ἀντιπίπτω

English (LSJ)

   A collide, Arist.Pr.915b18; fall upon, ταῖς σπείραις Plb.3.19.5.    2 resist, ἀντιπῖπτον resisting body, Arist.Pr.961b3; ἀ. τινί Act.Ap.7.51; μηδὲν ἀντιπεσόντα without demur, UPZ36.21 (ii B.C.); τῆς φράσεως οὐκ -ούσης A.D.Adv.123.5; εἰ μηδὲν -πίπτει POxy.1473.20 (iii A. D.), cf. Aët.16.73; ἀντιπῖπτον an objection, Phlp.in Mete.58.3; ἡ τοῦ ἀντιπίπτοντος λύσις Aps.p.238H.    3 of circumstances, to be adverse, τινί Plb.16.2.1, etc.: abs., τῆς τύχης -ούσης ib.28.2; of contrary winds, 4.44.9; tell against, conflict with (fact or theory), Phld.Sign.8, al.    II to fall in a contrary direction, αἱ σκιαί Str. 2.1.19.

German (Pape)

[Seite 258] (s. πίπτω), entgegenfallen, Arist. probl. 16, 13; dah. widerstreiten, widersprechen, Plut. Thes. 28 u. öfter. Bes. häufig bei Pol., z. B. von widrigem Winde, 4, 44; ὁ νόμος ἀντιπίπτει τούτῳ 25, 9; πρός τι 22, 5; absol., ungünstig ausfallen (anders, secus), 10, 37 u. öfter.

Greek (Liddell-Scott)

ἀντιπίπτω: μέλλ. -πεσοῦμαι, πίπτω ἐναντίον τινός, ἀπαντῶ ἐμπόδιον, Ἀριστ. Πρόβλ. 16. 13, 1., 26. 4· ― συναντῶ ἐχθρόν, τινὶ ἢ πρός τινα Πολύβ. 3. 19, 5., 4. 44, 9. 2) ἀνθίσταμαι, ἀντιπῖπτον, ἀνθιστάμενον, Ἀριστ. Πρόβλ. 32. 13· ἀντ. τινὶ Πράξ. Ἀποστ. ζ΄, 51. 3) ἐπὶ περιστάσεων, εἶμαι ἐναντίος, τινὶ Πολύβ. 16. 2, 1, κτλ.: ἀπολ., ὁ αὐτ. 16. 28, 2. ΙΙ. πίπτω εἰς ἐναντίαν διεύθυνσιν, αἱ σκιαὶ Στράβ. 76.

French (Bailly abrégé)

tomber sur;
fig. réfuter, contredire.
Étymologie: ἀντί, πίπτω.

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. ἀντέπεσα Plb.3.19.5]
I 1de objetos físicos chocar c. πρός y ac., del aire interior del cuerpo humano contra los órganos Hp.VM 22
•abs. encontrar un obstáculo Arist.Pr.915^b18
•de ahí part. subst. τὸ ἀντιπίπτον obstáculo πρὸς ἀ. γὰρ ἡ πληγὴ γίνεται Arist.Pr.961^b3
•c. dat. encajar δύο ἀγκωνίσκους τῷ στύλῳ τῷ ἑνὶ ἀντιπίπτοντας ἕτερον τῷ ἑτέρῳ LXX Ex.26.17, cf. 26.5, Cosm.Ind.Top.M.5.23.
2 de pers. hacer frente, resistir c. inf. ἐν τῷ ἀντιπίπτειν τὴν συναγωγὴν ἁγιάσαι με al resistirse la muchedumbre a santificar mi nombre LXX Nu.27.14, cf. μηδὲν ἀντιπεσόντα sin resistencia u oposición, UPZ 34.12 (II a.C.), 36.21
•abs. oponerse Plu.2.929e
•c. dat. de pers. enfrentarse a, contradecir τοῖς τραγικοῖς Plu.Thes.28, cf. Phld.Sign.8.2
•en cont. milit. atacar, caer sobre el enemigo οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ... ἀντέπεσαν ταῖς σπείραις καταπληκτικῶς Plb.l.c.
•tb. comportarse inconvenientemente con ἐπειδὴ ἐνόμισεν ἕτερον αὐτῇ ἀντιπίπτειν Chrys.M.59.180.
3 de sucesos, circunstancias, etc. ser adverso, oponerse c. dat. τῶν μὲν κατὰ τὴν πολιορκίαν ἀντιπιπτόντων αὐτῷ Plb.16.2.1, cf. 21.22.6, 30.7.3, 32.11.9, abs. ἂν δ' ἀντιπίπτῃ τὰ τῆς τύχης Plb.2.49.8, εἰ μηδὲν ἀντιπίπτει POxy.1473.20 (III d.C.), cf. Callisth.Olynth.2, Plb.10.37.5, 16.28.2, Aët.16.73, tb. de los vientos, Plb.4.44.9
•part. subst. τὸ ἀντιπίπτον la objeción ἡ τοῦ ἀντιπίπτοντος λύσις Aps.p.238, cf. Phlp.in Mete.58.3.
4 gram. oponerse a la regla, ser irregular τῆς φράσεως ... οὐκ ἀντιπιπτούσης A.D.Adu.123.5, cf. An.Ox.3.250.
II abs. caer en dirección contraria αἱ σκιαί Str.2.1.19.

English (Strong)

from ἀντί and πίπτω (including its alternate); to oppose: resist.

English (Thayer)

a. to fall upon, run against (from Aristotle, down);
b. to be adverse, oppose, strive against: τίνι, Complutensian edition; Polybius, Plutarch.)