ἀποσφάζω
English (LSJ)
in Att. Prose ἀποσφάττω Lys.13.78, Pl.Euthphr.4c, etc.: plpf. ἀπεσφάκειν D.C.78.7:—Pass., aor. ἀπεσφάγην [ῠ] Hdt.4.84: fut. ἀποσφᾰγήσομαι Ar.Th.750:—cut the throat of a person, ἀποσφάζω τινὰ ἐς ἄγγος = so that the blood runs into a pail, Hdt.4.62: generally, slay, Ar.Ach.327, Th.7.86, Pl.l.c., etc.:—Med., cut one's throat, X.Cyr. 3.1.25:—Pass., ἀποσφαγείην πρότερον ἂν ἢ καθυφείμην Men.Epit.184.
Spanish (DGE)
• Alolema(s): át. -σφάττω X.Cyr.3.1.25
• Morfología: [plusperf. -εσφάκειν D.C.78.7.4.]
1 cortar el cuello, degollar ἀποσφάζουσι τοὺς ἀνθρώπους ἐς ἄγγος de modo que la sangre caiga en un recipiente, Hdt.4.62, ἡ γυνή, ἣ ἀπέσφαξεν αὑτήν, ἐπνίγετο Hp.Epid.5.33, ξίφος ... ᾧ τὸν ἀδελφὸν ἀπεσφάκει D.C.l.c., en v. pas. οὗτοι (los hijos de Eobazo) ἀποσφαγέντες αὐτοῦ ταύτῃ ἐλείποντο Hdt.4.84, ἀποσφαζομένους τοὺς ἀνθρώπους Hp.Nat.Hom.6.1, ἀποσφαγέντος τοῦ ζώου Hp.Cord.11, de un cerdo PCair.Zen.312.23 (III a.C.)
•en gener. pasar a cuchillo, matar οὓς ἀποσφάξω λαβών Ar.Ach.327, ἀπέσφαξε τοὺς πολλούς Th.3.32, τὸν ... υἱόν D.23.169, τοὺς φύλακας D.59.103, ἑαυτόν Arist.Rh.1374b36, αὐτόν Gal.14.284, γυναῖκα BGU 1024.7.20 (IV d.C.), cf. Th.7.86, Pl.Grg.471b, Artem.4.33, 5.76, en v. pas. αὕτη δ' ἀποσφαγήσεται μάλ' αὐτίκα Ar.Th.750, cf. Philostr.Her.50.16, ἐπὶ Δομετεανῷ ἀπεσφαγμένῳ después del asesinato de Domiciano Philostr.VS 488, en espectáculos circenses ἀποσφάξαντα δὲ καὶ Λιβυκὰ ζῶα IEphesos 3070.12, 3071.2 (III d.C.).
2 en v. med.-pas. cortarse el cuello οἱ δ' ἀποσφαττόμενοι X.Cyr.l.c., ἀποσφαγείην ἂν ἢ ... καθυφείμην Men.Epit.401.
3 cirug. hacer una incisión, cortar (σάρκωσιν) ... διὰ μέρος ἀποσφάξαντα Gal.19.456.
German (Pape)
[Seite 328] (s. σφάζω), abschlachten, tödten, ἀνθρώπους Her. 4, 62. 84; Thuc. 7, 86; Sp.
French (Bailly abrégé)
égorger, acc. ; p. ext. faire périr;
Moy. ἀποσφάζομαι se percer la gorge.
Étymologie: ἀπό, σφάζω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποσφάζω: ἐν τῷ Ἀττ. πεζῷ λογῳ -σφάττω, Λυσ. 137. 11, Ξεν., κλ.: μέλλ. -σφάξω: ὑπερσυντ. -εσφάκειν Δίων Κ. 78. 7: ― Παθ. ἀόρ.: -εσφάγην [ᾰ] Ἡρόδ. 4. 84: μέλλ. -σφᾰγήσομαι Ἀριστοφ. Θεσμ. 750: -κόπτω ταὸν λαιμόν τινος, σφάζω, Λατ. Jugulo, αποσφ. τινά ες ἄγγος, οὕτως ὥστε τὸ αἷμα νὰ ῥεύσῃ εἰς ἀγγεῖον, Ἡρόδ. 4. 62, πρβλ. Αἰσχύλ. Θ. 43: καθόλου, σφάζω, φονεύω, ἀποκτείνω, Ἀριστοφ. Ἀχ. 327, Θουκ. 7. 86, Πλατ., κλ.: ― Μέσ., ἀποκόπτω τὸν λαιμόν μου, σφάζομαι, Ξεν. Κύρ. 3. 1, 25.
Greek Monolingual
(AM ἀποσφάζω, Α κ. -σφάττω)
κόβω τον λαιμό κάποιου, τον σφάζω
νεοελλ.
τελειώνω το σφάξιμο
αρχ.
σκοτώνω.
Greek Monotonic
ἀποσφάζω: Αττ. -σφάττω, μέλ. -σφάξω — Παθ., αόρ. βʹ -εσφάγην [ᾰ], μέλ. -σφαγήσομαι· κόβω τον λαιμό κάποιου, σφαγιάζω, Λατ. jugulo· ἀποσφάζω τινὰ ἐς ἄγγος, σφαγιάζω κάποιον έτσι ώστε το αίμα του να ρεύσει και να συσσωρευτεί σε αγγείο, σε Ηρόδ.· γενικά, σφάζω, σφαγιάζω, σε Αριστ., Θουκ. κ.λπ. — Μέσ., αποκόπτω το λαιμό μου, αυτοκτονώ σφαγιάζοντας τον εαυτό μου, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
ἀποσφάζω: зарезывать, закалывать, убивать (τινά Aesch., Her., Thuc., Arph.); med. зарезываться Xen.
Middle Liddell
to cut the throat of a person, Lat. jugulo, ἀποσφ. τινὰ ἐς ἄγγος, so that the blood runs into a pail, Hdt.: generally, to slay, Ar., Thuc., etc.:—Mid. to cut one's own throat, Xen.
