προβουλεύω

English (LSJ)

Aeol. προβολλεύω (q.v.),

   A contrive or concert measures before, ὅπως μηδὲν δεήσει Th.3.82; ὅπως ἂν ῥήϊστα ἐσχηματις μένος ᾖ Hp. Art.52; opp. μετανοέω, Democr.66 (Med.); μὴ προβουλεύσας without premeditation, Arist.EN1135b20:—Med., debate, consider first, τι Hdt.1.133: abs., X.Cyr.4.3.17, Arist.EN1135b10; πρὸς ἕκαστα Hp. Prog.1:—Pass., τὸ προβεβουλευμένον Arist.EN1112a15.    2 of the βουλή at Athens and elsewh., frame or pass a προβούλευμα, X.HG1.7.7; ἡ βουλὴ ταῦτα προὐβεβουλεύκει D.19.34; ἐξιέναι τοὺς ἱππέας προεβούλευσεν ἡ βουλή Id.21.162; τὴν βουλὴν προβουλεύσασαν ἐξενεγκεῖν εἰς τὸν δῆμον IG12.66.17, 110.37; of a board of πρόβουλοι, π. περί τινος Th.8.1, Arist.Pol.1298b30; of the Spartan γερουσία, Plu. Agis 11; τὸ προβεβουλευμένον, = Lat. senatusconsultum, Plb.6.16.2: impers. in Pass., προβεβούλευται ὅπως ἂν .. it has been decreed that... Ar.Ec.623; τῇ βουλῇ προβεβ., c.acc. et inf., X.HG7.1.2.    3 award by a προβούλευμα, τούτων τῶν προβεβουλευμένων . . δωρειῶν D.18.53.    II to have the chief voice in counsel, X.Cyr.8.7.9.    III π. τινός deliberate for one, provide for his interest, Ar.Eq.1342, X.An.3.1.37; τοῦ δήμου for or before the people, Arist.Pol.1299b33.    IV Med., make up one's mind beforehand, prejudge a case, Hp.Fract. 1.

German (Pape)

[Seite 713] voraus berathen, im Ggstz von ἐπιβουλεύω, Thuc. 3, 82; vgl. 8, 1, ἀρχήν τινα πρεσβυτέρων ἀνδρῶν ἑλέσθαι, οἵ τινες περὶ τῶν παρόντων ὡς ἄν καιρὸς ᾖ προβουλεύσουσι; u. so gew. vom Rath zu Athen, einen vorläufigen Beschluß, προβούλευμα fassen, der nachher dem Volke zur Genehmigung vorgelegt wird; Ar. Equ. 1339; προβεβούλευται, Eccl. 623; Xen. Hell. 7, 1, 2; Dem. 19, 34 u. öfter bei den Rednern, τὸ προβεβουλευμένον ὑπὸ τῆς βουλῆς, Pol. 6, 16, 2; – τινός, berathschlagen für Einen, Xen. An. 3, 1, 37 u. Sp. – Bei Arist. pol. 4, 15 ein πρόβουλος sein. – Med., Her. 1, 133, Xen. Cyr. 4, 3, 17, καὶ προνοεῖν Mem. 2, 10, 3.

Greek (Liddell-Scott)

