Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

inhibeo

From LSJ
Revision as of 09:26, 15 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (3_7)

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22

Latin > English (Lewis & Short)

ĭn-hĭbĕo: ŭi, ĭtum, 2, v. a. in-habeo,
I to lay hold of a thing, in order to keep it back or to put it forward.
I To keep back, restrain, curb, check.
   A Lit.: tela, Verg. A. 12, 693; Liv. 30, 10, 15: crudelissimas manus, Petr. 105: frenos, Liv. 1, 48, 6: equos, Ov. M. 2, 128: cruorem, id. ib. 7, 849: alvum, Plin. 19, 8, 40, § 2: remos, to cease rowing, Quint. 12 prooem. § 4: inhibere, or inhibere remis, or inhibere remis puppim, or inhibere retro navem, to row the ship backwards without turning it round; cf.: inhibere est verbum totum nauticum: sed arbitrabar sustineri remos, cum inhibere essent jussi remiges. Id non esse ejusmodi, didici heri ... non enim sustinent, sed alio modo remigant: id ab ἐποχῇ> remotissimum est, Cic. Att. 13, 21, 3. (Cicero himself has used the term in the incorrect signif. here found fault with: Ut concitato navigio, cum remiges inhibuerunt, retinet tamen ipsa navis motum et cursum suum, intermisso impetu pulsuque remorum, Cic. de Or. 1, 33, 153.) In the foll. passages it is used in its proper acceptation: cum divellere se ab hoste cupientes inhiberent Rhodii, Liv. 37, 30, 10: ite cessim inhibete remis, et a bello discedite, Just. 2, 12: Tyrii inhibentes remis aegre evellere navem quae haerebat, Curt. 4, 4: retro navem inhibere, Liv. 26, 39, 12: postquam inhibent remis puppes, Luc. 3, 659.—
   B Transf., to restrain, hinder, prevent, inhibit: impetum victoris, Liv. 39, 21, 10: facinus, Petr. 108: urentis oculos, blasting or evil eyes, Pers. 2, 34.—
   (b)    Ab aliqua re: a turpi mente inhibere probro, Cat. 91, 4.—
   (g)    With quominus: nec tamen potuit inhibere (Cato), quominus Romae quoque ponerentur (statuae), Plin. 34, 6, 14, § 31.—
   (d)    With inf.: inhibentur rectum agere cursum, Plin. 2, 16, 13, § 69: inhibenda tamen est (mater mori), Sen. Herc. Oet. 1030; Quint. 10, 1, 18. —
II Sometimes in the sense of adhibere, exercere, to set in operation, to practise, perform, use, employ: hocine hic pacto potest inhibere imperium magister, exert authority, Plaut. Bacch. 3, 3, 43: utrum fontine an Libero imperium te inhibere mavis? id. Stich. 5, 4, 17: imperium in deditos, Liv. 36, 28, 5: imperium si quis inhiberet, id. 3, 50, 12: neque animis ad imperium inhibendum imminutis, id. 3, 38, 1: eadem supplicia alicui, to inflict the same punishment on one, Cic. Phil. 13, 18, 37; cf. coërcitionem, to inflict, Liv. 4, 53, 7.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ĭnhĭbĕō,¹⁰ bŭī, bĭtum, ēre (in et habeo), tr.,
1 retenir, arrêter, aliquem, qqn : Cic. Verr. 2, 5, 163 ; equos Ov. M. 2, 128, des chevaux ; impetum Liv. 30, 21, 10, arrêter un élan || verecundia inhibemur... credere Quint. 10, 1, 18, une pudeur nous empêche de croire..., cf. Plin. Min. Ep. 2, 13, 10 ; non inhibere quominus Plin. 34, 31, ne pas empêcher de
2 [t. de marine] ramer en arrière, à rebours : Cic. Att. 13, 21, 3 ; Curt. 4, 4, 9 ; Liv. 37, 30, 10 ; retro navem Liv. 26, 39, 12, ramener un vaisseau en arrière, cf. Luc. 3, 659
3 appliquer : supplicium alicui Cic. Phil. 13, 37, infliger un supplice à qqn ; imperium Pl. Bacch. 448, exercer son autorité, cf. Liv. 3, 50, 12 ; imperium in deditos Liv. 36, 28, 5, exercer son autorité souveraine sur des peuples rendus à merci.

Latin > German (Georges)

in-hibeo, buī, bitum, ēre (in u. habeo), I) einhalten, Einhalt tun, anhalten, hemmen, hindern, abhalten, zurückhalten, a) im allg.: alqm, Cic. u.a.: in der Rede unterbrechen, Curt.: boves, Colum.: equos, Ov.: copias barbarorum, Suet.: tela, Liv.: frenos, Liv.: übtr., impetum victoris, Liv.: si te illius acerba imploratio et vox miserabilis non inhibebat, Cic.: posse (te) a turpi mentem inhibere probro, Catull.: m. folg. Infin., velut tacitā quādam verecundiā inhibemur plus nobis credere, Quint. 10, 1, 18; vgl. Plin. 2, 69: m. folg. ne od. quin od. guo minus u. Konj., manu suos inhibens, ne... capesserent proelium, Curt.: eo se inhibitum ac remollitum, quo minus... in praecipitium propelleret, Suet.: inhiberi nullo modo potuit, quin decimare velle perseveraret, Suet.: nec tamen potuit inhibere, quo minus (statuae) Romae ponerentur, Plin. 34, 31. – b) als naut. t. t., inhibere (puppim) remis, Lucan. u. Curt., od. bl. inhibere (sc. navem remis), Cic., od. navem retro inhibere, Liv., nach dem Hinterdeck zu rudern, ohne zu wenden, rückwärts rudern, um den Schein der Flucht zu vermeiden. – II) hinhalten, übtr., gegen jmd. in Anwendung bringen, anwenden, gebrauchen, ausüben, modum, Liv.: damnum (Geldstrafe usw.), Liv.: imperium (Amtsgewalt), Liv.: supplicia alci, Cic.: imperium (Landeshoheit) in deditos, Liv.