usquam

Latin > English (Lewis & Short)

usquam: adv. us for ubs, from ubi; indef. suffix quam, as in quisquam, etc.; cf. usque,
I at or in any place, anywhere (usu. in neg. clauses, while uspiam, corresp. to quispiam, is used also affirmatively).
I Lit.: iste, cui nullus esset usquam consistendi locus, etc., Cic. Fl. 21, 50: numquam etiam fui usquam, quin, etc., Ter. Eun. 5, 9 (8), 62: neque quiescam usquam noctu neque interdiu, Plaut. Merc. 5, 2, 21: nec usquam insistentes, Quint. 10, 7, 6: neque omnino hujus rei meminit usquam poëta ipse, id. 11, 2, 16.—Of place in books or in history: quo neque acutius ullius imperatoris cogitatum neque celerius factum usquam legimus, Nep. Dat. 6, 8.—With gen.: nec sane usquam terrarum locum, etc., Just. 3, 3, 9. —
   (b)    In neg. interrog. sentences: num ejus color pudoris signum usquam indicat? Ter. And. 5, 3, 7.—With gen.: an quisquam usquam gentium est aeque miser? Ter. Hec. 3, 1, 13.—
   (g)    In conditional clauses: si quid Usquam justitia est, Verg. A. 1, 604: si usquam, Quint. 6, 1, 51; 11, 1, 54.—
   b Affirmatively: miror te, cum Romā absis, usquam potius esse, Cic. Leg. 2, 1, 2: unde quod est usquam ... Inspicitur, Ov. M. 12, 41: implorare quod usquam est, Verg. A. 7, 311. —
   B Of other relations than those of place, in any thing, in any way; with neg., by no means, in no respect, etc. (rare but class.): neque istic neque alibi tibi usquam erit in me mora, Ter. And. 2, 5, 9: neque esset usquam consilio aut auctoritati locus, Cic. Off. 2, 1, 2: non usquam id quidem dicit omnino, id. Tusc. 5, 9, 24: Jugurtha neque advorsus iram ejus (populi Romani) usquam nisi avaritiā nobilitatis et pecuniā suā spem habere, Sall. J. 13, 5.—
II Transf. *
   A Of value: alicui usquam esse, to be of any account or importance (cf.: nullo loco habere, etc.): quasi jam usquam tibi sint viginti minae, Ter. Ad. 2, 2, 15 (Bentl. ex conj.: quasi hujus jam tibi).—
   B With verbs of motion, to any place, anywhither, anywhere: duci potis est si ea usquam gentium, Plaut. Mil. 3, 1, 91: velut usquam Vinctus eas, Hor. S. 2, 7, 30.—
   2    In gen., at all: nec vero usquam discedebam, Cic. Phil. 1, 1, 1: neque progredi usquam, Varr. R. R. 2. 4, 11: (formica) non usquam prorepit, Hor. S. 1, 1, 37: moveri Haud usquam potuit, Ov. M. 4, 553: prius, quam Tissaphernes usquam se moveret, Nep. Ages. 3, 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

usquăm,⁹
1 en quelque lieu, quelque part ; [en gén. dans une prop. négative ou conditionnelle ; sans mouv^t] : Cic. Fl. 50 ; Att. 7, 21, 1 ; Clu. 111 ; [avec mouv^t] : Cic. Phil. 1, 1 || usquam gentium Ter. Hec. 293, quelque part au monde
2 [fig.] = in ulla re Cic. Nat. 1, 48 ; Sall. J. 13, 5 ; = ad ullam rem Cic. Fin. 2, 5.