οἰκοδομή

English (LSJ)

ἡ,
A = οἰκοδόμησις (act, manner of building), οἰκοδομία, PCair.Zen.499.93 (iii B. C.), prov. Lacon. ap. Suid. s.v. ἵππους, LXX 1 Ch.26.27, PGrenf.1.21.17 (ii B.C.), OGI655.2 (i B.C.), D.S.1.46, Eratosth. ap. Str.16.1.15, Str.5.2.5, Plu.Cam.32: condemned by Phryn.394: earlier examples, as Arist.EN1137b30 (v.l.), Thphr. HP3.8.5 codd., are dub.
II = οἰκοδόμημα, Ev.Matt.24.1, Plu.Luc.39, CIG 4449 (Beroea), al.: metaph., IEp.Cor.3.9.

Russian (Dvoretsky)

οἰκοδομή: ἡ
1) здание, строение (αἱ οἰκοδομαὶ τοῦ ἱεροῦ NT);
2) назидание, наставление (εἰς ἀλλήλους NT);
3) зодчество (Λεσβία Arst. - v.l. οἰκοδομία).

Greek (Liddell-Scott)

οἰκοδομή: ἡ, μεταγενέστ. τύπος ἀντὶ οἰκοδόμησις, -δομία, παροιμία Λακων. παρὰ Σουΐδ. ἐν λ. ἵππους (;) Διόδ. 1. 46, Στράβ., κ. ἀλλ., πρβλ. Λοβεκ. σημ. εἰς Φρύνιχ. σελ 488· ἀρχαιότερα παραδείγματα, ὡς Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 5. 10, 7, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 3. 8, 5, εἶναι ἀμφίβολ. ΙΙ. = οἰκοδόμημα, Πλουτ. Λούκουλλ. 39, Συλλ. Ἐπιγρ. 4449, κ. ἀλλ., Καιν. Διαθ., κλ.

English (Strong)

feminine (abstract) of a compound of οἶκος and the base of δῶμα; architecture, i.e. (concretely) a structure; figuratively, confirmation: building, edify(-ication, -ing).

English (Thayer)

οἰκοδομῆς, ἡ (οἶκος, and δέμω to build), a later Greek word, condemned by Phryn., yet used by Aristotle, Theophrastus, (but both these thought to be doubtful)), Diodorus (1,46), Philo (vit. Moys. i. § 40; de monarch. ii. § 2), Josephus, Plutarch, the Sept., and many others, for οἰκοδόμημα and οἰκοδόμησις; cf. Lob. ad Phryn., p. 481ff, cf. p. 421; (Winer's Grammar, 24);
1. (the act of) building, building up, equivalent to τό οἰκοδομεῖν; as, τῶν τειχέων, τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, Wisdom of Solomon, piety, holiness, happiness" (see οἰκοδομέω, b. β'. (cf. Winer's Grammar, 35 (34))): ὑμῶν, ἑαυτοῦ (Tdf. αὐτοῦ), τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐκκλησίας, τό ὀικοδομουν, what contributes to edification, or augments Wisdom of Solomon, etc. λαλεῖν, λαβεῖν, οἰκοδομήν, οἰκοδόμημα, a building (i. e. thing built, edifice): τοῦ ἱεροῦ, a body of Christians, a Christian church (see οἰκοδομέω, b. β'.), πᾶς, I:1c.); with a genitive of the owner or occupant, Θεοῦ, 1 Corinthians 3:9.

Greek Monolingual

η [(ΑΜ οικοδομή) οικοδόμος (Ι)]
1. ανέγερση κτηρίου, οικοδόμηση, κτίσιμο («η οικοδομή θα αρχίσει σε έναν μήνα»)
2. το υπό ανέγερση κτήριο
3. οικοδόμημα, κτήριο
αρχ.
μτφ.
1. η ενέργεια πράξεων που αποσκοπούν στην επίτευξη επωφελών αποτελεσμάτων («τοῖς λογισμοῖς πρὸς οἰκοδομὴν πνευματικὴν χρώμενοι», Νείλ.)
2. δημιούργημα, πλάσμα («θεοῦ γεώργιον, θεοῦ οἰκοδομή ἐστε», ΚΔ).

Greek Monotonic

οἰκοδομή: ἡ, μεταγεν. τύπος αντί οἰκοδόμημα, σε Πλούτ., Κ.Δ.

Middle Liddell

οἰκοδομή, ἡ, [a late form for οἰκοδόμημα, Plut., NTest.]

Chinese

原文音譯：o„kodom» 哀可-多姆
詞類次數：名詞（18）
原文字根：家-建造（著） 相當於： （מִבְנֶה‎）
字義溯源：建築，造就，建造，造，匠人，建立，造就人，建築物；由（οἶκος）*=住處）與（δῶμα）=廈）組成；而 （δῶμα）出自（δελεάζω）Z*=建造）。這字在字面上意為建築，房子（ 林前3:9），在屬靈上，和合本譯為造就（ 林前14:26）。參讀 （οἶκος）同源字
出現次數：總共（19）；太（1）；可（2）；徒（1）；羅（2）；林前（5）；林後（4）；弗（4）
譯字彙編：
1） 造就（5） 林前14:3； 林前14:5； 林後10:8； 林後12:19； 林後13:10；
2） 建築（4） 太24:1； 可13:1； 可13:2； 林前3:9；
3） 建造（3） 林前14:12； 弗4:12； 弗4:16；
4） 建立（2） 羅14:19； 羅15:2；
5） 造就的（1） 弗4:29；
6） 建築物（1） 弗2:21；
7） 造就人（1） 林前14:26；
8） 匠人（1） 徒4:11；
9） 所造（1） 林後5:1