inst. 2, 154.

Latin > French (Gaffiot 2016)

făcultās,⁸ ātis, f. (facul),
1 faculté, facilité, possibilité, capacité : copia facultasque dicendi Cic. Quinct. 8, abondance et facilité de parole ; alicui liberalitatis facultatem dare Cic. Mur. 42, donner à qqn la possibilité d’être généreux ; vacui ac liberi temporis Cic. de Or. 3, 57, possibilité de loisir et d’indépendance : alicui facultatem judicandi facere Cic. Verr. 2, 2, 179, donner à qqn la possibilité de juger ; alicui facultatem ad dicendum dare Cic. Font. 22, donner à qqn le pouvoir de parler ; alicui facultatem dare, offerre, ut Cic. Cæc. 71 ; Clu. 77, donner, offrir la possibilité de ; res facultatem habet ut Cic. Fam. 1, 7, 4, les circonstances comportent la possibilité que ; erit hæc facultas in eo, ut Cic. Or. 117, il aura cette faculté de || [avec inf.] B. Afr. 78 ; Stat. Th. 4, 513 ; 12, 36 || si facultas erit Cic. Inv. 1, 86, quoad facultas feret Cic. Inv. 2, 10, si c’est possible, dans la mesure du possible ; dum est facultas Cæs. G. 7, 50, 6, pendant que c’est possible
2 [en part.] facultas dicendi et facultas seul, talent oratoire, faculté oratoire : Cic. de Or. 1, 218 ; Br. 303, etc. ; extemporalis Suet. Aug. 84, faculté d’improvisation
3 facilité de se procurer, abondance de, provision de : facultas argumentationum petitur ex his locis Cic. Part. 98, on tire la provision d’arguments nécessaire de ces lieux communs, cf. Cic. de Or. 2, 215 ; sine ulla facultate navium Cic. Verr. 2, 5, 6, sans navires à leur disposition, cf. Cæs. G. 1, 38, 3 ; 3, 9, 6 ; 3, 12, 3, etc. || [plur.] ressources : facultates ingenii, consilii, gratiæ Cic. Att. 3, 10, 2, ressources de talent, de prudence, de crédit ; Italiæ Cæs. G. 6, 1, 3, les ressources de l’Italie ; [en part.] facultés, moyens, richesses : videre ne major benignitas sit quam facultates Cic. Off. 1, 42, veiller à ce que la générosité ne dépasse pas les moyens, cf. Q. 1, 3, 7 ; etc. gén. pl. facultatum Cic. Off. 1, 29, etc. ; facultatium Paul. Dig. 32, 78, 1.