Ὠρίων

English (LSJ)

ωνος, ὁ,
A Orion, Od.5.121, 11.310, 572, Telesarch. ap. S.E. M.1.262, Str.9.2.12, etc.
II the constellation named after him, Il.18.486,488, 22.29, Od.5.274, Hes.Op.598, 609, Arist.Mete.361b23, Pr.941b24.
III a fabulous Indian bird, Str.15.1.69, Ael.NA17.22, Nonn. D. 26.202. [ῑ in Hom.; ῐ Att., E.Ion1153, Cyc.213, v. Choerob. in Theod.1.272 H.: we also find Ὠᾰρίων in Corinn.2, Supp.2.77, Call.Dian.265, and in Pi.N.2.12 (v.l. ὀαρίωνα); Adj. Ὠαριώνειος, α, ον, φύσις Id.I.4(3).49(67); the Homeric Ὠρῑων arose by contraction of Ὠα- and metrical lengthening of ι.]

French (Bailly abrégé)

ωνος (ὁ) :
Orion, constellation.

Russian (Dvoretsky)

Ὠρίων: ωνος (ῑ и ῐ) ὁ Орион
1 миф. беотийский гигант-зверолов, похищенный влюбленной в него Эос, а затем застреленный Артемидой Hom.;
2 созвездие, восход которого после летнего солнцестояния возвещал наступление полосы гроз и ливней Hom., Hes., Arst.

Greek (Liddell-Scott)

Ὠρίων: -ωνος, ὁ, εἷς τῶν Γιγάντων, περίφημος κυνηγὸς καὶ ὁ ὡραιότατος τῆς γενεᾶς τῶν Γιγάντων, οὗ ἠράσθη ἡ Ἠώς, ἀλλ’ ἡ Ἄρτεμις ἐφόνευσεν αὐτόν, Ὀδ. Ε. 121 κἑξ., Λ. 310· ― μετὰ θάνατον ἐθήρευεν ἐν τῷ κάτω κόσμῳ, Λ. 572 (εἰ καὶ τὸ τέλος τῆς ῥαψῳδίας ταύτης εἶναι πιθανῶς νεωτέρα προσθήκη)· κατὰ μεταγενεστέραν παράδοσιν ὁ Ἀσκληπιὸς ἠθέλησε νὰ ἐπαναγάγῃ αὐτὸν εἰς τὴν ζωήν, Τελέσαρχος παρὰ Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 1. 262· ἐλογίζετο δὲ ὡς γεννηθεὶς ἐν Θήβαις, Στράβ. 404, κλπ. ΙΙ. λαμπρός τις ἀστερισμὸς οὗ ἡ ἐπιστολὴ ἄρχεται ἀμέσως μετὰ τὸ θερινὸν ἡλιοστάσιον, ἡ δὲ δύσις αὐτοῦ συνήθως συνοδεύεται ὑπὸ θυελλῶν, Ἰλ. Σ. 486 κἑξ., Χ. 29, Ὀδ. Ε, 274, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 596, 607 κἑξ, Ἀριστ. Μετεωρ. 2. 5, 4, Προβλ. 26. 13. ΙΙΙ. Ἰνδικόν τι πτηνόν, Αἰλ. περὶ Ζ. 17. 22. [ῑ παρ’ Ὁμ.· ῐ Ἀττικ., Εὐρ. Ἴων 1153, Κυκλ. 213, ἴδε Ἀν. Βεκ. 1433· εὑρίσκομεν δὲ καὶ τύπον Ὠαρίων παρὰ Καλλ. εἰς Ἄρτ. 265· καὶ Ὠαριώνειος παρὰ Πινδ. ἐν Ι. 4 (3). 84· ὅθεν ὁ Böckh. ἀποκατέστησεν Ὠαρίων ἐν Πινδ. Ν. 2. 19]

English (Autenrieth)

Orīon, the mighty hunter, beloved of Eos, Od. 5.121. Slain by Artemis, he continues to follow the chase in the nether world, Od. 11.572, Il. 18.486. He appears even in Homer as a constellation, Il. 18.488, Od. 5.274.

Greek Monolingual

ο / Ὠρίων, -ωνος, ΝΜΑ, και Ωρίωνας Ν, και Ὠαρίων Α
1. μυθ. ένας από τους Γίγαντες, γιος του Υριέως ή του Ποσειδώνος και της Ευρυάλης, περίφημος κυνηγός, ο οποίος συνόδευε την Αρτέμιδα
2. αστρον. ονομασία ενός από τους λαμπρότερους αστερισμούς, που βρίσκεται στον ουράνιο ισημερινό και του οποίου η επιτολή αρχίζει αμέσως μετά το θερινό ηλιοστάσιο και η δύση συνοδεύεται, συνήθως, από θύελλες
αρχ.
ως προσηγ. είδος ινδικού πτηνού.
[ΕΤΥΜΟΛ. Κατά μια άποψη, μη επιβεβαιωμένη, < ὤρα «φροντίδα, μέριμνα»].

