σκορπίος

English (LSJ)

ὁ,

   A scorpion, A.Fr.169, Pl.Euthd.290a, Sammelb.1267.7 (i A.D.), etc.; σ. ὁ χερσαῖος (v. infr. 11) Arist.HA555a23: prov., ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίον φυλάσσεο Praxill.4; ἐν παντὶ σ. φρουρεῖ λίθῳ S. Fr.37; also σκορπίον ὀκτώπουν ἐγείρεις 'let sleeping dogs lie', Hsch.; ὥσπερ ἔχις ἢ σ. ἠρκὼς τὸ κέντρον D.25.52.    II a sea-fish, prob. Scorpaena scrofa, Alex.261.9, Diocl.Fr.135, Arist.HA508b17, Plu.2.977f; used (like the mugilis in Catull.15.19, Juv.10.317) to punish adulterers, Pl.Com.173.21; dub. sens. in LXX 3 Ki.12.11.    III scorpion furze, Genista acanthoclada, Thphr.HP6.1.3, 6.4.1.    2 scorpion root, Doronicum caucasicum, ib.9.13.6.    3 = θηλυφόνον, ib.9.18.2.    IV the constellation Scorpio, Cleostrat.1, Arat.85, Eudox. ap. Hipparch.1.2.20, Eratosth.Cat.7.    V an engine of war for discharging arrows, Hero Bel.74.6, Plu.Marc. 15; σκορπίων σωλῆνες IG22.1627.333.    VI a stone, Orph.L.500, cf. 494.

German (Pape)

[Seite 905] ὁ, 1) der Skorpion; Soph. frg. 35; Plat. Euthyd. 290 a; vielleicht verwandt mit σκοροβαῖος, welches Hesych. als gleichbedeutend mit σκάραβος, κάραβος anführt. – 2) ein stachliger Meerfisch, Ath. VII, 320. – 3) eine stachlige Pflanze, Theophr. – 4) eine Kriegsmaschine, Pfeile damit abzuschießen, Plut. Marcell. 15. – 5) eine Haarflechte bei Kindern, = κρωβύλος, Schol. Thuc. 1, 6.

Greek (Liddell-Scott)

σκορπίος: ὁ, «σκορπιός», Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 165, Πλάτ., κλπ.· σκ. ὁ χερσαῖος (ἴδε κατωτ. ΙΙ) Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 5. 26· - παροιμ., ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίον φυλάσσεο Πράξιλλα 4· ἐν παντὶ σκορπίος φρουρεῖ λίθῳ Σοφ. Ἀποσπ. 35· ὥσπερ ἔχις ἢ σκ. ἠρκὼς τὸ κέντρον Δημ. 786. 4· ἐν χρήσει πρὸς τιμωρίαν τῶν μοιχῶν, Πλάτ. Κωμικ. ἐν «Φάωνι» 1. 21. (Ἴσως συγγενὲς τῷ σκοροβαῖος, ὅπερ ὁ Ἡσύχ. μνημονεύει ὡς ἰσοδύναμον τῷ σκάραβος, κάραβος). ΙΙ. ἀκανθοφόρος θαλάσσιος ἰχθὺς «σκορπιὸς» καὶ νῦν καλούμενος, Κωμικοὶ παρ’ Ἀθην. 320, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 2. 17, 26. ΙΙΙ. ἀκανθῶδές τι φυτόν, ἴσως τὸ Spartium scorpius, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 9. 18, 2, κτλ. IV. ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Σκορπίου, Ἄρατ. 85, Ἐρατοσθ. Καταστ. 7, Ἡσύχ. V. πολεμική τις μηχανὴ πρὸς ἐκτόξευσιν βελῶν, Πλουτ. Μάρκελλ. 15, Börkh Urkunden σ. 411, κτλ.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
1 scorpion, insecte ; fig. en parl. d’un homme méchant;
2 p. anal. scorpion, machine de jet de gros calibre.
Étymologie: DELG pê emprunt à une langue méditerr.

Spanish

escorpión, Escorpio

English (Strong)

probably from an obsolete skerpo (perhaps strengthened from the base of σκοπός and meaning to pierce); a "scorpion" (from its sting): scorpion.

