πάππας
ὦ θάνατε παιάν, μή μ᾽ ἀτιμάσῃς μολεῖν· μόνος γὰρ εἶ σὺ τῶν ἀνηκέστων κακῶν ἰατρός, ἄλγος δ᾽ οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. → O death, the healer, reject me not, but come! For thou alone art the mediciner of ills incurable, and no pain layeth hold on the dead.
English (LSJ)
ου, ὁ, papa, child's word for father; mostly in voc., πάππα φίλε Od.6.57; χαῖρε πάππα φίλτατε Philem.42: in acc., πάππαν καλεῖν Ar.Pax120, Ec.645:—nom. πάπας, Corn.ND25, PGiss.80.3 (ii A. D.); acc. πάπαν BMus.Inscr.918 (Halic.); dat. πάπᾳ Epicur. Herc.176p.49V. (Syracusan, acc. to Eust.565.17, but πᾶς (which should prob. be πᾶ, for Eust. adds ὥσπερ καὶ μᾶ μήτηρ) is Syrac. acc. to EM651.7).
German (Pape)
[Seite 466] ὁ, Papa, dem ersten Lallen der Kinber nachgebildet; im vocat., πάππα φίλε, Od. 6, 57, wie χαῖρε, πάππα φίλτατε Philem. bei Ath. VIII, 340 e; accus., πάππαν με καλοῦσι, Ar. Pax 120, wie Eccl. 645. Vgl. ἄππα, ἄπφα, ἄττα u. μάμμα.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) ; voc. α, dat. ᾳ, acc. αν;
papa mot d'enfant.
Étymologie: DELG terme de nursery.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πάππας -ου en πάππᾱ, ὁ, acc. -αν, vocat. πάππα, papa.
Russian (Dvoretsky)
πάππας: ου ὁ (voc. πάππᾰ) (на языке детей) папа, батюшка Hom., Her., Arph.
Greek (Liddell-Scott)
πάππας: -ου, ὁ, λέξις τῶν παιδιων = πατήρ, (ὡς τὸ μάμμα ἀντὶ μήτηρ)· τὸ πλεῖστον ἐν κλητ. πάππα φίλε Ὀδ. Ζ. 57· χαῖρε πάππα φίλτατε Φιλήμ. ἐν «Μετιόντι» 2, πρβλ. Valck. εἰς Ἡρόδ. 4. 59· κατ’ αἰτ., πάππαν καλεῖν, ὡς τὸ παππάζειν Ἀριστοφ. Εἰρ. 120, Ἐκκλ. 645· - ὑπάρχει καὶ ὀνομ. πάπας, Συλλ. Ἐπιγρ. 2664· γεν. πάπα, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 7. 7· δοτ. πάπᾳ, Ἐπικούρου Ἀποσπ. 176 Usener: ὡσαύτως παπᾶς, Κορνοῦτ. π. Θεῶν Φύσ. σ. 143· καὶ πᾶς, Εὐστ. 565. 17, Ἐτυμ. Μέγ., κτλ.· ὅπερ πιθανῶς ἔπρεπε νὰ εἶναι πᾶ, διότι ὁ Εὐστ. προσθέτει: ὥσπερ καὶ μᾶ μήτηρ· καὶ ὁ Festus Pa pro patre. Πρβλ. ἄππα, ἀπφά, ἀπφύς, ἄττα, τέττα. 2) Πάππας ἢ Πάπας, τιμητικὴ προσωνυμία ἀπονεμομένη τοῖς ἀρχιεπισκόποις καθόλου, ἰδίως δὲ τῷ τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ τῷ τῆς Ρώμης, Ὠριγέν. Ι, 85D, ΙΙ, 995C, Γρηγ. Θεολ. 1020Α, Διον. Ἀλεξ. παρ. Εὐσ. ΙΙ, 648C, Ἄρειος παρ’ Ἐπιφαν. ΙΙ, 213Α, Ἀθαν. Ι, 353Β, 369Α, ΙΙ, 708D, Βασίλ. IV, 540Β, 541Α, 952, κλ.
English (Autenrieth)
voc. πάππα: papa, father, Od. 6.57†.
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ
βλ. παπάς.
Greek Monotonic
πάππας: -ου, ὁ, μπαμπάκας, πατερούλης, παιδική λέξη αντί πατήρ, πατέρας (όπως μάμμα για τη μήτηρ), στην κλητ.· πάππᾰ, φίλε, σε Ομήρ. Οδ.· με αιτ., πάππαν καλεῖν, όπως παππάζειν, σε Αριστοφ.
Mantoulidis Etymological
(=πατέρας). Ἠχοποίητη λέξη ἀπό τή συλλαβή τῶν μωρῶν πά, πά.