Greek Monotonic

Ὠρίων: -ωνος, ὁ,
I. ο Ωρίων, ένας από τους γίγαντες, περίφημος κυνηγός που αγαπήθηκε από την Ηώ, αλλά φονεύτηκε από την Άρτεμη, σε Ομήρ. Οδ.·
II. λαμπρός αστερισμός, που ονομάστηκε από τον Ωρίωνα, του οποίου (αστερισμού) η ανατολή ξεκινά αμέσως μετά το θερινό ηλιοστάσιο, ενώ η δύση συνήθως συνοδεύεται από θύελλες, σε Όμηρ. (ῑ στον Όμηρ., ῐ στους Αττ.).

Middle Liddell

Ὠρίων, ωνος, ὁ,
I. Orion, one of the giants, a mighty hunter, loved by Aurora, slain by Artemis, Od.
II. a bright constellation named after him, which rose just after the summer solstice, and was usually followed by storms, Hom.

Wikipedia EN

In Greek mythology, Orion (/əˈraɪən/; Ancient Greek: Ὠρίων or Ὠαρίων; Latin: Orion) was a giant huntsman whom Zeus (or perhaps Artemis) placed among the stars as the constellation of Orion.

Daniel Seiter's 1685 painting of Diana over Orion's corpse, before he is placed in the heavens

Ancient sources tell several different stories about Orion; there are two major versions of his birth and several versions of his death. The most important recorded episodes are his birth somewhere in Boeotia, his visit to Chios where he met Merope and after he violated her, was blinded by her father, Oenopion, the recovery of his sight at Lemnos, his hunting with Artemis on Crete, his death by the bow of Artemis or the sting of the giant scorpion which became Scorpio, and his elevation to the heavens. Most ancient sources omit some of these episodes and several tell only one. These various incidents may originally have been independent, unrelated stories, and it is impossible to tell whether the omissions are simple brevity or represent a real disagreement.

In Greek literature he first appears as a great hunter in Homer's epic the Odyssey, where Odysseus sees his shade in the underworld. The bare bones of Orion's story are told by the Hellenistic and Roman collectors of myths, but there is no extant literary version of his adventures comparable, for example, to that of Jason in Apollonius of Rhodes' Argonautica or Euripides' Medea; the entry in Ovid's Fasti for May 11 is a poem on the birth of Orion, but that is one version of a single story. The surviving fragments of legend have provided a fertile field for speculation about Greek prehistory and myth.

Orion served several roles in ancient Greek culture. The story of the adventures of Orion, the hunter, is the one on which there is the most evidence (and even on that, not very much); he is also the personification of the constellation of the same name; he was venerated as a hero, in the Greek sense, in the region of Boeotia; and there is one etiological passage which says that Orion was responsible for the present shape of the Strait of Sicily.

Wikipedia EL

Ο Ωρίων (Ωρίωνας) ήταν ο πιο διάσημος κυνηγός στην ελληνική μυθολογία.

Μια φορά, όπως το συνήθιζαν οι θεοί του Ολύμπου, ο Δίας και ο Ποσειδώνας πήγαν ένα περίπατο στη γη μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους. Περνώντας από τη Βοιωτία δέχθηκαν τη θερμή φιλοξενία του Υριέα, του «επώνυμου ήρωα» της πόλεως Υρίης. Εκείνη την εποχή όμως ο Υριέας ήταν σε πολύ μεγάλη ηλικία και χήρος χωρίς παιδιά. Εξομολογήθηκε στους φιλοξενούμενους τον καημό του για τη μεγάλη μοναξιά του και πόσο θα ήθελε να είχε ένα παιδί. Αφού οι δύο θεοί είχαν φύγει, το άλλο πρωί ο Υριέας βρήκε στο κατώφλι του σπιτιού του ένα βρέφος: ήταν ο μικρός Ωρίων, ένα δώρο από τους θεούς για τη φιλοξενία που τους είχε προσφέρει. Για τον λόγο αυτό ο Ωρίων αναφέρεται άλλοτε ως γιος του Υριέα και άλλοτε ως γιος του Ποσειδώνα, μάλιστα ήταν καρπός της σχέσης του θεού με την Ευρυάλη, κόρη του βασιλιά Μίνωα. Λέγεται ακόμα ότι είχε πάρει από τον πατέρα του, θεό της θάλασσας, το χάρισμα να μπορεί να βαδίζει πάνω στη θάλασσα.

Ο Ωρίωνας μεγάλωσε και έγινε «ανήρ εξόχου ρώμης και καλλονής, και δεξιώτατος κυνηγός». Εκτός από πολύ δυνατός και όμορφος, φαίνεται ότι ήταν πολύ ψηλός στο ανάστημα, κάτι που συνδέεται και με τον ομώνυμο αστερισμό. Συνόδευε τη θεά του κυνηγιού, την Άρτεμη, στα κυνήγια της. Κάποτε ο Ωρίων φιλοξενήθηκε στη Χίο από τον εκεί βασιλιά Οινοπίωνα (κατά μία εκδοχή και ο Ωρίων ήταν Χιώτης). Συμπεριφέρθηκε όμως απερίσκεπτα, καθώς ερωτεύθηκε τρελά την κόρη του βασιλιά, τη Μεράδη. Τότε ο Οινοπίων του έδωσε να πιεί ένα ποτό που τον τύφλωσε και μετά τον πέταξε στη θάλασσα. Εκεί τον περιμάζεψε ο θεός Ήφαιστος και τον οδήγησε στον Απόλλωνα, τον θεό του φωτός, που του ξανάδωσε την όρασή του.