προβουλεύω: βουλεύω, σκέπτομαι πρότερον, προνοῶ, προμελετῶ, ὅπως μηδὲν δεήσοι Θουκ. 3. 82, πρβλ. Ἱππ. π. Ἄρθρ. 819· μὴ προβουλεύσας, χωρὶς νὰ σκεφθῇ πρότερον, οὐχὶ μετὰ σκέψιν, ἄνευ προμελέτης, Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 5. 8, 8. ― Μέσ., συζητῶ, συσκέπτομαι πρῶτος ἢ πρότερον ἄλλου, τι Ἡρόδ. 1. 133· ἀπολ., Ξέν. Κύρ. 4. 3, 17, Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 5. 8, 5· πρός τι Ἱππ. 36. 24· ― Παθητ., τὸ προβεβουλευμένον Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 3. 2, 17. 2) ἐπὶ τῆς Ἀθήνησι βουλῆς, κρίνω καὶ ἀποφασίζω προκαταρκτικῶς, ἀποφαίνομαι διὰ προβουλεύματος, Ξεν. Ἑλλ. 1. 7, 7· ἡ βουλὴ ταῦτα προβεβούλευκε Δημ. 351, 20· προεβούλευσεν ἡ βουλὴ ἐξιέναι ὁ αὐτ. 567. 3· τὴν δὲ βουλὴν προβουλεύσασαν ἐκκλησίαν ποιεῖν Συλλ. Ἐπιγρ. 75. 18, πρβλ. 106· ἐπὶ ἀρχόντων, προτείνω ψήφισμα, ἀπόφασιν, περί τινος Θουκ. 8. 1, Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 14, 14, πρβλ. πρόβουλος Ι· ― ἀπροσώπ. ἐν τῷ παθ., προβεβούλευται ὅπως…, ἔχει ἀποφασισθῇ διὰ προβουλεύματος, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 623· τῇ βουλῇ προβεβ., μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., Ξεν. Ἑλλ. 7. 1, 2· ― οὕτως ἐπὶ τῆς γερουσίας ἐν Σπάρτῃ, Πλουτ. Ἆγις 11· ἐπὶ τῆς Συγκλήτου ἐν Ρώμῃ, Πολύβ. 6. 16, 2. 3) διὰ τοιαύτης ἀποφάσεως παρέχω, τούτων τῶν προβεβουλευμένων... δωρεῶν Δημ. 243. 6. ΙΙ. εἶμαι πρῶτος ἐν τῇ βουλῇ καὶ ἐν τῇ ἐπιψηφίσει τῶν προβουλευμάτων, ἔχω τὴν πρωτεύουσαν γνώμην, Ξεν. Ἑλλ. 8. 7, 9. ΙΙΙ. πρ. τινός, σκέπτομαι περί τινος, προνοῶ διὰ τὸ καλόν τινος, Ἀριστοφ. Ἱππ. 1342, Ξεν. Ἀν. 3. 1, 37· τοῦ δήμου, ὑπὲρ τοῦ δήμου ἢ πρὸ τοῦ δήμου, Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 15, 11. IV. ἐκ τῶν προτέρων ἀποφασίζω περί τινος, Ἱππ. Ἀγμ. 750.

French (Bailly abrégé)

1 délibérer auparavant ; particul. à Athènes délibérer en conseil avant de soumettre une affaire à l’assemblée du peuple : τι ou περί τινος délibérer sur une affaire ; δωρεαὶ προβεβουλευμέναι DÉM gratifications votées par le sénat et soumises à la sanction du peuple ; • impers. προβεβούλευται il a été décidé après une délibération préalable;
2 avoir voix prépondérante;
3 délibérer dans l’intérêt de, gén.;
Moy. προβουλεύομαι;
1 délibérer auparavant, examiner auparavant, acc.;
2 délibérer dans l’intérêt de, veiller aux intérêts de, gén..
Étymologie: πρό, βουλεύω.

Greek Monolingual

ΝΑ, αιολ. τ. προβολλεύω Α
νεοελλ.
(η μετχ. παθ. παρακμ.) προβεβουλευμένος, -η, -ο
προσχεδιασμένος, προμελετημένος
αρχ.
1. σκέπτομαι ή αποφασίζω κάτι εκ τών προτέρων
2. (στην Αθήνα και για τη βουλή) κρίνω και αποφασίζω προκαταρκτικώς, αποφαίνομαι με προβούλευμα («ἡ βουλὴ ταῡτα προβεβούλευκε», Δημοσθ.)
3. (για τους άρχοντες, τους προβούλους) προτείνω ψήφισμα, υποβάλλω απόφαση προκειμένου να επικυρωθεί από τη βουλή με ψηφοφορία
4. είμαι πρώτος στη βουλή και στην επιψήφιση τών προβουλευμάτων, έχω πρωτεύουσα ή βαρύνουσα γνώμη μέσα στη βουλή
5. προνοώ για το καλό κάποιου («καὶ κήδομαί σου καὶ προβουλεύω μόνος», Αριστοφ.)
6. (μέσ. και παθ.) προβουλεύομαι
α) συζητώ, συσκέπτομαι πρώτος ή πριν από άλλον
β) επιτρέπω με προβούλευμα
γ) αποφασίζω για κάτι εκ τών προτέρων
7. (ως απρόσ.) προβεβούλευται ὅπως
έχει αποφασισθεί με προβούλευμα
β. (το ουδ. μτχ. παθ. παρακμ. ως ουσ.) τὸ προβεβουλευμένον
βούλευμα, απόφαση της ρωμαϊκής συγκλήτου, προβούλευμα
9. φρ. α) «προβουλεύω τοῡ δήμου» — σκέπτομαι, προνοώ υπέρ του δήμου ή πριν από τον δήμο
β) «μὴ προβουλεύσας» — χωρίς προμελέτη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προ- + βουλεύω/βουλεύομαι «σκέπτομαι, αποφασίζω» (< βουλή «σκέψη»)].