Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

ζωγραφικός

From LSJ

Νέµουσι δ' οἴκους καὶ τὰ ναυστολούµενα ἔσω δόµων σῴζουσιν, οὐδ' ἐρηµίᾳ γυναικὸς οἶκος εὐπινὴς οὐδ' ὄλβιος → They manage households, and save what is brought by sea within the home, and no house deprived of a woman can be tidy and prosperous

Euripides, Melanippe Captiva, Fragment 6.11
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ζωγρᾰφικός Medium diacritics: ζωγραφικός Low diacritics: ζωγραφικός Capitals: ΖΩΓΡΑΦΙΚΟΣ
Transliteration A: zōgraphikós Transliteration B: zōgraphikos Transliteration C: zografikos Beta Code: zwgrafiko/s

English (LSJ)

ζωγραφική, ζωγραφικόν, skilled in painting, Pl.Tht.145a, X.Smp.4.21: ἡ ζωγραφική (sc. τέχνη) the art of painting, D.S.14.46; connected with painting, used by painters, γένη BGU10.11 (ii A.D.); ἀσβολή Dsc.5.162. Adv. ζωγραφικῶς S.E.M.11.255.

German (Pape)

[Seite 1142] ή, όν, im Malen erfahren, Plat. Theaet. 145 a; ἡ ζ., sc. τέχνη, Malerkunst, D. Sic. 14, 46; ζωγραφικῶς, Schol. Il. 3, 327.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
habile à peindre ; ἡ ζωγραφική (τέχνη) l'art de la peinture.
Étymologie: ζωγράφος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ζωγραφικός -ή -όν [ζωγραφία] bedreven in schilderen.

Russian (Dvoretsky)

ζωγρᾰφικός: умеющий писать с натуры, искусный в живописи Plat.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM ζωγραφικός, -ή, -όν) ζωγράφος
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη ζωγραφιά ή στον ζωγράφο, αυτός που χρησιμοποιείται ή ανήκει στη ζωγραφική («έργα ζωγραφικά»)
2. το θηλ. ως ουσ. η ζωγραφική
(ενν. τέχνη)
μία από τις εικαστικές τέχνες, που έχει ως έργο την αναπαράσταση πάνω σε μια επιφάνεια προσώπων, ζώων ἡ πραγμάτων
νεοελλ.
1. αυτός που περιγράφει κάτι ζωηρά, πιστά, ο παραστατικός
2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα ζωγραφικά
η αμοιβή του ζωγράφου για την εκτέλεση ενός ζωγραφικού πίνακα
αρχ.
αυτός που είναι έμπειρος στο ζωγράφισμα.
επίρρ...
ζωγραφικά και ζωγραφικώς (AM ζωγραφικῶς)
από ζωγραφική άποψη ή κατά ζωγραφικό τρόπο, ζωγραφιστά.

Greek Monotonic

ζωγρᾰφικός: -ή, -όν, αυτός που διαθέτει επιτηδειότητα ή ταλέντο στη ζωγραφική, σε Πλάτ., Ξεν.

Greek (Liddell-Scott)

ζωγρᾰφικός: -ή, -όν, ἔμπειρος πρὸς τὸ ζωγραφεῖν, Πλάτ. Θεαιτ. 145Α, Ξεν. Συμπ. 4, 21· ἡ ζωγραφικὴ (ἐνν. τέχνη), ἡ τέχνη τοῦ ζωγραφεῖν, Διόδ. 14. 46. - Ἐπίρρ. -κῶς, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 11. 255.

Middle Liddell

ζωγρᾰφικός, ή, όν
skilled in painting, Plat., Xen. [from ζωγράφος