English (Thayer)

σκορπίου, ὁ (for the derivation see the preceding word); from Aeschylus down; on its accent, cf. Chandler § 246), a scorpion, the Sept. for עַקְרָב, the name of a little animal, somewhat resembling a lobster, which in warm regions lurks especially in stone walls; it has a poisonous sting in its tail (McClintock and Strong's Cyclopaedia and BB. DD., <TOPIC:SCORPION> under the word): Revelation 9:3,5, 10.

Greek Monolingual

ὁ, ΜΑ
βλ. σκορπιός.

Greek Monotonic

σκορπίος: ὁ,
I. σκορπιός, σε Πλάτ., Δημ.
II. πολεμική μηχανή που εκτόξευε βέλη, σε Πλούτ. (αμφίβ. προέλ.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σκορπίος -ου, ὁ schorpioen schorpioen (dier). ὁ Σκορπίος Schorpioen, Scorpio (sterrenbeeld). schorpioenvis. Hp. Vict. 2.48. milit. een katapultachtig wapen om pijlen mee af te schieten: schorpioen. Plut. Marc. 15.

Russian (Dvoretsky)

σκορπίος: ὁ1) скорпион (Arst.; ἐν παντὶ σ. φρουρεῖ λίθῳ погов. Soph., см. λίθος): κορώνη σκορπίον ἥρπασε погов. Anth. схватила ворона скорпиона (ср. нашла коса на камень);
2) морской скорпион (род колючеперой рыбы) Arst.;
3) «скорпион» (стрелометательная машина) Plut.;
4) созвездие Скорпиона Plut.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: scorpion (A. Fr. 169 = 368M.); often metaph. as adjunct of a fish (com., Arist a.o.; after the poison-stings, Strömberg 124 f., Thompson Fishes s.v.; also σκόρπ-αινα, -ίς, s. bel.); a plant (Thphr.; Strömberg Theophrastea 50f.); of a constellation (Cleostrat., hell.; Scherer Gestirnn. 170); a war machine for firing arrows (Hero a. o.; from this σκορπίζω, s. bel.); of a stone (Orph.; also σκορπῖτις, -ίτης).
Compounds: As 1. member e.g. in σκορπί-ουρος (-ον) plantn. (Dsc.).
Derivatives: 1. Subst.: σκορπ-ίον n. plantn. (Dsc.), -ίδιον n. small slinging-machine (Plb., LXX), -ίς f. (Arist.), -αινα f. (Ath.) fishn. (s. ab.); -ῖτις f., -ίτης m. name of a stone (Plin., late pap.; after the colour and shape, Redard 61); -ιών, -ιῶνος m. monthname in Alexandria (Ptol.). 2. adj.: σκορπ-ιώδης resembling the s. (Arist., Ph. a. o.), -ήϊος.. -ειος belonging to the s. (Orph., Man.), -ιόεις id. (Nic.), -ιακός id. (medic.), -ιανός born under s. (Astr.). 3. verbs: σκορπ-ίζω, also w. δια- a.o., to scatter (Hecat.[?], hell. a. late), -ιαίνομαι to be enraged (Procop.), -ιοῦται ἀγριαίνεται, ἐρεθίζεται H.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: As the scorpion belongs to the warmer lands and is not at home above the 40. degree north. breadth, everything suggests a loan from a mediterranean language. -- Usually with Persson Stud. 57 a. 168, Beitr. 2, 861 as IE connected to a word for plane, scratch etc. with several representatives especially in Germ., e.g. OE sceorfan scratch, scearfian, OHG scarbōn plane, tear up (IE *ser-p-), OE sceorpan scratch, prickle (IE *sker-b-); to this Latv. šḱērpêt cut a lawn etc.; s. WP. 2, 581 ff., Pok. 943 f. -- Lat. LW [loanword] scorpius, -iō, Russ. LW [loanword] skórpij. -- As stated prob. a Pre-Greek word. Furnée (index!) thinks that all words with (s)kr(m)P- contain the same Pre-Greek word; cf. κάραβος, καράμβιος, *σκαραβαῖος, κεράμβυξ, κεράμβηλον, κηραφίς, γραψαῖος. This is perh. possible, but it cannot be considered certain. One notes that all forms clearly have καρα(μ)P-, but that γραψαῖος and σκορπιος do not have a vowel between ρ and the (nasal +) labial (the presence of a vowel agrees with the (pre)nasalization).